Telefon numarasını bile bilmediğim bir adamla sevişiyordum. Evli ve Aşiret Ağası olması yetmezmiş gibi, yaşını dahi sormamıştım. Evet çılgıncaydı, fakat önünü arkasını düşünmeden, bunu onunla yaşamak istiyordum. Böyle hissediyordum. Miran'ın kollarındaydım ve dünya umrumda değildi. Gözlerimi ondan ayırmadan, nefesimi tutmuş halde bekliyordum. İlk temas anında hafif bir acı hissettim. Bu beklediğimden daha fazlaydı. 'Çok büyüksün...' diye mırıldandım. 'Bu sadece başlangıç güzelim,' dedi. 'Daha yalnızca başı girdi. Yavaşça ilerliyorken, her santim biraz daha derine gidiyordu. Eli dolgun göğüslerimi okşadı. 'Kendini çok sıkıyorsun. Rahat ol' dedi. Rahatlayıp, kalçalarımı gevşetmeye çalıştım ama olmuyordu. 'Ah...' diye inledim, sesim biraz yüksek çıktı. Acıyla yüzümü buruşturdum. (sakin ama otoriter bir tonla) 'Rahatla...' dedi. 'Neden bu kadar darsın?' Cevap vermedim. Canım yanıyordu. Miran ise zevkle içimde ilerlemeye devam ediyordu. Onunla hemen yatağa girdiğim için, sanırım bunu herkesle yaptığımı düşünüyordu. Birazdan bunun böyle olmadığını anlayacaktı.... Yeni kitabını yazmakta olan Sevda ve ŞAHİNOĞLU Aşireti'nin Ağası Miran'ı bir tesadüf MARDİN'de karşı karşıya getirdiğinde, içlerindeki bastırılmış duygular gün yüzüne çıkmaya başlar. Çok farklı kültürlerde yetişmiş ve başka dünyalarda yaşayan bir kadın ve bir adamın hikayesi. Sizce imkansız diye bir şey var mı? ************** Kitap başlangıç tarihi 15 Şubat 2025 #tutku etiketinde 2 #romantik etiketinde 5 #aşk etiketinde 15 #mardin etiketinde 2 #sürükleyici etiketinde 6 #ağa etiketinde 17

Ellerini yavaş ve sakince belime yerleştirdi. Vücudumdaki hissettiğim titreme nasıl bir tehlikede olduğumun habercisiydi. Kulağıma eğildi nefesi ciğerlerimin en derinine kadar inerken. kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. "Sen benimsin küçüğüm" dedi sakince kulağıma kullandığı cümle tüylerimi diken diken ederken üzerimdeki küçücük havluyu çekti ve yere bıraktı. dikkatlice beni incelerken refleks olarak ellerimle vücudumu kapatmaya çalıştım. ellerimi tuttu ve beni duvara yasladı. " Benim olanı benden gizleme küçüğüm"

. Genç kadın kocasının güneşten yanmış omuzlarına değdirdi ellerini, kaşlarını çatarak kendine bakan adamdan çekiniyor ve hatta korkuyordu. Mizacı sertti, mizacı epey sertti. Feride, gerçekten sinirli mi yoksa sakin mi anlayamıyordu bazen. Evliliğin ilk günleri komşuya gideceğim bile diyememişti bu yüzden. Hâlâ daha çekinceleri vardı elbet; kocasının sınırlarını kestiremiyor, nerede duracağını bilemiyordu. "Gülüm," dedi Rıfat, gecenin sessizliği yırtılmasın diye sessizce konuşurken. Habersiz olduğu düşünceleri yıkmak ister gibi dudağının bir kenarı yukarıya kıvrıldı. Haylaz bir gülüş olduğunu sezdi Feride. Ama ne çare, saniyeler içinde yanağı dişlenmiş ve ince bir sızıyla baş başa kalmıştı. Kadınlığında artık hissedemediği el yüzünden morali kaybolmuştu. "Ya Rıfat. Acıdı ama." Küskünce konuşup gözlerini kaçırmıştı kocasından. Ey nazlı yar, diye geçirdi içinden adam. Koynuna beni alacak kadar kadın, küsüp gidecek kadar çocuksun. Elde avuçta nasıl durur nasıl tutulursun.

Bir mahalle. İki kadın. Ve yavaş yavaş içeri sızan yepyeni bir hayat... Hüma ve Miray, geride bıraktıkları onca karmaşadan sonra küçük bir mahalleye taşınırlar. Yenimahalle; sokaklarında çocuk kahkahaları, balkonlarında çiçekler, pencerelerinden umutlar süzülen bir yerdir. Burada, tozlu raflardan silinmiş bir hayalin peşindedirler: Bir pastane. Küçük bir dükkan, büyük bir başlangıç. Ama bazen hayat, tam da en sessiz anlarda başlar. Fırın kokularının arasına anılar karışır, mahalleye sinmiş sesler kalbin içine işler. Camdan içeri yalnızca güneş sızmaz; geçmişin gölgeleri, geleceğin ihtimalleri ve belki... bir çift göz de o camın ardında bekler. Bu, acele etmeden anlatılan bir hikâye. Yavaş yavaş. Tıpkı mutluluk gibi...

