Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

'ÖLÜM ile YAŞAM' arasında bir çizgideyim Onca lafın arasında küfür gibiyim Sanırım bitti barışamayız Bundan sonra... Koca yılın anısı bir anda nasıl sileyim? Yine yakama yapışır mı mesafelerin? Canımı kimseler acıtamazdı Senden fazla... ... "Bana bir kere bile beni sevdiğini söylemedin.." dedim sessizce. Lisa dolan gözleriyle gözlerime baktığında gülümsedi. "Bana sağır mıydın Jennie? Bana kör müydün Jennie? Sana olan bakışımdan, hareketlerimden, sözcüklerimden anlamadın mı Jennie?" Çenesi titremeye başlarken bakışlarımı gözlerinden kaçırdım. Tek eliyle gözlerini kapatıp arkasını döndü ve birden yerde duran spor çantasına tekme attı. Tekrardan bana döndüğünde gözlerinde acı, kırgınlık, sinir... hepsi bir aradaydı. "Bekledim!" diye bağırdı bir anda. "Hep seni bekledim. Bir an bile umutsuzluğa düşmedim, hiçbir zaman anlamadın seni sevdiğimi, belki de anladın... Anlamasan bile hep sevdim, sen hep benimleydin!" Eliyle kalbini gösterdi. "Buradaydın..." Sesi odayı inletirken elimle ağzımı kapayıp kafamı eğdim. Sessiz hıçkırıklarım sessizliği bozarken derin bir nefes aldığını duydum. "Tuhaf olan ne biliyor musun Jennie?" dedi nefesini verdiği sırada. Gözlerimi kaldırıp gözlerine baktığımda gözünden düşmek üzere olan bir damla yaşa odaklandım. "Sırf senin yüzünden canımın bu kadar yanmasına rağmen. Kalbimi paramparça edip bir kenara atmış olmana rağmen... hiçbir zaman yanlış insan olduğunu düşünmedim." ... UYARI ! : G!P konulu bir fic olduğu için rahatsızlık duyacaklar okumasın lütfen.