"Cadıların gözlerine bakma, en güçlü parçaları gözleridir. Eğer seni sevmeye kalkışırlarsa, Tanrı bile kurtaramaz," derlerdi. Haklılardı. ☾ İnsanlığın en eski korkusu yeniden uyanıyor. Bir zamanlar kutsal sayılan doğa, şimdi tehdit olarak anılıyor; gökyüzü bile insanların yaktığı ateşin rengini taşıyor. Korkunun inanca, inancın nefrete dönüştüğü bir çağda, unutulmuş bir denge sessizce yeniden doğuyor. Büyü susturulmuş, cadılar tarihin külleri arasına gömülmüş sanılıyor; oysa toprak unutmuyor. Her kül, yeniden yanacak bir kıvılcım saklıyor. Cadıların vâr oluşu onlar için sadece bir tehlike. Ama hiçbir çağ sonsuza dek aynı kalmaz. Zaman, unutturulanı geri çağırmanın bir yolunu bulur. Ateş yeniden yanacak, rüzgâr eski isimleri fısıldayacak ve insan, kendi yarattığı korkunun önünde diz çökecek.