Ona - z przeszłością jak pęknięty sedes. On - z głową pełną marzeń i włosami, które dawno powinny pójść pod maszynkę. Mieszkają w Żuku, śpią na materacu z OLX-a, a zamiast planów na przyszłość mają puszkę paprykarza i zapalniczkę z logo „Wypożyczalnia Lawet Boguś". Miłość? Jest. Kasa? Nie ma. Przygoda? Codziennie. A jak się zrobi gorąco, to zawsze można spier... do Ahmeda. To nie jest historia o idealnych ludziach. To historia o ludziach, którzy mają tylko siebie. I Żuka.

W domu dziecka nic nie jest naprawdę twoje. Ani ubrania, ani przestrzeń, ani marzenia. Powder, Ekko i Leo wiedzą o tym lepiej niż ktokolwiek. Każde z nich niesie swój ciężar. Leki, które mają leczyć, a uzależniają. Uczucia, których nie wypowiada się na głos. Tęsknotę za normalnym życiem, które zdaje się istnieć tylko w cudzych domach. Ale los nie pyta, czy są gotowi dorosnąć. Zmusza ich, by zawalczyli o coś, czego nikt im nie dał. O prawo do własnej przyszłości.

Powder przyszła na rozmowę o pracę. Weszła do biura i już z niego nie wyszła. Obudziła się w miejscu bez okien, bez drzwi, bez imion. Bez insuliny. Nie wiedziała, gdzie jest. Ani dlaczego. Wiedziała tylko jedno. Bez leków nie przeżyje.

Noc, w której niebo się rozdarło, zabrała jej wszystko. Powiedzieli, że nikt nie przeżył - i przez lata nikt nie próbował sprawdzić, czy to prawda. Ale dziewczynka, która kiedyś miała w oczach śmiech i błękit, obudziła się wśród popiołów z czymś, czego nie potrafiła nazwać. Została wychowana w cieniu i milczeniu. Zmieniona, rozdarta, uformowana na nowo. A kiedy chłopiec, który ją kochał, odnajduje ją po latach - widzi w niej potwora, którego nie powinno być. I jedyną osobę, której nigdy nie przestał szukać. ___ Opowiadanie z dedykacją dla @maiaren.

Zaczęło się od anonimowego bloga i kilku słów, których nikt nie miał przeczytać. Potem był park, krzyk, głucha cisza i zbyt wiele pytań. Powder chciała zniknąć. Ekko chciał zrozumieć. Oboje upadali, zanim nauczyli się trzymać równowagę. Na desce, w życiu, w sobie nawzajem. To nie jest historia o cudownym ocaleniu. To historia o tym, co zostaje, kiedy krzyk cichnie, a ktoś zostaje mimo wszystko.

Jinx nie miała pojęcia kim był przywódca ogników. Podczas bitwy na moście jego maska zostaje rozbita. -Ekko?.... Jak potoczą się dalsze losy bohaterów ? •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• (pisane przez kilku artystów. Nie przejmuj się jeśli cię zmrozi, it's a canon event) ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Jedna noc. Jeden błąd. Konsekwencje na całe życie. Ekko nie miał wyboru, kiedy się dowiedział. Ale miał wybór, by milczeć. Jinx nie miała świadomości, w co wchodzi. Ale miała wybór. I dokonała go, pijana wolnością, której wtedy tak bardzo pragnęła. Dziś oboje wiedzą. Jak żyć w nowej rzeczywistości. Jak wygląda zaufanie, które trzeba budować od zera. Jak wygląda miłość, której nie wolno pomylić z karą. Czasem jedno potknięcie kładzie się cieniem na całym dorosłym życiu. Ale cieniem nie da się żyć, jeśli nie ma obok światła.