Lidya, 17 yaşında normal bir hayat süren sıradan bir kızdı; ta ki bir okul çıkışı abisinden gelen aramaya kadar.

Babası başbakan olan Ada İzel Karazade ailesinin katı kuralları ve fiziksel, psikolojik baskılarıyla on yedi yıl geçirmiş lise sona giden biridir. Yağmurlu bir günde okuldan evine döndüğünde saçları ıslak, gevşek kravatıyla büyük oturma salonun tam ortasında ailesinin misafiri olarak gelen o adamı gördüğünde, kirli bir masalın ilk sayfasını aralamıştı. Bayrs Narkov Virateli, Virateli ailesinin mirasçısı iken aynı zamanda büyük Rus mafyasının en karanlık isimlerinden biriydi. O aynı zamanda, bir Moskova askeri. BU KİTAP YARANIN DİKİŞİNE ON DÖRT KALA KİTABINDAN DOKUZ AY ÖNCESİNİ ELE ALIYOR. ARADA ZAMAN FARKI VARDIR!

Annesi ile küçük bir köyde yaşayan 17 yaşında Arin, bir gün annesini bir yangında kaybeder ve bir başına kalır. Köylü kızı evlendirmeye karar verir. Ağalardan birisi kızın yaşlı bir adamla evlenmesine göz yumamaz ve oğlu ile evlendirir. Kapak tasarımı @paralevm

Solaria'nın gölgeleri arasında, bazı sırlar yalnızca dengede olan ruhlar tarafından görülebilir. Alira, bedenini geride bırakıp bilinmeyen bir dünyaya adım attığında, Yürüyenler'in gizemi ve karanlığa yenik düşenlerin tehdidiyle yüzleşir. Her adım, her nefes, onu hem kendi gücüne hem de şehrin kadim sırlarına yaklaştıracaktır. 09.11.25

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Bir güneşin batışı, & Bir güneşin doğuşu nasıl bir olabilir. Bir güneş nasıl akrebin gözlerine sahip olabilir. O sahipti. O küçüklüğünden beri O gözlere sahipti. Konuşmaması zehrini akıtmasına engel değil ki, Konuşuyordu. Konuşmasına rağmen konuşmaz ve gözleri ile konuşuyor ve her şeyi, herkesi yönetiyordu. O zehirdi, O güneşin zehriydi. Onun zehri ne kana, ne vücuda zarar veriyordu. O zehrini duygulara ve hislere aşılıyor aşılamak ile kalmıyor yönetiyordu. O güneşin doğuşu, Ay'ın batışı, Zehrin bakışıydı. RÔJ ÂKRĒ BËZJÎRX̌ÂN ___________ Mîr değil miydi Barış? Rôj değil miydi Güneş? Lakin ne Mîr oldu, Barış. Ne de Rôj oldu, Güneş. Mîr, barışı kendine yakıştırmadı. Rôj, güneşin ışığına inanmadı. Biri Savaşı, Diğeri Zehri seçti. Lakin bilmedikleri bir şey vardı; Kaderin onlara açtığı ve birbirlerini buldukları yoldu. Mîr savaştan, Rôj acıdan güç alırken bu yol nasıl ilerleyecekti. Birbirine haram olan iki ruh, iki beden. Acının ve kederin olduğu uzun bir yol. Yaralı çocukluk.... Acı geçmiş.... Kederli bir gelecek.... İki savaşçının uzun savaşı..... Berdel hikayesidir. Argo, hakaret, şiddet ve psikolojik baskı içerir.

"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!" Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazırdı. "Yuva ölümse ben bizzat toprak olurum... Senin için sizin için toprak olmaya hazırım." Genç adamın gözleri buğulandı, dudaklarına buruk bir tebbesüm yayıldı. Biliyordu çünkü o kan koksa da sevdiği kadın ölüm kokacaktı ve onu tamamlayacaktı. Onu kendi yuvasına almaktan başka çaresi yoktu. Kartal yuvası ölümse topraktan ayrılamazdı.. Elini genç kadının yüzüne koydu, "O zaman Kartal yuvasına hoşgeldin.." dedi. [Kitap düzenlenmektedir.] Kapak Tasarımı : theguldesign Dram#1 Komedi#1 Atatürk#1 Istihbarat#1

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna'yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina'ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna'nın elinden Lina'yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna'yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren'in düşmanları, İstanbul'un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren'in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

İnsanların hatası yüzünden ödenen bir bedel olabilir miydi insan? ... "Sen benim için bedel değil şükür sebebimsin." Adam bunları dışından söylemeyi isterdi... ... Bazen iyi şeyler olması içinde bedel ödenir.