Yapılan hata nasıl telafi edilir. Ya da geç kalınmış bir hata düzeltilebilir mi? Elinden en sevdiğin alınırsa nasıl olursan öyle oldu Hayal. En sevdiği en istediği alındı. Sonra hiç hesapta olmayan birine tutuldu. Sarıya.. Oku ve gör.

Büyüyemezsin! Kalbin kırılmadan, acı çekmeden. Boyutu önemli değildir acının. Mutlaka gelip vurmuştur seni en hassas yerinden. Yaşın 15! En değer verdiğin insan, aynı kanı taşıdığın, hayatında en önemli yere sahip olan insan eksilir hayatından. Baban eksilir başucundan. İlk darben bundan gelir, ilk acın, ilk kalp kırıklığın bundan yaşanır. Yaşın 16! Anne bildiğin insan, her ne kadar sana nefretle baksa, her ne kadar sen ona ısınamasanda anne bildiğin, annem dediğin insan üveydir. Tek bir bağın yoktur o kadınla. O kadınla aynı evde yaşamak zorunda kalırsın. Yanında ne baba var ne de seni sahiplenebilecek başka biri. Büyürsün çocuk. Bu küçük yaşta kendi ayakların üstünde durmak zorunda kaldığın için büyürsün. Yaşın 17 nefret ettiğin şehire taşınırsın babanı senden alan şehre. Sonra düşman saydığın insana aşık olursun. Aşkı o zaman anlarsın. Sen de mutlu olmak ister, mutluluğu hayal edersin. Olacaksın. Sen çocuk, hakettiğinin fazlasını yaşayacak, çektiğin acılar kadar mutlu olacaksın!

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------