Adam gökyüzünün kızıl rengine, kadin ise adamın ela gözlerine bakıyordu. "Bana bakınca ne hissediyorsun?" dedi adam titrek bir sesle. Kadın gülümsedi ve denizin kızıllığını seyretti. "Sen huzurluysan, ben de huzurlu oluyorum. Sen gülümsüyorsan, ben de gülümsüyorum. Sen ağlayınca köpürüyorum, sen kızınca dalgalanıyorum. Maviysen mavi oluyorum, karaysan kara, kızılsan kızıl. Kısacası sen gökyüzü olunca ben deniz oluyorum." Adam gülümseyince kadın da gülümsedi. Sonra da adam denizi seyretmeye başladı. "Deniz... Gökyüzünün kızıl ışıklarının altında ne kadar da güzel, değil mi?" "Gökyüzü olmasa denizin ne güzelliği kalır ki?" Adam usulca yanında duran kadını kollarının arasına baktı ve ufuk çizgisine bakarak gülümsedi.

Derin bir nefes aldım. Ayaklarımın altındaki İzmir manzarası çarpıyordu gözüme. Bakışlarım yerdeydi, kaldırdım: "Beyler, ben annem ve kardeşimden sonra ilk kez bir karşı cinsi sevdim lan!"dedim. Görkem, "Gizemli konuşma oğlum noldu?"dedi. "Anlamayacak kadar salak mısın Görkem, Elif'i seviyorum." dedim. "Elif'i?" "Evet." "Hani şu çarşaflı olan kızı?" "Evet." .. "Biliyorsun ki bu dünya imtihan yeri. Allah herkesi farklı şekil de imtihan eder. Kimini fakirlikle, kiminiz zenginlikle. Kimini güzellikle, kimini çirkinlikle. İmtihanın mantığı da budur zaten. Zor olan bir şeye dayanabilmektir imtihan. Bu yüzden onun en sevdikleri ağır imtihanlar geçirmiştir hep. İnsanlar da böyle imtihanlar geçirir bazen. Belki Allah, peygamberi Musa'nın yaşadığı imtihanı yaşatır sana. Ömrün Firavunlarla savaşmakla geçer. Ama "Bu devir de Firavun mu var?" Deme. İnsanı namazdan, tesettürden, dini yaşamasından alıkoyan her şey firavundur.İsterse anne ve baba olsun. Belki de Yusuf peygamber gibi karanlığın kuyusuna düşürmüştür Allah seni. Ahir zaman da her yer bir kuyu değil mi? Her yer belirsiz, simsiyah değil mi? Unutma, seni kuyuya düşüren Allah, o kuyudan çıkaracak. Ve bir gün seni, gönlünün Mısır'ına Aziz yapacak! ... İnsan nefis için değil O'nun rızası için sevmelidir en başta. Tek taraflı dünya için değil ahiret hayatı için yani Sonsuz içinde sevmelidir aynı zamanda. Sevdiğinden önce, sevdiğini yaratanı sevmelidir. Allah gönlünüzü hangi gönüle yerleştireceğini bilir. Allah, O'nun için yanlışlardan döneni O'na sığınanı ve O'nun için kararlar alanı sahipsiz bırakır mı hiç ? Biz yeter ki O'nun için güzel ve temiz kalmaya çalışalım. Güzel kalmaya çalışan insanlar için hep güzel tevafukları vardır Allah'ın.. .. Gerçek aşkı satır aralarında bulacağınız bir hikaye :)

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."

"Sen bir tırtılsın" dedi bana. "...ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum." Ardından bir kez daha gülümsedi. Yemin ederim ki o gülümsemenin yerine bana bir tokat atmasını isterdim. Kelimelerin, acısına bulanıp gülümsemesinin altında sessiz sedasız ezilişini hissettim. Bilmediği bir şey vardı; ben, bilmediğimi sandığı o cümlenin devamını biliyordum, bunu onun satırlarında okumuştum. Sen bir tırtılsın, ben senin kelebeğe dönüşünü izliyorum... ve sonra kendi kanatların parçalayışını. Arsıl Alaz işte buydu, zihnimin dolunayı. Düşüncelerimi, her yanıma nüfuz eden karanlığın ıstırabından arındırıp ışığını avuçlarıma bırakan adam, o bunu hak etmiyor. Bense, kurak bir toprağa düşmüş küçük bir su damlasıyım. O toprağı yeşil vadilere dönüştüremem, dev bir nehrin çağlamasını sağlayamam. Düştüğüm toprak beni içine çekene kadar bir yanımı güneşin sıcağına feda edebilecek kadar güçlüyüm yalnızca. Yine de aldığım nefesin bile bir gün bana yabancı olacağını hatırlamak istemezdim. Helya ALAZ

