Kimi zaman bir bakış yeter... Bir karakol koridorunda, göz göze gelen iki yabancı... Biri adaletin gölgesinde büyümüş bir avukat, diğeri karanlık sokakların asi çocuğu. Asya hayatını düzenin, kanunların ve mesafelerin içine kurmuşken; Emre, o düzenin yıkıntılarından kendine bir yol çizmeye çalışıyor. İkisi de eksik. İkisi de geçmişin yükünü omzunda taşıyor. Ama kader bazen bir karşılaşma yazar, Bir ses, bir bakış, bir inat... Ve en karmaşık dosyanın, aslında iki kalple ilgili olduğunu fısıldar. Bu hikâyede sadece aşk yok. Adalet var. İsyan var. Ve hepsinden önemlisi: Güven ve cesaret var. Asya, Emre'ye kalbini teslim ederken, Emre annesinin kırık kalp dosyasını yeniden açacak gücü bulur... Ama bu yol, ikisini de geçmişle yüzleşmeye, sırlarla hesaplaşmaya ve en sonunda en zor seçimi yapmaya zorlayacak. Güven Bana: Kırık Kalp Dosyası Bir dosya kapanmadan hiçbir kalp tamir olmaz...

lavaboda ki kızın bilinmeyen gizemi ne zaman çözülücek

Mavi Ateş, adaletin sınırlarında yürüyen Aysima Karaca, idealist bir Savcı olarak, adaleti sağlama yolunda karşılaştığı engellerle mücadele etmektedir. Ailesindeki çalkantılı ilişkiler ve geçmişin gölgeleri, onu kararlı bir şekilde savcılık görevine bağlamaktadır. Ancak Aysima'nın hayatı, Hakan Acar'ın liderliğindeki Mavi Ateş ekibiyle kesişince, suç dünyasına dair hiç bilmediği gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalır. Hakan Acar, disiplini ve ünlülüğü ile tanınan bir Başkomiserdir. Mavi Ateş ekibi, yalnızca suçu çözme konusunda değil, aynı zamanda adaletin sağlanması için gerektiğinde yasa dışı yöntemlere başvurmaktan çekinmeyen bir ekiptir. Hakan, işine olan bağlılığı ve güçlü ahlaki değerleriyle hayatına devam ederken bir gün Aysima karşısına çıkar. İlk başta birbirlerine rakip gibi görünen bu iki insan, birbirlerine güvenmeye ve anlayış geliştirmeye başlarlar. Ancak, peşlerinde olan suçlular ve içsel çatışmalar, onları daha büyük bir tehlikeye sürükler. Aysima ve Hakan, zorlu davalarla başa çıkarken, birbirlerine duydukları güven ve saygı giderek derinleşir. Ekibin dinamikleri ve Aysima'nın babası Faruk Karaca'nın da dahil olduğu olaylar, başta mesleki bir ilişki olarak başlayan bağın duygusal bir zemine oturmasına neden olur. Ancak, her iki karakterin de geçmişleri ve kişisel zaafları, onları büyük bir sınavla karşı karşıya bırakacaktır. --------------------- Tanıtımın yayınlanmaya başladığı tarih: 02:09:2025

''Kelebekler bazen sadece bir çizim değil, bir kod olabilir.'' ''Ve bazı gerçekler hatırlanmak için değil, saklanmak içindir. '' Ece sıradan bir lise öğrencisi olduğunu sanıyordu. Hayat, bir anda onun için farklı bir yöne akmaya başladı. Yeni gelen gizemli bir çocuk, Deniz... Sessizce yanına oturdu, bir şey söylemedi ama her şeyi başlattı. Deniz'in bakışlarında gizlenen bir geçmiş, Ece'nin kalbinde uyanan bilinmeyen duygular... Zamanla yakınlaşan iki ruhun arasına, konuşulmayanlar ve hatırlanmayanlar karıştı. Ve bir kelebek çizimi, görünenden çok daha fazlasını anlatmaya başladı. Arkadaş sandığı yabancılar, sırlarla dolu geçmişler, ismini bile bilmediği gerçekler... Ece, farkında olmadan bir oyunun içine çekildi. Bir aşkın mı, yoksa bir görev planının mı parçası olduğunu çözmek için çok geç kaldı.

Abisini bulamayan Liva, bir anda yalnışlıkla Atlas'a sarıldı. Atlas, şaşkınlıkla, kendisine sarılan kıza bakıyordu. Liva, başını kaldırıp, "Abi..." diye fısıldadı. Atlas, derin bir nefes aldı, ve konuştu "Söyle abisi" --- Başlama tarihi: 26.01.2025. Tüm hakları saklıdır. Senaryo çalınması durumun da gerekli işlemler başlatılacaktır.

