Ze is een meisje dat leeft in de stilte van haar eigen storm. Haar ogen lijken vaak ergens anders te zijn, alsof ze voortdurend luistert naar stemmen die alleen in haar hoofd bestaan. Haar geest is een eindeloze draaimolen van gedachten: herinneringen, zorgen, dromen en angsten die elkaar zonder pauze verdringen Wanneer ze lacht, is het oprecht, maar zelfs dan flitst er iets onzichtbaars door haar blik-een gedachte die haar niet loslaat, een herinnering die haar terugtrekt. In de nacht wordt haar bed een slagveld; waar anderen slapen, is zij bezig met gesprekken die nooit hebben plaatsgevonden en scenario's die zich nooit zullen afspelen Ze is gevoelig, scherpzinnig, bijna te bewust van alles en iedereen. Soms lijkt ze moe van zichzelf, alsof haar eigen hoofd een kamer is waar geen deur uit bestaat. Toch schuilt er kracht in haar onrust: haar creatieve geest vindt schoonheid in chaos, haar empathie groeit uit de intensiteit van haar gedachten. Ze is een meisje dat niet tot stilte komt, maar juist daardoor een diepte in zich draagt die anderen zelden bereiken