🔥 KÜL ve BARUT "Kül geçmişin izidir, barut geleceğin kıvılcımı." Ben küçükken annem saçlarımı örerdi. Parmaklarının kokusu hâlâ aklımda, sabunla toprak arası bir koku. Babam gülerdi bazen, az ama derinden. Evimiz fakirdi belki ama sıcaktı. Sonra bir sabah... bir çığlık, bir sessizlik. O gün ikisi de gitti. Ben kaldım, küçücük bir çocuk, koca bir sessizliğin içinde. Amcam aldı beni yanına. İlk gün başımı okşadı, "Artık bizde kalacaksın," dedi. Ama o el çok geçmeden tokat oldu. "Konuşma kız! Yetim, başına iş açarsın." Ben sustum. Sesimi toprağa gömdüm, gözyaşlarımı içime sakladım... Bir gün... bir göl kenarında, bir el tuttu beni. Soğuktu, sertti ama canlıydı. O an ilk kez biri bana bağırmadan dokundu... Ve o yabancıyla tekrar karşılaştım...berdel yüzünden. Oda sessizdi. Kadın başını eğdi, elleri titriyordu. Adam pencerenin önünde duruyor, bakışlarında derin bir yorgunluk vardı. Kadın (fısıltıyla): "Ben hep sessizdim... Konuşunca cezalandırıldım, susunca unuttular. İnsan bazen sesini değil, kendini kaybediyor. Ben de öyle oldum." Adam derin bir nefes aldı, bakışlarını ona çevirdi. Adam (kısık sesle): "Sessizlik bazen huzur verir... Ama ben onu hiç bulamadım. Aradım her insanda, her gecede... Hep sustum, ama içim hep bağırdı." Kadın ürkekçe başını kaldırdı. Kadın (çekinerek): "Sen sessizliği aramışsın... Ben ondan kaçmışım. Ama şimdi... aynı sessizlikteyiz." Adam bir adım yaklaştı. Adam: "Senin sessizliğin korku. Benimki yorgunluk. Ama belki ikisi birleşince, biraz huzur eder." Kadın: "Ben çok yoruldum." Adam: "Ben de... Ama artık susmak değil... dinlemek zamanı." O gece, iki sessizlik birbiriyle konuştu. Kelimeler azdı, ama anlam doluydu. Kadın ilk defa bir sessizlikten korkmadı. Adam ilk defa bir sessizlikte huzur buldu. 🕯️ Berdel kurgusudur! (Yetişkin

Ben Dilda Mardinin en büyük aşiretin kızı Amed ağanın torunu Dijwar kalkanın kızıyım. Babasının işkenceleriyle dedesinin hor görüşleriyle büyüyen Dildan Kalkan. ... Baran Temizer, koca Mardinin korktuğu konuşurken başını yere eğdiği, yolda karşılaşan insanların yollunu değiştirdiği sert ifadesinden ödün vermeyen, acımasız merhamet duygusu olmayan insanların zalim dediği Baran ağa. Elini serçe masaya vurdu. "Ne demek berdel olur topunu siktiğimin piçi benim kardeşimi kaçırıyor ölüm karar verilmesi gerekirken ne demek berdel!" "Karar verilmiştir." Duygularıyla yere yığılan Dilda kafasını eleri arasında aldı. Nasıl berdel olurdu hayalleri vardı önce babasından kurtulacak sonra okuyup avukat olucaktı, nasıl yapardı nasıl Mardinin en zalim ağasıyla evlenirdi. Baran ve Dilda 🖤 (Kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)