"Elini göster." Elimi arkamda yumruk yaptım. "Leo?" dedim yardım dilenen bir ses tonuyla. Fakat Leo bakışlarını kaçırdı. Bakışlarını kaçırdığı anda takılı kaldı. Gözleri liderin eline düştü. "Lider." dedi. "Yüzüğün?" Gözlerimi onun eline çevireceğim sırada elini arkasına götürdü. Başını bu seferde sağına doğru yatırdı. "Bana elini göstermeden buradan gidemezsin." Yutkundum. Her an ağlayacak noktadaydım. Çocuk gibi tepinerek ağlama isteğiyle doluydum! "Feride." Gözlerimi sımsıkı kapattım. "Elini göster." derken sesi kısıktı. Daha fazla direnmenin bir sonuca varmayacağının bilincinde olarak yavaşça elimi önüme doğru uzatıp, yumruğumu açtım. Çıt çıkmadı. Demek ki yüzüğü Leo gibi onlarda göremiyordu. Rahatlayarak bir nefes verip gözlerimi açtığım sırada, yüzük parmağıma bir elin değmesiyle irkilerek ona baktım. Sağ eliyle, sol elimin yüzük parmağına dokunuyordu. Lütfen göremiyor ol. Lütfen. Gözlerimi yüzüne çevirdim. Kaşları çatılmıştı. Bakışlarını yüzükten alıp, gözlerime çevirdi. Elimi çekmeye çalıştım. Bırakmadı. Arkasına sakladığı elini öne uzatıp bana doğru gösterdi. Parmağındaki sade, gümüş alyans parladı. Bir küfür savurdum. Elimi tekrar çekmeye çalıştım. Bir kere daha ve bir kere daha... Ne kadar çekiştirirsem, çekiştireyim elimi bırakmadı. Dolan gözlerimi Leo'ya çevirdim. Beni buradan götürmesi için ona yardım dileyen gözlerle, baktım. Fakat karşılık alamadım. 17.09.2023

Defne oyun bağımlısı ailesinin itirazına rağmen internet cafelere gidip e sporcularin turnuvalarını izler. Bir gün öyle bir fırsat gelirki hayatının dönüm noktası olur. DEFNE SEYİRHAN WATTPADA İLK E SPOR KİTABI ÇALINMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR.

Almira Sarmaşık, hayatı boyunca dikkat çekmeyen kendi halinde, arkadaşları ile takılan bir kızdı. Fakat biri daha vardı, o kişi kendisini bilmiyordu belki ama Almira onun her şeyini biliyordu çünkü 3 yıldır sevdiği adamı sadece uzaktan izliyordu. Hiç bir zaman başkaları tarafından dikkat çekmedi ama hep onun dikkatini çekmek istedi. Aras Deniz, üç senedir deli gibi sevdiği insandı. Sevdiği adamın dikkatini çekmeye çalışırken acaba başkasının mı dikkatini çekmişti? Çünkü ansızın bir gece bilinmeyen bir numaradan mesajlar almaya başlamıştı fakat düşündüğü gibi mesajlar onun için değildi... Siz : Sana acıyorum. 053*** : Tamam bana acı. 053*** : Ama gel, sana ihtiyacım var herkesten her şeyden fazla... "Ormanı içinde barındıran gözlerin keşke yağmur kokan toprağıma, benim gözlerime çevirsen. Belki o zaman gözlerindeki ormanın toprağı olabilirim." ~ "Herkesi sevebilirsin. Bu beni incitir. Fakat onu sevmen, işte bu kalbimi parçalara ayırır." ~ Ve 3 yıl 1095 gün yapar...

Öz abisinin okuduğu üniversiteye başlayan Ala Ülkü kendi sınıfında karşılaştığı gayrimeşru abisi ile neye uğradığını şaşırır. Sonrasında ise kavgalı olan iki abisini karşılaştırmamaya çalışır. Tabii, ne kadar başarılı olacak, bilinmez.

Dilem hayat boyu mücadele etmek zorunda kalanların hikayesi. Dilem başı dik ve özgürlüğü yaşam felsefesi edinmişlerin hikayesi. •🌿🤎• "Biliyorum, biliyorum gerçek değilsin. Hayalsin sadece hayal. Biliyorum dokunsam gideceksin. Bir ömür böyle kalsak bir kez bile dokunmamaya razıyım." dedi. Buna benzer anları defalarca yaşamasına rağmen her seferinde gerçekmiş gibi heyecanlanıyordu. "Hayal görmüyorsun." "Hayır, hayır, hayır sen gerçek değilsin. Gerçek olamazsın hayalsin sen." Gözlerini kapatıp elleriyle yüzünü sildi. Tekrar gözlerini açtığında yok olacağını düşündüğü silüet hala karşısında duruyordu. "Ben sana geldim ama çok geç kalmıştım. Öl...dü dediler. Bir mezar gösterdiler ben o mezarı yuvam bildim. Huzurla uyu diye menekşelerle kapladım mezarını. Hayalsin sen, sadece hayal." Başını dikleştirdi, gözlerini Hazar'ın gözlerine sabitleyip kelimelerin üzerine bastırarak cevapladı Hazar'ı, Dilem. "Ben hayal değilim, Hazar Arslanoğlu." "Yaşıyorsun Dilem... Sen yaşıyorsun, Dilem sen yaşıyorsun." "Evet, sana inat, babama inat ölmemi isteyip beni uçurumda terk eden herkese inat yaşıyorum."

Tarih boyunca sadece birkaç kez cesaret edilen ve eşine az rastlanan, insanlık dışı bir yöntemle yapılan dil yoksunluğu deneylerine bundan yirmi iki yıl önce de teşebbüs edilmişti. Çok büyük bir prodüksiyonla, tüm dünya devletlerinden alınan izinle gizli bir proje başlatılmıştı: Dil yoksunluğu deneyleri. Diğer bir adıyla, yasak deneyler. *BU HİKAYEDE GEÇEN OLAYLAR, KİŞİLER VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEKLİKLE HİÇBİR BAĞLANTISI BULUNMAYIP BÜTÜNÜYLE KURGUDAN İBARETTİR.*