•𝐀𝐋𝐄𝐗𝐈𝐓𝐇𝐘𝐌𝐀 • alexithyma, hislerin kelimelerle ifade edilememesi durumudur. ─klaroline fic ─kitap çok sevgili arkadaşım beril'e ithaf.

𝒊𝒏 𝒘𝒉𝒊𝒄𝒉 𝒕𝒉𝒆 𝒄𝒉𝒂𝒐𝒔 𝒈𝒐𝒕 𝒂 𝒉𝒆𝒂𝒓𝒕𝒃𝒆𝒂𝒕. Sonsuz geceler. Bitmeyen lanetler. Ters giden planlar. O, ne tamamen bir kahraman... ne de basit bir tehdit. Güldüğünde diz çöktüren, susunca kıyamet getiren biri. Ailesini seçemedi. Gücünü istemedi. Ama kalbi... hep yanlış kişiye attı. Ve herkesin gözünden kaçan şey şuydu: Kaosu yaratan o değildi. Ama herkes onu suçladı. "Beni ya seversin ya unutursun ama ikisini aynı anda yapamazsın, Angelface."

İhanet, en yakınınızdaki elden gelirdi. Bir gün... En parlak ışığınız, sırtınıza saplanan bir hançer olurdu. Ve ben, Medusa Mikaelson. Gözlerim yüzyıllar sürecek uzun bir uykuya teslim olarak kapanırken, peşimden sürüklenen lanet ile o ışığı ezip geçmeye, yeniden doğmaya kararlıydım. 𓉘 𝘀𝘁𝗲𝗳𝗮𝗻 𝘀𝗮𝗹𝘃𝗮𝘁𝗼𝗿𝗲 × 𝗳𝗲𝗺!𝗼𝗰 𝘁𝘃𝗱𝘂 𝗮𝘂 𝗳𝗮𝗻𝗳𝗶𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝗯𝘆 𝗺𝗶𝗮𝗻𝗮𓉝

"İnsanlar dualarıyla cenneti çağırır, ama bir melek kapılarını çaldığında gözlerini kaçırırlar. Onlar, sadece gökyüzünün sessizliğini severler." 「 ᴇʟɪᴊᴀʜ ᴍɪᴋᴀᴇʟsᴏɴ × ғᴇᴍ!ᴏᴄ」

Irene, Mystic Falls'dan olabildiğince uzakta, başına gelecek onca şeyden habersiz yeni bir hayat kurmaya çalışıyordu. | Ama eğer Mystic Falls'da doğduysanız bu, siz öldükten sonra bile lanetiniz olmaya devam ederdi. Ne kadar uzağa giderseniz gidin, eninde sonunda dönüp dolaşıp kendinizi Mystic Falls'da bulurdunuz.

New Orleans'ın gölgeleri, saklanan her bir sırdan beslenir adeta. Adalet ile ihanet, aşk ile sürgün, hakikat ile unutuluş arasında ince bir çizgi vardır. Seraphina Rosewood, karanlık sokaklarda düzen arayan bir dedektif; disiplinin ve ilkenin beden bulmuş hâli; bu çizgide kendini bildi bileli yürümeyi alışkanlık hâline getirmiş. Ama geçmiş, hiçbir zaman sonsuza dek uyumaz. Bir gün, kapılar yeniden açıldığında; kimliğin yankıları, yasaklı bir aşkın külleri ve zamanı bile durduran sırlar bir bir çıkar gün yüzüne "Ben senin yarım bıraktığın bir bilmeceyim, kıvılcım. Çöz beni; kendini de beni de bu esaretten kurtar."

Hiçlik ilk onun rahminde baş gösterdi. Kardeşleri birbir yutulurken; çocukları nemli toprağın ardına sürüldü. Hiçlikten doğmadı, hiçliğin kendisini doğurdu. Evrenin unuttuğu ilk günah, adı anılmayan anne. Varoluşunun gölgesinde, habersiz yaşayan bir kız çocuğu. Hiçlik ile çokluğun çarpışacağı, kaderi kanla yazılmış bir miras. Ve bütün düşmanlıkların arasında, ateşle buz gibi bir çekim. Çünkü bazen aşk, en ölümcül savaşın ta kendisidir. "Celladından medet uman kurbandan daha tehlikelisi yoktur. Ve ben, beni hapsettiğin bu karanlıktan çekip çıkarmanı bekliyorum, umarsızca." "Hâlâ orada mısın?"

İnsanlık bitmek üzereydi, dünyanın tamamına yakını vampire dönüşmüştü ve yeni bir sistem gelmişti. Belli bir yaşın altındaki vampirler öldürülecek ve geriye kalan insanlar her hafta düzenli bir şekilde kan verebilmek için vampirlerin evlerine dağıtılmıştı. Nile, o insanlardan birisiydi ve verildiği ev ise bütün bu sistemi kuran Mikaelson ailesinin yanıydı. [klaus mikaelson x fem!oc]

Elinin arkasından çıkardığı sivri bıçağı kalbimin tam üstüne yerleştirdi. Derin nefes aldım ve elini tuttum "Kai...yapmak istemiyorsun." diye mırıldandım. Bıçağı kalbime doğru yavaşça itti o an anladım ki bıçağın etrafı mineliydi. Elini tutan elim tutmuyordu artık. "Bana yardım etmezsen işimi kendim halletmek zorunda kalırım. Ve bunun sonuçları daha ağır olur Adel." bıçağı itmeye devam etti.

Ölesiye nefret ettigi kişinin evrenine düşen, Cemre. Tanımadığı halde onu arayan Klaus.