Bu hikayede bir kötü çocuk yok. Masum kız da… Bu hikayede herkes kötü. Ama her kötü aslında biraz da iyi… Tıpkı herkes gibi: Onlar hem kötüler hem iyi… Yalnızca kötü yanları biraz daha ağır basıyor. Bu hikayede karanlığın içinde var olmuş saf aşk bile siyaha boyanmış. Hadi, bu siyahla kaplanmış aşkın yadırganmayacağı, yaşayabileceği siyahın hüküm sürdüğü bir dünya oluşturalım birlikte.

Yıldızlar, gecenin karanlığına karşı savaşırlar. Sevginin nefret; merhametin kindir düşmanı. Kazanmak zordur karanlık yolda hilelerini saklayan düşmanına karşı savaşı. Umudun bitse de, sevgin oldukça kalbinde pes etmezsin kaybedeceğini düşünsen de... İşte, kalbindeki o sevginin gücüyle, karanlık ve düşmanın diz çöker önünde. Karanlık ve hüzün yok olur kalbinde. Işığın hüküm sürdüğü bir kalple umudu kazanmak senin elinde.

Wu beni yavaşça boşluğa bıraktı. Bırakmadan önce "Ölmek istemiyorsan, sakın nefes alma!" diye uyarıda bulundu. Ama hiç birşey bana etki etmiyordu. Ve havada süzülmeye başladım. Hızım artmaya devam ediyordu. Beynim zonklarken gökyüzü de ona eşlik ediyordu. Tek düşündüğüm dudaklarıydı. Yumuşaktı... Nazikti... Kısaydı... Sanki uzun olmasını ister gibiydim. Her zaman ölmek istediğim halde, ölüme giderken bu telaşım neydi. Henüz hayatı tadamamıştım, değil mi? Kapak yapımı bana ait. Isteğiniz varsa sadece mesaj atmanız yeterli \(^.^)/ Tüm hakları saklıdır. Copyright © Seokjinda

Bir varmış bir yokmuş diye başlar bütün masallar... İşte bu da benim masalım. Bir vardı bin yok oldu! Diğer masallardan farklı benim masalım. Sonu mutlu bitmiyor mesela. İyiler de kazanmıyor bu boynu bükük masalda. Gökten üç elma falan da düşmüyor artık. Elmayı bulan düşürmeden yiyor. Benim masalım peri masalı gibi başlayan ve kabusla biten bir masal. Sevdiğini bulduğu an kaybeden bir kızın masalı bu. Hüzünlere acılara alışkın olanlar okumalı beni. Okumalısın… Öyle sırlar öyle acılar barındırıyorum ki içimde, okuyanın gözlerini yaşartacak türden. Acılarla yoğrulmuş, gözyaşlarıyla tatlandırılmış bir aşk masalı bu...!