Özgür olmak isteyen bir kadın ve onun özgürlüğü olmak isteyen bir adamın hikayesidir. ~ Alıntı: "Sen bana ne yaptın?" dedi Arhan ağa kalbini tutarak. "Saçının teli incinse burayı yakacak gücü buluyorum ama o teli gördüğümde ayağa kalkacak gücü bulamıyorum. Sen bana ne yaptın?" dediğinde yutkundum. Zaten ağır bir günden sonra bu olanlar hiç kaldırabilecegim şeyler değildi. "Tamam yeterli." dedim elimle onu durdurarak. "Bak ben senin sevebileceğin biri değilim. Ben özgür olmayı seven biriyim sense tamamen bir kapansın. Özgürlüğüme kapan olan birini istemiyorum." dediğimde o dik duruşunu geri kazandı. "O zaman bende özgürlük kapanı olurum. Benim içimde olursan özgür olursun." dediğinde yutkundum. Onun içinde özgür olmayı düşüncesi irkilmeme neden oldu. ••• İçinde küfür gibi rahatsız edici kelimeler içermektedir. Öylesine yazılmış özensiz bir kurgu değildir. Başka kitap-yazar ve karakterlerinden bahsedilmesi durumunda bunu yapan hesaplar engellenecektir. Yazar şahsına veya diğer okurları kitap'a ve yazara karşı kışkırtarak ithamlarda bulunan tüm kullanıcılar engellenecek ileri gidilmesi durumunda gerekli yerlere bildirilecektir. Daha önce böyle şeyler yaşamadım ama uyarı yapmakta fayda var. Kurgunun ismi dahil konusu da wattpad veya diğer platformlarda bulunmamaktadır. Benzeri büyük bir ihtimalle kopyadır. Çalmayın. 07.02.2025 Tarihinde yayınlanmıştır.

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.

Berdel sonucu yatalak bir Ağanın eşi olacaktım... Ama nedenlerde boğulacağım bir sır dünyasına gireceğimi nerden bilebilirdim ki? Hadi hayat serüvenime sende katıl :)

"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine. Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki? "Oluru yok bazı şeylerin ağam. Kabul edip etmemem de bunlardan biri!" Bir çiçek duruyordu, tam genç adamın karşısında, bir yanlışı düzeltircesine açmış; Gelmiş ta yüreğine gerçekleri haykırır gibi duruyor. Yıllara ev sahipliği yapan koca seyhanlı konağı bu çiçekle sevda rüzgarını estirmeye başladı o an. Her kapının eşiğinde ince bir hüzün olan bu konak umutla o çiçeği bağrına bastı. Bir sevda. Bir hüküm. Umutları vardı, hayatta, herşeye inat. Hissetikleri sancıyı yok saymak mümkün değildi.Yanan yüreklere merhem vurulmaz o yüreklerin sarılmaya ihtiyacı vardı. Çok şey vardı bu hikayede, yüreğe yara olup dile dökülmeyen. Kitap kapağı- hayallirüzgarlar

Ablası onun kaderi olacaktı. O ise sadece gölgeydi. Ta ki gelinliği üzerine geçirene kadar... Bir kurşun, iki aşiretin arasına kan ve sessizlik serpti. İntikam nefesleri tutuldu. Kan dökülmesin diye bir çözüm sunuldu: BERDEL. ☆☆☆ Hayat gerçekten kendi seçimlerimizle mi şekillenir, yoksa doğduğumuz toprak, aile ve gelenek her adımımızı önceden mi belirler? Bir kız kaderini, kendi kararıyla çizebilir mi? Berdel adı verilen o görünmez zincir, sadece elleri değil, kalpleri de bağlayabilir mi? Bu kitap, töre ile aşkın, ihanet ile sadakatin, korku ile cesaretin iç içe geçtiği bir hikâye anlatıyor. Bir tarafta aile baskısı, töre ve kan davası; diğer tarafta kalbin atışı, özgürlük arzusu ve yasaklı bir sevda. Her sayfada okuyucuya şu soruyu sorduracak... "Kader mi güçlü, yoksa insanın kalbi mi? Peki ya birini seçmek zorunda kalsan, hangisini seçerdin?" "Kaderini mi? Yoksa, kalbinin sesini mi?"

Asya annesini küçük yaşta kaybetmiş ve babasıyla yaşamak zorunda kalmıştır.17 yaşına gelince babasının mafyaya olan borcundan dolayı kızını o mafyaya satmıştır Ve ben okuduğum üç zorla evlilik kitabını karıştırarak yazdım bu yüzden benzerlikler var.

Gözlerini bana dikmiş bir şekilde hiç kımıldamıyordu. " Arjin Milan" Soğuk sesi ve bakışları beni korkuttugu için geriye doğru adım attım. Hoşuna gitmiş olacak ki dudakları çok az yana kıvrılmıştı." Korkuyorsun " dedi keyif alır gibi. " sen kimsin?" Sesim istediğimden kısık çıkmıştı. " Ben Berzan Firuzhan" ~~~~~~~~~ Bir sevdaya kurban giden günahsız bir kızın hikayesi. 18 yaşında berdele kurban olan Arjin Milan'ın hikayesi ..... Ruhuma eş bir berdel kitabıdır.

biyolojik abisi yüzünden hiç tanımadığı bir adamla berdel olan bir kızın hikayesi

Yaşam, bazen zorunlulukların içinde saklı kalan gerçek aşklarla örülüdür. Aden Dora, geçmişi silinmiş bir kadın... Ölen ablasının yerine geçerken, unutulan sırların ağırlığı omuzlarına biner. Uraz Efe ise kalbini yıllarca bir başka isme kapamış, geçmişin gölgesinde yaşayan bir adam. Bir arada olmaları kaderin bir oyunu mu, yoksa içten içe büyüyen duyguların başlangıcı mı? Geçmişin suskunlukları, sırlar ve yarım kalan hikâyeler, onları birbirine daha da yakınlaştırırken aynı zamanda yavaş yavaş yıpratır. Bir evin içinde saklanan gerçekler, unutulmuş isimler ve yasak aşklar... Peki, bir insan neye mecburdur? Aşka mı? Geçmişe mi? Yoksa kendine? Mecburum, unutulmuş kimliklerin ve sessiz kalmış yüreklerin hikayesi.