❝Düşmanı ancak inine girerek tanıyabilirsin.❞ ❦ Kardelen Karasu, çocukluğundan beri konuşamayan genç bir kızdır. 18 yaşında ailesini bir kazada kaybettikten sonra gittiği mezarlıkta gizemli bir adam tarafından takip edilmeye başlar. Atlas Yıldırım. Kardelen'in korkulu rüyası. 4 yıl boyunca takip edildiğini anlamayan Kardelen bir gün kaçırılır ve Atlas'ın tutsağı olan Kardelen'in özgürlük mücadelesi, çoğu kez başarısız olur. İçerisinde yaşamak zorunda olduğu eve ve yanı başındaki takıntılı doktora adapte olmaya çalışan Kardelen'in bir gün bodrum katında bir tuhaflık olduğunu fark etmesiyle tüm işler değişir. ❦ ❝Esir bir bedenin ruhunu al, Bedenini geri teslim et ki, Kendini özgür sansın. Ve ruhunu aramaya başladığında, Bedenini de ondan al ki, Seni tüm benliğinin sahibi sansın.❞ Başlangıç tarihi: 26 Mayıs 2023

❝İşte o an kalbim beklenmedik bir hamle gerçekleştirdi ve onu unutmaya başladım. ❞ ❦ Nekrokinezi gücüne sahip olan Vesta Karam, lisenin ilk yılında gördüğü Giray Ersungur'a aşıktır. Fakat Giray bu aşkına hiçbir zaman karşılık vermez. Giray'ı unutmak isteyen Vesta, yeni bir başlangıç yapmaya karar vererek sınıf değiştirir. Ancak yeni sınıfındaki sessiz çocuğun da ona aşık olduğundan habersizdir. Kavas Kazgan Koralev. Okulun sessiz ama bir o kadar da gizemli öğrencisi. Kısa sürede Kavas'ı fark eden ve onunla arkadaş olan Vesta'nın hayatı bir gün şehirdeki gizemli ormana gitmesiyle tamamen değişir.

Dudakları tenime hafifçe değdiğinde kulağıma doğru eğildi. "Sana sahip olmadan ölmeyeceğim." Göğsüm hafifçe inip kalkarken, sıcak nefesi boynumda dolaşıyordu. Parmakları kalçamda sıkılaştıkça bedenim ellerinin arasında kıvranıyordu. Bedeni tamamen benimkine yapışıktı, aramızdaki mesafe artık sıfıra inmişti. Ona olması gerektiğinden fazlasıyla yakındım ve bunun bir hata olduğunun da farkındaydım. Çünkü onun her dokunuşu ve her hareketi içimde bir ateş yakıyordu. Gözlerimi kapatsam da arzum daha da artıyordu. Dudakları çenemin hemen altına değdiğinde, parmakları belime doğru kaydı. Sesini neredeyse hırıltıya çevirerek devam etti. "Ve sen bana ait olmadan seni öldürmeyeceğim." Tehlikeli ve baştan çıkarıcı sesi bende tek bir duyguyu uyandırmıştı: Kaçmak.

❝Gökyüzünden kan yağıyor ve insanoğlu bunu lütuf sanıyor.❞ ❦ Kayla Neva Ertekin, sıradan bir gün otobüste uyuyakalır ve gözlerini açtığında kendini hiç bilmediği, Koku Şehri ismindeki esrarengiz bir yerde bulur. Bu tuhaf şehri yalnızca bir İstanbul semti sanan Neva, yardımsever görünen Alpkutay Kayaer'in rehberliğiyle evine dönmeyi başarır. Ancak Koku Şehri'ne yolu bir kez daha düştüğünde, işler bu sefer beklediği gibi gitmez. Neva, bu karanlık dünyada acımasız katillerin arasında sıkışıp kalır ve burada kimseye güvenemeyeceğini anlar. Çünkü Koku Şehri'ndeki herkesin tek bir arzusu vardır: Neva'nın kanı. Hayatta kalmak için kime güveneceğini bilmeyen Neva, korkularıyla yüzleşmek ve şehirdeki karanlık sırları çözmek zorundadır. Başlangıç tarihi: 4 ocak 2024

