İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

«Bir soru, bir seçim ve kararsız kalmış kalpler; aşk, korkudan kaçmak mı, yoksa cesurca yüzleşmek mi?»

‼️DİKKAT: Yaş farkı içerir! Rahatsız olanlar varsa şimdiden uyarayım.‼️ ____ Beş yaşındayken onunla tanışmıştım. Kocamandı, uzundu ve yakışıklıydı. Kesinlikle benden büyüktü ve market reyonlarına ulaşabilmek için ona ihtiyacım vardı. O koca adam benim için bunu yapabilirdi. Bu yüzden ona evlenme teklif ettim. Ne mi yaptı? Elbette güldü. Kısa boyum onu eğlendiriyor muydu? Ah, eğer evlenebilseydik iyi bir fiyakam olurdu. Aradan 13 yıl geçtiğinde onu buldum ve hikâye de esas burada koptu. Bir kız çocuğuna hayır demek mi? Gerçekten mi? Daha büyük bir günaha bulaşamazsınız... ❗️Bu hikaye yalnızca bir kurgudan ibarettir! Bir takım değerlerin küçümsenmesi söz konusu değildir! Yaş farkı 19'dur. Eğer hassasiyetiniz varsa lütfen yorum yapmayınız❗️

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

Buket Koçan, bir silahlı çatışmanın ortasında kurşunların açık hedefi olan patronu Seray Köksöz'ü korumak için onun önüne atladığında hayatının son bulabileceğini düşünememişti. Ancak olan olmuştu. Buket ölmüştü. Üstelik patronunu da kurtarmayı becerememişti. İki kadın da o gün hastaneye kaldırılmış, yan yana olan ameliyat odalarında kurtarılmaya çalışılmıştı. Buket'in beyin ölümü gerçekleşirken Seray kalp nakline ihtiyaç duymuştu. Ve mucizevi bir şekilde Seray'ın bedenine sadece Buket'in kalbi değil, ruhu da yerleşmişti. Buket gözlerini hayata yeniden açtığında kendisini patronu Seray'ın bedeninde bulmuştu. Üstelik patronu bir mafya liderinin karısıydı! Ve adam evlendiği günden beri bir kez bile görmeye gitmediği karısını o silahlı saldırıdan sonra kendi evine götürmüştü. Buket artık Seray'dı. Ve gerçek kimliğini nasıl gizleyeceğini bilemiyordu. Neyse ki patronu izmir de ailesinden ve kocasından uzakta tek başına yaşadığı bir hayat sürüyordu. Bu yüzden karakterindeki değişimleri farketmeyeceklerini umuyordu. Sürpriz yumurtadan çıkar gibi hayatına giren sözde kocasını da boşayacak, kendi hayatına geri dönecekti. Tabii, beklenmedik bir şekilde kocası onu yanında tutmaya karar vermezse...

Elzem, henüz on dört yaşında, asker olan babasının büyük bir yanlış anlama sonucu kendi yengesini terörist sanarak öldürdüğüne şahit oldu. Yengesine delicesine bağlı olan amcası, bu olaydan sonra hem abisine hem de onun ailesine düşman kesildi. Ve onları birer birer ortadan kaldırdı. Sadece Elzem hayatta kaldı. Kaçtı. Saklandı. Onu bulan yabancı bir adam, evlatlık alarak adını değiştirdi ve Londra'ya gönderdi. Yıllar geçti... Tehlikenin artık geçip gittiğine inanan Elzem, tam on yıl sonra geri döndü. Fakat bu kez tanımadığı biriyle karşılaştı: Kutay Ufuk. Üvey abisi. Ve bir sır daha: Amcası hâlâ yaşıyor... Ve hâlâ onun peşinde. Bu kez Elzem kurtulabilecek mi? Ama asıl soru şu: Elzem gerçekten Kutay'ı tanımıyor mu? Ve... Kutay aslında kimdi? *** Bazı anılar yıllarca susar... Ta ki doğru kişi karşına çıkana kadar. "Hatırlıyorum Kutay, müzik kutusunu bana veren çocuk sendin..."

Afel büyük bir intikam arzusuyla hayatının en kritik kararını vermiş, çocukluğunu paylaştığı ve derinden gelen bir bağla tutunduğu kızı geride bırakırken zorlanmıştı. Kızın on sekizinci yaş gününde tekrar karşısına çıktığında paylaştıkları anılar boyunca zamanla değişen duygularına bir cevap bulmuştu. Afel , Eflin'i öptükten sonra tekrar kaybolduğunda Eflin için hayat bir öncekinden daha da zor olmuştu. Kendisini bırakıp giden arkadaşı için içinde hissettiği boşluk daha da büyümüştü. Çünkü giden arkadaşı değildi artık. Kader onları tehlikeli bir bölgede tekrar karşılaştırdı. Bir muhabir ve bir askerin hikâyesi. Tehlikeli, tutkulu ama imkânsızlarla dolu. - "Dağılan mürekkepler gibiydik biz, aynı satırda başlayıp farklı cümlede biten."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Siz: Merhabalar. Siz: Size yazmam gerektiği söylendi. Yani sekreteriniz öyle söyledi. Siz: Rahatsız etmiyorum, değil mi? Siz: Eğer meşgulseniz hiç sorun değil, ben beklerim. Bilinmeyen Numara: Lei chi è, signora? (Siz kimsiniz hanımefendi?) Yayın Tarihi: 10 Haziran 2025 2 Ağustos Mafya #5 20 Ağustos Mafia #1 20 Ağustos İtalyan #1 20 Ağustos İtalyanmafya #1