Dağda pençezen... Bayırda gelinciği postalı altında ezen. Herkese vahşi atmaca, bana garib bir hazen. "Soğuk su ve sigara... Belki dedim, sevgilim. Belki iyi gelir yarama." Yüzbaşı Çakır Biryan Alaca & Ferimah Karabağ

🔞... Fantastik DEĞİLDİR Ağır cinsel içerik ve şiddet barındırır. *** "Bana hayır diyemezsin. Uykum var diyemezsin. Başım ağrıyor diye bahane sunamazsın. Bu gece canım böyle istedi diyerek başka bir odaya gidip uyuyamazsın... Bana kırgın olman, öfkeli olman, o an istemiyor olman sonucu değiştirmez." O, avına odaklanmış bir avcı edasıyla tuzaklarını atmaya devam ederken, ben, elde yuvarlanan bir hamur gibi içime bükülmek ve kaybolmak istedim. Bedenimin titremelerine engel olamıyordum. Sözleri dudaklarından dökülürken, gözleri herbir cümlesinin yanına onaylama tıkı koyar gibiydi. Acımasızdı. Tavizsizdi. Netti. Tercih hakkı sunmuyordu. Sunduğu tek tercih; şu an ya önüme koyduğu şartları kabul edecek, veyahutta 'hayır' diyerek sonsuza kadar hayatından gidecektim. Gitmeme engel olmayacaktı. Bu konuda seçimi bana bırakıyordu. "Elbette sen de isteklerini dile getirebilirsin. Ancak teklifimi kabul edersen sonrasında yaşanacaklara itiraz etme hakkın saklı olmakla birlikte son karar benimdir. Yani bana koşulsuz şartsız teslim olacaksın. Çocukca nedenlerle benden gidemezsin. Bırakmam." Acımasızlığının son rötuşlarını yapmak ister gibi bana doğru eğildi. Gözlerini sözlerinin mührünü vuran damgaymışcasına kıstı ve devam etti, "Direniş göstermene izin veririm. Çünkü bana yenilip her teslim olduğunda zafer bayrağımı çekmenin keyfini çıkaracağım." BU HİKAYEDE İSMİ GEÇEN KİŞİ, KURUM VE OLAYLARIN ÇOĞU HAYAL ÜRÜNÜDÜR.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Bade, ince bir iplikle ördüğü hayatının ve geçmişinin yükü arasında dengede kalmaya çalışırken, her şeyin yeterli olduğuna inanıyor. Ta ki Kayra ile karşılaşana dek. Kayra'nın sessiz varlığı, Bade'nin sınırlarını parçalarken tehlikeli bir oyun başlıyor. Hayatına açtığı yarıklardan hem bugününe hem de geçmişine uzanan karanlık sırlar sızıyor. Gerçekler açığa çıktıkça aralarındaki bağ, karanlık bir bağımlılığa dönüyor. Birini anlamak, onunla beraber delirmeyi göze almak demektir. Bazı sırlar ne dile getirilir, ne de unutulur. Bazı sırlar yalnızca kanla mühürlenir. Ve bir bütün olmak için, birlikte parçalanmak gerekir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."