Kolezyum artık yalnızca taş duvarlardan ibaret değildi. Deneylerin arenasıydı orası. Ve insanlık, bu ölümcül çemberin tam ortasında yeniden kodlanıyordu. Vicdanın sesi çoktan susturulmuştu. Üstü karalanmış, duvarları kirli paralarla örtülmüş; bedenlerimiz bile bize ait olmaktan çıkmıştı. *** Yardım etmek için bir adım attığında her şey için çok geçti. Talya, bir sırra fazlasıyla yaklaşmıştı. Kazı alanından çıkan, üzerine lanet gibi yapışmış o paha biçilemez "kolye", esaretin ilk bedeliydi. İnterpol'ün bile peşine düştüğü bu gizemli nesne, KOLEZYUM'un kapılarını sonsuza dek kapatacak bir zincirin halkasıydı. Ve şimdi, Talya o zincirin tam ortasında... Kolezyum'un pençesinde sıkışıp kalmıştı. *** Dudaklarının tadını andıran bir güzellikte bir kızımız olsun. Gizlice, kimseler bilmeden sığındığımız bu an var ya, İşte o an, yuvamızın en sıcak başlangıcı. Ve sen... Bir ömür boyunca göğsümde, Hiç kimsenin erişemeyeceği bir huzurla kal, güzelim." Koynunda, kolezyumun sancısından uzak, huzurla kapattım gözlerimi. Son kez... dudaklarıma tüy hafifliğinde bir öpücük kondurdu. Ardından, şakağımdan derin bir nefesle kokumu içine çekti. Sanki kalbinde bir veda gizliydi, çok önceden sezmişti gidişi. O hep biliyordu... Ben ise sadece, güzel bir yalanın içinde kendimi kandırıyordum. Ve bu savaşta hayatta kalmak değil, insan kalmak en zoruydu.

Bazen bir çocukluk kavgası, yıllar sonra kalbin en güvenli yerini bulur. Ve bazen bir kelime, ömür boyu unutulmaz. O, anne ve babasını aynı gün kaybetti. Henüz küçücükken bir gecede büyümek zorunda kaldı. Yıllar sonra, aynı acı onu yeniden sınadığında; karşısına çıkan kişi, geçmişten tanıdığı o gözleri buğulu çocuktu. Ama artık ikisi de çocuk değildi... Biri yitirdikleriyle savaşmayı öğrenmişti. Diğeri, hayatı boyunca başkalarının yükünü sırtında taşımıştı. Kaçırılan bir öğretmen. Onu kurtaran bir asker. Ve suskun duvarların ardında filizlenen sessiz bir bağ... İntikamın ortasında bir sevda büyür mü? Tekerlekli sandalyede başlayan bir hayat, yeniden ayağa kalkabilir mi? Peki ya en çok kaçtığın kelime, bir gün en çok duyulmak istediğin olur mu? Bazı hikâyeler kurşunla başlar. Ama sonu... "Mavişim" diye fısıldanır.

KİTAP OLDU. Oyunbaz, Martı Yayınları aracılığı ile raflarda! Tüm seri bu çalışma içinde yer almaktadır. 1. Kitap: Oyunbaz | 2. Kitap: Düzenbaz | 3. Kitap: Cambaz adıyla kitapları kitap satan her yerde bulabilirsiniz! 1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı: Birincisi, bir kız olmasıydı. İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı. Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı. Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve görevler verdiği tek kişi olmasıydı. Kameralar yerine, onları her an öldürebilecek silahların asıldığı bir ev. İçinde neden orada olduğunu bilmeyen altı erkek ve bir kız. Kendine 'Ölüm' diyen ve tutsaklarıyla haylaz bir çocuk gibi oynayan bir 'oyunbaz'. Gelecek ve şimdiki zaman arasında dokunmuş, sınırları zorlayan, sizi Ölüm'ün oyununu çözmeye davet eden bir ev burası. Ah, uyarmam gerekiyor. Oyunbaz'a yetişmek ve 'Bir Ölü' olmak istemiyorsanız... Sizin de tıpkı Ölüm gibi oyunbaz olmanız gerekli. Ölüm sizi bulmacayı andıran gizemli bir oyuna davet ediyor! Hazır mısın? ● յՅ ɴᴜᴍᴀʀᴀʟı ᴇᴠᴇ ᴋᴀᴛıʟᴍᴀʏı ᴋᴀʙᴜʟ ᴇᴅɪʏᴏʀᴜᴍ. ● ⚠️🔞 Bu kitap ağır, travma tetikleyici olaylar içeriyor olup psikolojisi hassas olanlara uygun değildir. Kurgu Oluşturulma Tarihi: 14.07.2019 İlk Yazılma Tarihi: 15.05.2020 Birinci Kitap Bitiş Tarihi: 20.08.2021 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.