joehoewatdebrie
Een jaar geleden had ik niet gedacht dat ik "de vriendin van een Bankzitter" zou zijn.
Niet omdat hij beroemd is, daar denk ik eigenlijk zelden aan, maar omdat hij tegelijk zo normaal is. Matthyas als hij serieus is. Matthy als hij lacht.
Ik sta op, zet de waterkoker opnieuw aan en kijk even uit het raam. De lucht is grijs, winterachtig. December hangt in alles: de kou, de stilte op straat, de kerstverlichting die nog net blijft hangen.
Mijn telefoon trilt weer.
Matthy:
Ik zie je vanavond toch?
Ik glimlach.
Ja, stuur ik. Bij mij? En Jij kookt?
Een paar seconden later:
Matthy:
Dat heb ik niet toegezegd 😉