İki aylıkken terk edildiğini bilen bir kızın hikayesi. Ailesinden geriye bir not ve kolye kalmıştı. Neyin içinde olduğunu bilmediği şeylerin bedelini yaşıyordu Bedel; bazen yaşanması büyük bir suç pişmanlık sürecidir BEDEL - 3. PERDE "Gece dolusu bir sabah olmaya geldiler. Ama bu kez sabah olmayabilir..." "Senin adın Fidan Saran'dı. Benimki Zeynep Onat'tı. Ama aslında biz... yıldız soyundandık. Ve yıldızlar unutmaz..." İki yıl karanlıkta kalmak ne demek bilir misin? Bir odada değil, bir hayatın içinde esir olmak? Aynaya baktığında yüzünü değil, suçunu görmek? Fidan artık eski Fidan değil. O, yalnızca geçmişini değil; Saklanan gerçekleri, yarım kalan yıldızları ve Kendisini de arıyor. Zeynep bir zamanlar kaçmadı. Ama şimdi kaçsa bile peşinden geçmiş gelecek. Toprak hâlâ orada. Fikret yeniden dönüyor. Ve Berk... Aşkı bile unutturacak bir kinle savaşıyor. Bu perde, önceki hiçbir perdeye benzemez. Çünkü bu defa hikâyenin başkahramanı bile Kimin iyi, kimin kötü olduğunu bilmiyor. "Bedel bu kez, sadece ödenmeyecek. Ruhlara kazınacak." ********* *bu kurgu tamamen sari_papatamm51'e aittir!*

✨MAHALLE KURGUSUDUR✨ Leyla Akgün. Mahallenin saygı görülen ailesinin ortanca çocuğudur. Dışarıdan her ne kadar umursamaz, şımarık, farklı görünse de gerçekler bunun tam tersiydi. Babası tarafından yüzü hiç gülmeyen bir kızdır. Bunu yansıtmamak için de asla olmadığı gibi davranır. Bir gün yine babası yüzünden yaşadığı hisleri içinde tutamaz ve evden çıkıp bir sahil kenarına gider. Orada mahallenin sözü geçen bir adam olan Yavuz Aslan ile karşılaşır. Yavuz, genç kızın farklı halini ilk defa görünce peşinden gider bu olayın. Anlamak ister, böylece Leyla ile birçok kere bir araya gelmek durumunda kalır. Kimseye derdini, içindekileri anlatamayan Leyla, Yavuz'un sürekli onu düşünmesiyle yelkenleri suya düşürecek ve bir tek ona anlatacaktı... *** "Babası tarafından sevilmeyen, hor görülen tüm kız çocuklarına ithafen..."

"Bazı şehirler unutmaz. Bazı yaralar geçmez. Ve bazı sessizlikler, sandığından çok daha gürültülüdür." Ayzem uzun zamandır alıştığını sandığı hayatının duvarları arasında sessizce yürüyordu. Babasının bıraktığı karanlık mirastan kaçtığını sanarken, aslında hep peşinden sürüklüyordu. Bu şehir, onun gibi unutmayanlarla doluydu. Unutulmuş sokaklarda yankılanan eski adımlar, silinmemiş izler, kapanmamış hesaplar vardı. Ve geceler... Geceler hep başka türlü konuşurdu. Bir yabancının bakışı bazen bir kapıyı aralar. Bazen bir ses, geçmişin zincirini kırar. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi içinde başlar. İhanet, kayıp, kan... Ama en çok sessizlik. Her adımı karanlığa daha çok yaklaştırırken, kimse Ayzem'e şu soruyu sormuyordu: "Kimi kurtarmaya çalışıyorsun? Başkalarını mı, yoksa kendini mi?" Bu şehir, artık sessiz kalmayacak. Ve bazı borçlar... Kanla ödenir.

"Ruhunu kaybetmiş bir bedenin gözlerinde ne görebilirsin ki?" Benim adım Alkım Arıkan. O gece her şeyimi kaybettim. Ailemi. Masumiyetimi. Ruhumu. Ama hayatta kaldım. Ve şimdi geri döndüm. Maskemi taktım. Oyuna adım attım. Burada herkes maskeli. Her gülümsemenin ardı silah dolu. Her bakış bir tuzak, her kelime bir yemin. İhanet sıradan, sadakat ölümcül. Ve bu duvarların içinde tek bir kelime fısıldanıyor: Esvide. Ne bir yer... Ne bir insan... Esvide bir kanun. Bir lanet. Ve artık benim savaş alanım. Üst katta dans eden kalabalık eğlenirken, alt katta kanlı oyunlar başlıyor. Güçlü olan kazanır. Zayıf olan yok olur. Aşık olan... kaybeder. Bazı savaşlar görünmez başlar. Kazanan ise adını kanla yazar. Ben burada bir isim için değil... bir intikam için döndüm. Ve bu gece oyun değişiyor. Esvide: Maskeler düşmeden kimse kurtulamaz.