Bir lanet, iki kader, tek yol. ❦ Bir belgesel çekmek için mısıra giden Arkeolog kadının hiç beklemediği olaylarla yüz yüze gelecektir. Zamanın lanetiyle lanetlenip antik mısır askeriyle bu lanetten kurtulmak için karanlık gölgelerle savaşacaktır.

Sana biçilen hiçbir hayat; iplik ve iğne sende değilse üzerine oturmaz, zevkine uymaz. 🕯️ Karun kadar zengin Yunus Rahi'nin ani ölümünün üzerinden geçen günlerin ardından eve gelen avukatın evrak çantasında, her bir Payidar'ın kaderini değiştirecek vasiyetname yer alıyordu. Mührü korunmuş, ıslak imza o kağıt parçaları üzerinde yıllarını vermişti. Avukatın ailenin en küçük kızına verdiği yükümlülük ise, cehennemden geçiyordu. Fecir'in hayalleri ilk defa gerçeklik ile sınanırken vasiyeti reddetme gibi bir seçeneği hiçbir şekilde aklına getirmemeye adeta yeminliydi. Bölünmüş Rusya'ya gidecek, orada kendisine verilen görevleri koşulsuz yerine getirecekti. Fakat cehenneme düşen her kul gibi, ölmek isteyecekti. Çünkü kendisini bekleyen azap, canından can almaya geliyordu. 🕯️

İntisap Serisi | 1. Kitap Distopik artı olarak askeri bir kurgudur. ❝Vatan, uğruna can verenlerin bıraktığı en kutsal emanettir; onu korumak, yaşamak kadar onurlu bir görevdir.❞ DÜZENLENİYOR

"Ben bir aslan terbiyecisi değilim Korhan. Sen, beni paramparça edersin." ♗ İçinde bulunduğu düzenden, sözde sürüden birkaç mesajla sıyrılan Füruzan bir gece ormanın ortasında kaybeder en büyük kahramanını: babasını. Babası ölmememiştir ama günahları ona kefen, yalanları ise ucuz bir tabut olmayı başarmıştır. Mezarlığı ise Füruzan'ın hatırlamadığı çocukluğu ortasına kazılır. Füruzan bir gece de özgürlüğünden olurken hayatı paramparça olan bir aynaya dönüşür. Bir daha aynı netlik kazanılmayacak, ayna bir daha sarı duvarda onun neşeli yüzünü yansıtmayacaktı. Füruzan'ın hayatı, geçmişinden sıyrılmayı asla başaramamıştı. O şimdi, bedeni yanıklarla dolu; kafesin sahibiyle aynı yolda yürümek zorundadır. Her şey tarumar edilmiştir. Geçmiş ise yuttuklarını kusmaya; gömülenleri sözlere taşımaya hazırdır. Fakat ipleri ellerinde tutup sürüyü idare edenlerin karanlığı, beklenilenden daha yaralayıcıdır. ♗ TARUMAR

"Ceylan da biliyor aslında, Tanrı kendisini bir av olarak yarattı. " 🕯️ O Azize'ydi. Ve ruhu benim cılız bedenimde yeşermişti. Sevgisi, nefreti, güçleri, iradesi ve aşkı benim kendi bedenimde yer bulmakta zorlanan ruhumla bir olmak üzereydi. O bir efsaneydi ve sadece atalarımızdan kalan, sararmış kitaplarda yer verilen bir Kraliçe'den ibaretti. Ve o, benim bedenimde tekrar gün yüzüne çıkmıştı. Demiştim ya. Sevgisi, nefreti, güçleri, iradesi ve aşkı... Artık doğru ve yanlışı ayırmak zordu. Tercihlerim ve koştuklarım benim mi kalbime aitti yoksa onun çekimi miydi, kestiremiyordum. İşte bu noktada hata yapmaya başlıyordum. Ben Alin. Hain doktorların, hain kızları.

"Oyunu kazanmak için ne kötü bir partner seçimi..." ⋇⋆✦⋆⋇ Kovuldukları cenneti yakmaya yemin etmişlerdi, en başından beri sanki bu cezayı hiç hak etmemişler gibi. Aralarında silikleştikleri her kalabalığa birer birer uyum sağlayıp kimliklerini kazanırken saraylardan fabrikalar, tahtlardan meclisler gördüler. Düşmüşler için zaman giderek azalıyordu, söz konusu kazanmak değildi: intikamdı. Bedenleri kanat özlemiyle kana bulanırken savaş çanları çalmaya başlıyor, şeytan bu defa elmayı dudaklarına götürüyordu; öfkeyi uzaktan seyretmenin tadını çıkartıyordu. Babasının bu savaşta bir yeri olduğundan bihaber Niran ise, gözlerini kara denizlere çevirmiş; kül olup dibe vuran gemiden bir nabız beklemeyi hiçbir zaman bırakmamıştı. Ancak beklemenin bedeli içten içe kaybolan ışığı, bedenini saran karanlıktı. Ellerini göğüs kafesine katıp kalbiyle yüzleşmedikçe; kaybolduğu cehennemi asla fark edemezdi.

Her gece yanına yattığın, seni senden kaçırdı. Üç satırdın, çürümüş ölüydün, taze ölümdün. Dokunduğunu yaktın, yakarken yandın. Sana kaç denildi, dönmen söylenmedi. Sen ise, şimdi başladığın yerdesin. 🕯️ İzbe bir cehennemden yalınayak kaçabildiğine aldanan Atlas Tanrıkulu, ardında bıraktığı yangını minik omuzlarına sardığı battaniye gibi peşinden sürüklediğinden bihaber kimsesiz kalacağı karanlık bir dünyaya doğru sonu asla gelmeyen adımlarla ilerler. İkiz erkek kardeşi, annesi ve babaannesi kundaklanan koskoca Tanrıkulu konağında kalakalırken Kemal Tanrıkulu tüm bu kıyametin asıl sorumlularından biri değilmiş gibi torunları arasından seçim yaparak kız çocuğunu kucaklar ve o evden hiç çıkmamış, bedenleri ateşe verilmiş gibi göstererek kaçıp gider. Ancak kararlar verilmiş, sözler alınmış, bir erkek çocuğu yıllar önce nefesi zehirden, kalbi demirden işlenerek asker gibi bilenmiştir. Saf güç kokan, bulunduğu tahtı alengirli oyunlarla kazanan Gökra Kaya infaz edilen annesinin hesabını sormak için oldukça kanlı bir oyunun resmini ilmek ilmek işler. Her şey soytarının kral için karıştırmamak zorunda kaldığı adımları kadar dikkatle planlanmış olsa bile ihanet üzere kurulu hiçbir saray sonsuza kadar dikili kalmaz. Bir sabah güneşiyle kaçıp vardığın metrekarelik kabinlerde seni bekleyen siyah poşete sarılı demir bir anahtarın kopyası, eline ulaşan mektuplar geçmişin yansıması, yatağına dadanan adamlar ise en büyük zehri sana resmederken senin yapabildiğin tek şey avucunu açıp kar tanelerini kucaklamak olacak; izin vermeyecekler. Omuzlarında bir yangın vardı, sarıp sarmalandığın ve koynuna kıvrıldığın. O yangın sensin, senin geçmişin, söndürmek zorundasın. GÜMÜŞ ZEHRİ