Zaman ailemi benden almıştı, babamı annemi onlarla birlikte ölen o küçük kız çocuğunun bütün duygularını... "Kızım sana emanetir Aşit ağa. Ona benim yokluğumu hissetirmeyesin, başını bağlayıp yuvasını kurasın. Benim vaktim çoktan gelmiştir." Başkası babamın yerini doldura bilir miydi? Saçlarımı okşayıp öpe biliri miydi? Saatlerce sıkılmadan çok konuşan kızını dinliye bilir miydi? Bunların hiç biri olmazdı, babamın ilk aşkımın hayran hayran izlediğim adamın yerini kimse alamazdı ki. "Merak etmiyesin Bahoz, kızın önce Allaha sonra bana emanetir." Olmak istemiyordum ki ben hala babamın küçük zambağı olmak istiyordum. "Devran razımıdır bu olacak evliliğe?" Ne evliliğiydi? Devran kimdi? "İçin rahat olsun onlar doğmadan kader onlar için çoktan yazılmıştır zaten." Yaşanacak bir kader vardı. Devran kaderinden kaçmak istesede, Zambak kaderine boyun eğmek istemesede hayat onları bir araya getirecekti... (yetişkin içerik bulundurur;) Devran ve Zambak

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

"Seni istiyorum, ve bunun önünde ben bile duramam."

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

"Konu sana gelince, ben gurursuz bir adamım; konu sana gelince, ben her şeyi yaparım." (Kitabı aktif olarak çalan bir akılsız var, okurken benzerlerine dikkat edin)

Nehirde yıkanırken kendisini izlediğinden habersiz olduğu adam onu boğulmaktan kurtarır. Fakat suni teneffüs yaptığını gören köylüler onları sevişiyor sanınca olaylar bir namus davasına dönecek şekilde karışır. ❝Bataklığın neredeyse son bulduğu bu noktada karşısına çıkan manzara onu şaşkına çevirmişti. Bu kadar tenha ve tehlikeli sayılabilecek bir yerde bir insan neden yıkanmayı seçerdi? Aklına ilk olarak suyun serinliğinin cazibesi ya da bataklığın hemen ötesindeki doğal kaynaktan gelen berrak su ihtimali gelse de mahremiyet ihtiyacı düşüncelerine hiç uğramadı. Genç kadın önce ıslaklığı sebebiyle üzerinde yalnızca ince bir tabaka gibi duran kombinezonunu ağır hareketlerle çıkarıp bir kayanın üzerine bıraktı. Ardından sütyeninin kancalarını çözüp omuzlarından kaydırdı ve onu da aynı yere bıraktı. O an suyun yansımalarıyla parlayan bembeyaz, dolgun göğüsleri gözlerinin önünde bütün çıplaklığıyla belirmişti. Bakışları istemsizce o dik ve kusursuz yuvarlaklığa kaymış, ardından ucundaki canlı pembe tomurcukları seçmişti. Bu görüntünün şimdiye dek gördüğü en baştan çıkarıcı şey olduğunu düşündü bir an.❞ ▪︎Rayiha : Hoş koku ▪︎Yaş farkı vardır. ▪︎Cinsellik ve küfür barındırmaktadır. Rahatsız olacaklar, duyar kasacaklar uğramasa çok iyi olur. Tamamen eğlenmek amaçlıdır. Kadına şiddet ve tecavüz yoktur.

Wattys 2023 Kazananı - En iyi Karakterler Ödülü İşaret parmaklarımız havaya kalktığında birbirimizi işaret ettik. "Sen!" dedik aynı anda. "Sen menžel'sin!" Odanın içinde bir perdenin açılma sesi duyuldu. Bu, yeni başlayan oyunumuzun ilk perdesinin sesiydi. Senaryolar yazıldı, oyuncular seçildi, ruhlar beden bulmak için şekil değiştirdi. İşte şimdi başlıyordu. Perde kapandığında gerçek yüzünü göster bana, Ya da oyna bir daha. Maskeler gerçeği yeniden saklandığında, İnan, hazırım bir daha kanmaya. "Hayat bir oyun. Bir planın yoksa onun parçası olursun." Sevgili seyirciler, oyunun başlamasına dakikalar yok. Uzun bir zamandır oyunun içindesiniz. ❝İyi seyirler!❞