Her ev bir yuvadır sanılır. Ama bazı evlerde aşk hiç doğmaz, renkler körleşir... Renklerini kaybetmiş bir ev. Konuşmayan kalpler, susan gözler ve bastırılmış duygularla dolu bir yaşam. Her şeyin tonu vardı bir zamanlar... belki de hiç yoktu. Ta ki biri gelip içlerindeki fırtınaya isim koyana dek... Hepsi birleştiğinde ortaya çıkan o tek kelime: AŞK. Ama herkes aşkı hissedemez. Bazıları önce renk körü olduğunu fark etmelidir... Bazen birini sevmek için sadece bir renge değil, tüm duygulara dokunmak gerekirdi. Aşk, griydi. Ve gri, herkesin gözle göremediği bir renkti...

İntisap Serisi | 1. Kitap Distopik artı olarak askeri bir kurgudur. ❝Vatan, uğruna can verenlerin bıraktığı en kutsal emanettir; onu korumak, yaşamak kadar onurlu bir görevdir.❞ DÜZENLENİYOR

Bade doğuştan beri sağır olan biriydi. Annesi yüzünden hem duyma yetisine hiç sahip olamamıştı hem de ablasını kaybetmişti. Kendi tutsaklığından kurtulmak için kaçtığı şehirde ise daha önce hiç tatmadığı duyguları tatmıştı. Baba sevgisini ve aşkı... Peki, ablası? Ablası Selay'dan geriye sadece birkaç fotoğraf ve bir mektup kalmışken hâla nasıl yanında olup Bade'yi eskisi gibi koruyabilecekti? Bade her ne kadar yeni hayatında mutlu olsa bile onun için ablasının yokluğunu hiçbir şey dolduramıyordu. "Sessizliğimin içinde bana ses olan ablamın sesini bilmiyordum ben." KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMEN KURGUDUR! Kapak @Nepenthe_q

Ben Derin. 5 yaşındayken annesi babası tarafından 14 farklı yerden bıçaklanırken sadece izleyen Derin. Sırf annesi gibi unutulup gidilmemesi, fark edilmesi için hep ünlü olmak istemiş ve içinde ki öfkeyle, şiddetle birleşince ortaya çıkan milli sporcu olan Derin. Bir gün bunların hepsinin bir yalan olduğunu öğrendim ve hayatım tepetaklak oldu....

MARŞ İLERİ- Karanlığın en derin yerinde, gökyüzünde parlayan tek bir ışık vardır: Kuzey Yıldızı. O, yol gösterir; düşene umut, yürüyene hedef olur. Bir yanda gölgelerin ardında saklanan asker yüzleri... Kendi içlerinde bir savaş, dışarıda görünmeyen bir düşman. Diğer yanda ise al bayrağın altında birleşen umut, gökyüzüne doğru yükselen bir marş. Ama bu yol kolay değildir. İhanetle sınanmış kalpler, sırlarla örülü kaderler ve düşmanların karanlık gölgeleri her adımda onları kuşatır. Onlar yalnızca cephede değil, kendi içlerinde de savaşır. Kimi sevgiyi ihanetle yoğurur, kimi gözyaşını yüreğine saklar. Ama her şeye rağmen ilerlemek zorundadırlar. Çünkü geri dönüş yoktur; onların tek pusulası kuzeyde parlayan yıldızdır. Ve işte orada, gece ile gündüzün, asker yüzüyle bayrağın birleştiği yerde başlar bu hikâye. Bir marş gibi yükselir: sert, kararlı ve susmayan. Bu sadece bir savaş değil... Bu, kalplerin, ruhların ve gölgelerin mücadelesi. Ve adımlar tek bir sesle yankılanır: Marş İleri.

Sıradan bir günde kardeşiyle geçirdiği bir kaza sonucu kendini hastanede bulan Melodi, kardeşinin intikamını almak için bir yola çıkar. Bu yolda dostluğu, aşkı, ihaneti yaşayan Melodi kendi kıyametinin eşiğindedir.

Avukat olan Eflal alçin Göktepe, bir gün masasına gelen bir dosya ile tüm hayatının değişeceğinden habersizdir. Eflal, bu yolda yaşadığı acıları, travmaların üstünden tekrar geçecektir. Fakat bilmediği bir şey vardır, ondan gizlenen bir yalan perdesi ona çember olup cehennemi yaşatacaktır.

2022 yılında, doğu sınır hattında terör olayları giderek artmış, bölgede istihbarat zayıflamış, kritik yollar düşman kontrolüne geçmişti. Bu kaosun içinde bir tim vardı ki adını duyan korkudan geriye bakamazdı: Atmaca Timi. Ve o timin başında bir isim, düşmanın kâbusu, dostun sarsılmaz gücü: Kıdemli Üsteğmen Ekim Karaca. Düşmanları ona "Karayel" derlerdi. Çünkü estiği yerde düşman kalmaz, bastığı topraklarda huzur başlardı. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir yapı yoktu; organize, iyi silahlanmış ve içeriden bilgi sızdıran güçlü bir çete vardı. Ekim, yaşanan küçük bir aksilikle birlikte biriyle tanışır. içinden bir ses onunla son karşılaşması olmadığını söyler. Günler sonra Atmaca Timi kritik bir noktaya sızma görevi alır. Operasyon başarıyla sonuçlanır, düşman mevzisi yok edilir. Fakat dönüş yolunda pusuya düşerler. Ekim, timinin başında ilerlerken kurşunların hedefi olur. Kurşun sesleri kulaklarında çınlarken, kurşunların şiddetiyle yere düşer. Tüm hayatı film şeridi gibi geçerken, boğuk bir ses duyar: "Dayan, ölmek yok!" Bilinç bulanıklığında tek hatırladığı şey, onun hayatını kurtarmaya çalışan adamın gözleridir.

Öfkenin elleri boğazımı sıkarken son kez kokunu almak istedim. Bize ne oldu bilmek istedim. Ölen kişinin ben olmadığıma inanmak istedim. Sen ise bir mezarın başında ağlıyordun. Askersin sen, akmamalı gözünden yaş. Ölüyüm ben, atmamalı bir daha bu kalp. Derince kokunu içime çektim. "Hepsi bir rüya olsun isterdim." Mırıldanmalarım yüzünden yerinde kıpraşak yavaşça gözlerini açmıştı. Bir yabancıya bakar gibi bakıyordu bana. O kadar soğuk, o kadar uzak. Uykulu bir şekilde "Uyumadın mı sen daha?" diye sordu. "Uzun süre önce uyandım." Uykulu gözlerle baktın bana, kötü bir rüya gördüm o zaman. - Bu kurgu gerçek kişi ve olaylarla ilgili değildir! Herhangi bir benzerlik, çalıntı durumunda hukuksal işlemler yapılacaktır. Başlama tarihi: 27/11/2022 Keyifli Okumalar ♡

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK