Ben Kerem SARIDAĞ. 20 yaşındayım. Lise sonda okuyorum. Sınıfta kalınca böyle oluyor. 16 yaşıma kadar hiçbir sorunum yoktu. Ailem ve arkadaşlarım ile çok mutluydum . Tabi annem ölüp babam beni terkedene kadar. O yıl resmen yıkılmıştım. O kadar hüzün içerisinde ayaklarımın üstünde durmalıydım. İyi olma yolunda ilerleyen derslerim çok büyük bir hızla düştü. Ama neyseki çok iyi dört arkadaşım vardı. Benim düzelmem için hep bana destek oldular. Onlar olmasa ben napardım bilemem. İyi arkadaşlarımdan Kaan ve Efe ev arkadaşı; beni yanlarına aldılar .Bir iş bulup onlara kirada yardımcı oldum. Birde melek ve damla vardı. Onların ikiside aynı evde kalıyorlardı. Biz üç erkek onların yardımı olmasa açlık ve pislikden ölebilirdik. Tamam yemekleri o kadar güzel olmuyordu. Ama her gün makarna yemek kadar güzel bir şey olamazdı. Ders konusunda benden oldukça iyidi. En azından üniversite deydiler. Ayni okulda olmasak bile öğlen araları hep biz 5 li beraberdik. Kızlar ve efe aynı okulda oldukları ićin on

.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Aldıkları piyango biletinin kendilerine çıkmasıyla sevinçten dört köşe olan İnci, Cemre ve Başak'ın unuttuğu bir şey vardır. Bileti talihsiz bir kaza sonucu kaybetmişlerdir. Ve bileti bulmak için şehrin altını üstüne getireceklerdir. Ancak kahramanlarımız o kadar salaklardır ki, bu hiç de kolay olmaz. Başlarına gelen pişmiş tavuğun başına gelmez. En önemlisi de, asla aşık olmam dedikleri adamlara aşık olmaya başlarlar. ©Tüm hakları saklıdır