"Aral? Ne işin var senin burada?" Arkamı döndüğümde Sezen'i görmemle umursamazca baktım. "Korumayım Sezen. Onun için buradayım." dediğimde gözü az önce gezindiğim yere baktı. "Şu kızın mı?" dediğinde başımı salladım. "Anladım, az önce yanındaki adama onu öldürmek ister gibi bakıyordun." Evet. "İşim bu." dediğimde güldü. "İşin adam öldürmek mi?" dedi. Hayır, benim olana dokunanı öldürmek.

+18 Narin'in içi öfkeyle doldu ama bu öfkeyi göstermek istemedi. Kendine hâkim olmaya çalıştı. "Sen benimle evlisin Baran Ağa. Ne kadar istemesem de, şu an bu konakta senin karın olarak bulunuyorum. Karın olan bir kadının düğününde, başka bir kadınla samimi hareketlerde bulunman hoş değil. Bu bir sahiplenme değil, sadece bir saygı meselesi." Baran kollarını göğsünde bağladı ve başını hafifçe yana eğdi. Onunla adeta dalga geçer gibi bakıyordu. "Saygı meselesi, öyle mi?" Sonra yavaşça Narin'in oturduğu yatağa doğru ilerledi. Narin istemsizce biraz geriye çekildi ama Baran onu köşeye sıkıştırmak istercesine daha da yaklaştı. Artık nefesi Narin'in yüzüne değiyordu. Narin, Baran'ın gözlerindeki anlamı çözmeye çalışırken boğazında bir düğüm hissetti. Baran'ın amacı neydi? Onu daha da mı germek istiyordu? Narin dişlerini sıktı. Artık iyice sinirlenmişti. "Ne yapmaya çalışıyorsun?" Baran eğilip ellerini yatağın iki yanına koyarak Narin'i iyice kıstırdı. Onun üzerinde bir otorite kurmaya çalıştığı belliydi ama Narin geri adım atmaya niyetli değildi. "Senin ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyorum, güzelim." - -bir berdel kurgusudur. KENDİ ŞAHSIM ADINA YAZILMIŞTIR. Profosyonel bir yazar değilim.Yazım hatalarım olursa kusura bakmayın lütfen-

Berivan ile Bora'nın zorlu aşk hikayesi... Boran " Yedi yıllık sevdiğim beni bu değneklere mahkum kaldığım için terk etti!" Sesinin son nefeslerine kadar bağırıyordu. İşin kötü yanı ise o güne dair hiç bir şey hatırlamamam herşey çok bulanıktı kafam hala karışıktı olayda öyle veya böyle hataliydim eğer cezam bu adamla evlenmekse pek tabi yapacaktım. Sessizce gözlerinin içine bakarak fısıldadım. Berivan " Haklısın... her şeyde haklısın hayatımın sonuna kadar yanında kalıp yaşattığım herşeyin bedelini ödeyeceğim ellerimle açtığım tüm yaraları yine ellerimle kapatacağım... ( +18)

Annelerin ayakları altında değil miydi cennet, peki benim annemin yüreği neden bana cehennemdi? Annesi tarafından sevilmeyen çirkin bir kız, bir adam tarafından nasıl sevilecekti ki..? Hele ki, bu adam yıllarca sevdiğim, herkesin ölümüne korktuğu Midyat'ın ağasıyken. Her adımını takip ederdim. İçimdeki bu platonik aşkı; düşlerimde öyle bir büyütmüştüm ki, gerçek olmamasına hayret ediyordum ama sonra aynanın karşısına geçip yansımamla yüzleşince, buruk bir tebessüm dudaklarıma oturuyordu. İç sesim ve tek arkadaşım, "Şu haline bak Zemheri. Vazgeç, üzülürsün." derdi. Haklıydı.

Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir adam tutulur. Hayat ters köşeden vurarak bebeği olamayan yıllarca bu eksikliğin acısını pervasızca çeken, hastaneden hastaneye koşuşuna, umut etmekten ve istemekten yorulmayan kadının hayatına kuma gölgesi düşürür. Karısının bebeği olmadığı her gün aşkı daha sağlam ayakta dururken seven adamın duygularını ve aklını yitirecek kâbus gerçekleşir. Kokladığı gülün üstüne bir kır çiçeği yerleşir, bu çiçek tohumunu verir ve sevdaya tutulmuş adamın kalbi ikiye bölünür. Konağa düğünsüz derneksiz üzerinde bir gelinlikle kapıdan içeri alınan kadını beklediğinden daha zor bir hayat, beklemediğinden daha kötü bir evlilik gerçekleşir. Zorlu sınavlara tabi tutulur, aşk ve sevgi yoksunu bir evlilikte ayakta durmaya çalışır. Kocası tarafından merhamet dilenen kadın halini alır. Sevda bir kadında tutku bir kadında aynı çatı altında zorlu yaşam sürdürülür. Arafta kalmış bir adamın, bu adama bağlı iki kadının yaşamı zorlu serüvenlerle akıbeti belli olmayan sona doğru giderler. Ateş düştüğü yeri yakar KUMA gelir. Hasreti kadın dindirir bebek doğar. Adam ikiye bölünür. Ve aşkı hangi kadın alacak sorusu akılları alır. Ben Ezo; üzerine kuma gelmiş kadınım. Şimdi sığındığım limanım kocamın kalbindeki aşkım. Ben Şerwan; bir kadının hayatını kalbine alan, bir kadının hayatını omzuna alan adamım. Ben Beritan; kuma giden kadınım. Benim tek dünyam kucağıma aldığım bebeğim.

BERDEL -Düşünsene Mizgin seni Şanlıurfa kadar sevdiğimi; Çıldırırsın!- Duyduklarından sonra genç kadının dudaklarından dökülenler sonları olmuş gibiydi. -Ez qurbanete bıvım Şanlıurfa- (Kurban olurum sana Şanlıurfa!)