"Artık kendi başına idare edebiliyorsun." Güçsüz ışığın altında daha da karanlık görünen esmer yüzünden anlamlandıramadığım bir duygu geçti. Kendi başıma idare etmek istediğimden emin değildim. Bana hep korkusuzmuşum gibi davranmayı öğretmişti. Korkmamamın bir yolu olmadığını biliyordu, en azından bunu maskelememi istiyordu. Gerçek şuydu ki, deli gibi korkuyordum. Öyle boktan bir şeyin içine girecektim ki oradan canlı çıkmamın imkânı yoktu ve sürem gittikçe azalıyordu. "Acımasız bir mafyaya, ayak üstünde kırk tane yalan söyleyerek hayatta kalabilir miyim yani?" Koyu renk gözlerini kaçırdı. O adamı kandıramayacağımı ikimiz de biliyorduk. Bir noktada her şey mahvolacaktı. Fakat benim ailemin laneti de buydu. Yalanlar ve sırlarla dolu bir hayat sürmek... Uyarı: Bu hikâye yetişkin okuyucular için yazılmıştır. Karanlık temalar, psikolojik manipülasyon, şiddet ve toksik ilişkiler içerebilir.