Sönmeye yüz tutmuş eski bir masalın kalıntıları, Mourithar'ın tepesinde, dağları kaplayan sisler gibi gezinir ve vakti gelince yeryüzüne doğru inerdi. Sonbaharda kuruyan yaprakların içine sığınmış ruhlar bile titrerdi, eyrithaya bir gölge gibi çöken laneti hissedince. O kara gölge karış karış dolaşırdı, yeryüzüne kurulmuş tüm uygarlıkları ve gözüne kestirdiği bir yere çöreklenirdi, vakti gelince. Ölü ruhlar nefessizliğe mahkûm edilir ve ayağı toprağa basanlar yeise bürünürdü. Nihayetinde, tüm varlıklar bilirdi o diyarda zamanın Tanrıların oyuncağı olduğunu.