𝑺𝒆𝒏𝒊 𝒌𝒂𝒚𝒃𝒆𝒕𝒎𝒆𝒌 𝒊𝒔𝒕𝒆𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎. 𝑺𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒐𝒍𝒎𝒂𝒌 𝒊𝒔𝒕𝒆𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎 𝒂𝒓𝒕ı𝒌. 𝑫üşü𝒏ü𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎 𝒅𝒂 𝒃𝒊𝒍𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎, 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒛 𝒏𝒂𝒔ı𝒍 𝒚𝒂ş𝒂𝒏ı𝒓?

"İyi misin?" Sieun ağzını araladı ama ses çıkmadı, boğazında koca bir düğüm vardı. "Mhm," gırtlağından onaylayan bir ses çıktı. Suho'nun bakışlarının arkasında bekleyen arkadaşlarına kaydığını gördü. Üçü de sessizce onları izliyordu. Havanın ağırlaştığının farkında, anın büyüsünü bozmamak için titizlikle nefeslerini bile kontrol eder bir şekilde, orada öylece bekliyorlardı. "Şu arkandakiler kim?" "Arkadaşlarım," dedi Sieun, sesi kısık ve hırıltılı çıkmıştı. Her an ağlayabilirmiş gibi hissediyordu. Acaba Suho göz yaşlarının biriktiğini aralarındaki mesafeden görebilir miydi? "Buna sevindim," dedi Suho, yüzüne bir tebessüm oturmuştu. Sieun onun rahatlamış gözüktüğünü hissetti. Nefesi kesilmişti, etrafındaki havanın ağırlığı ciğerlerine baskı yapıyordu. Kesik kesik nefesler verdi. Şimdi o da gülümsüyordu. Sonunda, diye düşündü. (Suho uyandıktan sonra ne oldu?)

Yıllardır aynı sınıfta ama birbiriyle hiç iletişim kurmayan Sieun ve Suho, sonunda birbirini tanımaya başlar ama bunun düşmanca olabileceğini tahmin etmez. ‼️yarı texting.