(+18bölümler vardır) Dedesinin isteği üzerine yıllar sonra dönmüştü gökçe mardin e nerden bilebilirdi ki aşkı burda bulucağını

Mardin'de ilk görevine başlayan Doktor Mine ve Mardin Ağası Baver. Mine Antalya'da uzun yıllar yaşamış ve "Asla Mardinli adamla evlenmem!" Diyerek doğu görevine başlamıştır. Asla ASLA demeyin 😳 ... "NERDE LAN BU DOKTOR! ABİMİZE BİR ŞEY OLURSA BAŞINIZA YIKARIZ HASTANEYİ!" "Burdayım beyfendi sakin olun. Çekilin kenara hastayı göreyim. " Adamları itmeye çalışırken aralarından birisi konuştu. "Olmaz! Kadın doktor olmaz." "Niye olmaz bi çekilin bakayım acil durumu var belliki başka doktor yok şuan." "Olmaz diyoruz doktor hanım!" "NEDEN!" "Abim taşacuklarından vuruldu." +18 az da olsa

Tutsak Aşk - Devam & Bağlantılı kitabıdır. Kitaplar tek başına okunabilcek olsa da bir seri halinde sırayla gidilmesi anlam bütünlüğü açısından daha keyifli olacaktır.

Yağmuru kim döküyor Ünzile kaç koyun ediyor dayaktan uslanalı hiçbir şey sormuyor.. Kaç koyun ettiğini artık kim sayar ki? Her darbede ruhu biraz daha donuyor. Her tokatta içine sakladığı çığlık biraz daha büyüyor. Ve kimse fark etmiyor, kimse duymuyor...

"Karşılık ver bana " Sesi çok sert çıkmıştı korkudan sıçrayıp beceriksizce dudaklarımı oynattığımda hırlar gibi ses çıkarıp beni yatağa fırlattı. Vakit geçmeden üstüme uzanıp başımı sabitledi " Seni ilk gördüğüm andan beri biliyordum sonum olacağını ,bu koku için ölürüm " Dudaklarıyla boynumu emiyordu hazdan söylediği cümlelerle birlikte ona teslim olmaya yaklaşıyordum . Ama onu daha tanımıyordum, bu evliliğe mecbur etmişti Beni, bende etkilenmemeliydim ondan. Karnımda bir sertlik hissetmiştim gözlerim irileşti.Karan kafasını boynuma gömmüştü. Kafasını kaldırdı dudaklarımı yeniden öpmeye başladı bende acemice karşılık veriyordum Ardından bir elini enseme koydu. Diğer elide belimdeydi.Beni kucağına oturtmuştu. Utanıyordum ve istemiyordum. Karan gögüslerime bakıyordu. "Aleyna bu gece benim karım olucaksın tam anlamıyla " Sesi haber verircesine çıkıyordu bunu biliyordum Artık evliydik , yinede son bir kere direttim."İstemiyorum, hazır değilim" Nereye kadar kaçacaktım bilmiyordum. Dudaklarını göğüslerime öpücük bırakırken sert sesiyle konuştu. "Zevk alınca isteyeceksin, kaçmanın anlamı yok bu kadınlık görevin! "... Bu hikayeyi çalıntı veya kopyalama yapılırsa yasal süreç başlatılacaktır.

Ruh hastası bir mafyanın genç kıza işkenceleri Bakalım hayat dolu genç kızımız kalabilecek mi yada adam tarafından öldürülecek mi Kitap tanıtımı yapmayın +18 sahneler ve şiddet vardır

" Sen benimsin " dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek. " Ne olursun bırak artık gideyim. Daha ne kadar yanında tutacaksın beni? " Saçlarımdaki eli yavaşça boğazıma gitti. Tek eliyle boğazımı sıkarken diğer eliyle duvara yumruk atmıştı. " SEN BENİMSİN!! "

Annesi ile küçük bir köyde yaşayan 17 yaşında Arin, bir gün annesini bir yangında kaybeder ve bir başına kalır. Köylü kızı evlendirmeye karar verir. Ağalardan birisi kızın yaşlı bir adamla evlenmesine göz yumamaz ve oğlu ile evlendirir. Kapak tasarımı @paralevm

"O orosbu kardeşin benim namusuma el uzattı! Bacımı aldı, kaçırdı! Şimdi sıra sende!" "Ne diyorsun sen? Benim ne suçum var! Lütfen bırak!" diye yalvardı Dicle. Tam o sırada Dicle'nin babası araya girdi, sesi titriyordu: "Bırak kızı, Mervan. Ne yapıyorsun sen, delirdin mi?" Annesi de ardından geldi, diz çökerek kızını kurtarmaya çalıştı. Ama Mervan öfkesinden geri adım atmıyordu. Gözleri kinle kıvıl kıvıldı, sesi buz gibiydi: "Artık bu kız benimdir! Oğlunuz benim bacımı kirletti. Bizde namus böyle korunur. Şimdi kızınızı alırım, evime götürürüm. Adı da berdel olur!" "Olmaz! Bu zorla! Olmaz!" diye ağladı Dicle. Ama ne annesi, ne babası, ne de çığlıklar... Hiçbiri Mervan'ı durduramadı. Dicle'yi sürükleyerek konağın dışına çıkardı. Kızın terlikleri düşmüştü. Ayakları toprağa batıyordu. Bacağına taşlar saplanıyor, canı yanıyordu. Ama acısından çok içindeki korkuyla titriyordu. Her adımda daha da yok oluyordu sanki... Mervan onu iterek arabasının arka koltuğuna attı. Kapıyı yüzüne çarptı. Dicle ağlıyordu, dudakları titriyordu. "N'olur... götürme beni... Ne olur..." Ama Mervan suskundu. Direksiyona geçti, motoru çalıştırdı. Ve gecenin içinde kayboldular. Arkada kalan tek şey... Dicle'nin düştüğü küçük ayakkabısıydı. Sessizce toprağın üstünde yatıyordu. Tıpkı onun çocukluğu gibi... Ardında, bir daha asla dönmeyecek bir masumiyet gibi.