Ben ne yapıyorum lan böyle...

İçimdeki ateşin ne zaman başladığını hatırlamıyorum ama her şeyi tükettiği günü hatırlıyorum. Aniden gelen bir öfke patlaması değildi, tek ve sarsılmaz bir anının körüklediği yavaş bir yanmaydı. İntikamın soğuk yenen bir yemek olduğunu söylerler ama benim için sürekli, yakıcı bir ateş gibi. Şuan ki ana amacım yaşattıkları acının aynısını onlara da hissettirmek. Sorun şu ki, hedefime yaklaştıkça, intikam ateşinin içinde bende yanmaktan korkuyorum. bu ihanetten doğan intikam ateşi önüne geleni yakabilecek kadar güçlü...