Krótkie opowiadanie erotyczne. Po trzech latach trudnej, choć namiętnej miłości i dwóch latach po rozstaniu Monika i Kamil postanawiają spędzić ze sobą weekend, ale czy to na pewno dobry pomysł?... WYŁĄCZNIE dla osób dorosłych. Opowiadanie zakończone, nie zamierzam do niego wracać.

Nowa wersja mojej pierwszej powieści. Motywy w książce: - pierwsza, młodzieńcza miłość (również od tej fizycznej strony) - fatalne zauroczenie - odrzucenie i bolesne rozstanie - przyjaźń, rodzina - namiętność, która wymyka się spod kontroli - zdrada - polska wieś - lata 93-94 W tekście jest kilka scen erotycznych opisanych dosyć szczegółowo (stąd oznaczenie "Dla dorosłych"), nie ma przemocy w żadnej postaci, ani wulgaryzmów. Opowieść jest kontynuowana w drugiej części: "Jak TRZY połówki jabłka. Złamane serce." © Prawa autorskie 2024. Wszelkie prawa zastrzeżone. Niezgodne z prawem jest odtwarzanie, kopiowanie ani przesyłanie dowolnej części tego dokumentu zarówno za pomocą środków elektronicznych, jak i w formacie drukowanym. Rejestracja tej publikacji jest ściśle zabroniona.

Kontynuacja pierwszej części, ale można ją traktować jak odrębną lekturę. Co w niej znajdziecie? Opis życia ze złamanym sercem. Spektakularne sukcesy i wstydliwe porażki. Bohaterów próbujących odnaleźć szczęście, co jakiś czas wpadających na siebie, szybsze (niż w pierwszej części) tempo. Książka czeka na redakcję. Uważni czytelnicy znajdą drobne niespójności z pierwszą częścią, które już przeszła redakcję. W miarę możliwości czasowych będę nanosiła poprawki. Zapraszam do lektury! Za okładkę pięknie dziękuję @WritingAmeliaStory! *** Książka jest skończona i opublikowana w całości. Jeszcze nie przeszła końcowej korekty.

Dwie pary bohaterów: mama i jej córka maturzystka oraz ojciec i jego dorosły syn. Stłuczka drogowa rozpoczyna ich wspólną historię pełną iskrzących emocji, zabawnych, ale też bulwersujących scen i zaskakujących zdarzeń z dramatyczną końcówką. Ostrzeżenie! W opowiadaniu pojawiają się sceny opisujące akty autoagresji. Autoagresja jest zaburzeniem, jakiejkolwiej jej formy nie można uznać za normę. Najczęściej jest przejawem doświadczenia trudności emocjonalnych, w takich sytuacjach cierpienie fizyczne jest sposobem na odwrócenie uwagi od trudności psychologicznych. Autoagresja nigdy nie jest rozwiązaniem problemów. Należy ją opanować, najlepiej udać się do specjalisty (psycholog, terapeuta, psychiatra nie jest konieczny) lub podzielić się swoim problemem z życzliwą osobą. Zawsze warto skorzystać z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (czynny 7 dni w tygodniu 24h/dobę) nr: 116111 lub 800 12 12 12. również czynny przez całą dobę, bezpłatny, z możliwością pisania na czacie https://czat.brpd.goc.pl/