Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.

Tamamlandı. Çalıştığı şirketin düzenlediği tasarım yarışmasına katılan Eylem projesinin kaybolması ile Patronuna durumu nazik bir şekilde inzah eder... Siz: Ne demek lan beğenmedim! Siz: Ne demek ULAN! Siz: ULAN AZCIK İNSAFIN OLSAYDI BE! Patron: ??? Siz: NE?! Siz: AÇIKLA, NE DEMEK BEĞENMEDİM BAKTIN MI Kİ BEĞENMİYORSUN HA!!? Patron: Kimsin? 🌊2020 Yılı vibe Veren Bir Kurgudur(çünkü ilk o zaman yazıldı çaktırmayın kskakska🌊