Bırakın, kessin kağıtlar parmaklarınızı. Bu uçsuz bucaksız dünyada, kim sorardı ki hesabını? Tam mutluluğu buldum derken, yıkılır tüm duvarlarınız. Siz acınızı yaşarken kim kurtarır ki karşılıksız? Bırakın, bırakın gelsin bu gece beyaz. Bırakın uzayı, bırakın yıldızları, bırakın bu geceyi, Uzayın Gecesi'ni. Sevinsin tüm çocuklar, yağsın bu yıl kar. Yağmazsa da, biz yağalım kara. Aslında, çocukça bir dilekti bizimkisi. Bir kar dilemiştik, birde Uzay. Ha bir de, Uzayın Gecesi'ni diledik. Yetimhanede yaşamıştım ben, tek dostum uçsuz bucaksız Gece'nin kollarındaki Uzay. Ve şimdi ise, Uzay'ın kollarındaydı Beyaz, uçsuz bucaksız bu gecede. Beyazın içinde başlayıp, beyazın içinde bitti masal. Bin kesikle başlayıp, bir kesikle bitirdi Uzay. . "Uzay'dan Gece'ye, Gece'den yıldızlara. Yıldızlardan Beyaz'a, Beyaz'dan ise Tunay'a." . Özenle seçtiğimiz müzikler medyada yer alıyor. Onlar ile beraber hikâyemizde kaybolmanızı şiddetle tavsiye ediyoruz. . Bu hikayenin kapaklarını normalde kendim yapardım ama şuanki kapak mükemmel okuyucularımızdan birinin yapımıdır. Kendisinin kullanıcı adı @acizay . Yeniden teşekkürler.

Eleştiri. Her yönden her şeyi. İşte benim durumum da bu. Eleştirmeden yapamıyorum. Eleştirilecek bu kadar çok şey varken yazılarıma duygu katamıyorum. Olayın içinde eleştirilecek bir yön varsa duygu olmuyor ki. Başka bir duygu. Bu yüzden de bazı yazılarımı beğenmeme rağmen bir sonuç alamıyorum. Çünkü insanlar eleştiriyi sevmiyor. Eleştirmeden yaşıyorlar. Yaşamlarına karışılmasın , ciddi bir derecede, onlar da sessiz kalıyor. Başka yaşamlar sorunlar onları ilgilendirmiyor. Hatta bazen kendi yaşamları da onları ilgilendirmiyor. Ne kadar sorun varsa da ben hayatımın düzenini bozmayayım diyorlar. Ama ben herkesin yerine düzenimi bozacağım. Nerede bir hata yanlış varsa açıklayacağım. Bizim hayatımıza bizden başka kimse müdahele edemez çünkü.