Selamun Aleykum Kardeşlerim Sizlere makalelerimi paylaşmak istiyorum ve bunun devamındada bir yorum bekliyorum. Kardeşlerim sizlerle kısa ve öz olarak "MÜSLÜMAN UYANIK OLMALI" diyorum Bizler teknolojiyi ve sosyal medyayı hep kötü yönde kullandık ve hiç iyi yönleri araştırmadık daha doğrusu işimize gelmedi bu durum ve bu malayani yani boş işlerin başlarında hala ömür tüketiyoruz. Gelin biz bu durumu lehimize çekelim hem sevap kazanalım hemde bilmeyenleri bilgilendirelim artık watpatt' in amacı islama aykırı roman okumak değilde islami romanları makaleleri şiirleri bol olan bir yer haline getirelim.bende sizlerin yardımıyla bir halka,bir zincir ve bir topluluk haline gelelim isterim. ve bunun üzerine bende MÜSLÜMAN UYANIK OLMALI başlığı altında bazen sahabe hayatından kesitler,bazen gercek yaşanmış islama dönüş kıssaları ve müslümanların uyutuldukları yerleri bazen ise لو لاك لو لا لماخلقت الافلك Işte sen olmasaydın eyHabibim kainatı yaratmazdim buyuruyor hadisi kutside, bazende Peygamberimizin sünnetlerini paylaşicam inşaAllah..

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

-"Seni seviyorum! Neden görmüyorsun beni, neden bir şans vermiyorsun?!" Zeynep anlamıyordu, her geçen gün biraz daha çizgilerini aşan bu adamdan bıkmıştı artık. Yusuf konuşurken sadece dinliyordu ama sabrı gitgide tükenmeye başlamıştı. Hem kaçırılmış, hemde çekmediği kalmamıştı bu adamdan ve amcasından. Şimdi ise karşısında ondan sevgi dileniyordu. " Neden Zeynep neden!" Sabrının son demlerindedi Zeynep, artık dayanamıyordu. Konuşması gerektiğini düşündü yoksa bu odadan çıkamayacaktı. Yusuf'un halâ kendisini izlediğini görünce önce derin bir nefes aldı ve başını ona çevirdi. Öfkeliydi, öfkesini sesine yansıtmamalıydı. "Yanılıyorsun kaç defa söyleyeceğim! Sen bana aşık değilsin, sadece bunu algılayamıyorsun. Madem sevginden bu kadar eminsin, söyle o zaman sokaktan geçen alelade bir kız olsam bakar mıydın yüzüme?" Yusuf'tan ses gelmeyince devam etti; "Madem cevap vermiyorsun söyleyeyim, bakmazdın. Çünkü sen aslında bana aşık değilsin. Benim konuşmama, giyinişime, hâl ve hareketlerime aşıksın, sen benim yaşam tarzıma aşıksın!" Biraz duraksadı Zeynep ve kapıya doğru yürürken son sözlerini söyledi arkasında bıraktığı enkazdan habersiz. Yusuf ise öylece bakıyordu ilk gördüğü andan beri sevdiği kıza. " Susma konuş, gerçekleri kabul et. Sen aslında bana değil İslam'a aşıksın!!!"

Neden farklı olduğumuz için dışlanıyoruz? Farklı doğduğumuz için mi suçluyuz? Herhangi bir yerimizde kusur olduğu için mi bizi buraya kapattınız? Düşüncelerimiz, dış görünüşümüz farklı olduğu için ya da yaptıklarımız için mi? Hayallerimizin peşinden koştuğumuz için bize deli dediler. Oysaki biz sadece mutlu olmak istedik.

İlk Basımı 1937 yılında "Yeni Kitapçı" tarafından basılan roman, Sabahattin Ali'nin roman türünde ilk eseridir. Kuyucaklı Yusuf konusu itibariyle ailesinin katledilmesiyle sahipsiz kalan dokuz yaşındaki Yusuf'un olayı soruşturmak için Kuyucak'a gelen Nazilli Kaymakamı Selahattin Bey tarafından evlatlık alınması ve çocuğun daha sonraki hayatı anlatılmaktadır. Edebiyat eleştirmenlerine göre Yusuf karakteri, köyden şehre göç edip şehir hayatına uyum sağlayamayan insan tipinin habercisi olarak değerlendirilmektedir.