O buradaydı. Yaşayacağım şehirde, caddenin ortasında şok olmuş bir halde birbirimize bakıp kalmıştık. Bunca zaman uğraşıp toparladım sandığım beni, bir bakışıyla yerle yeksan etmiş olması kalbime bir kere daha lanetler yağdırmama sebep oldu. Olmuyordu işte ne kadar bitti desem de olmuyordu şu an daha iyi anlamıştım. .................................... '' Tebrik ederim, atanmışsın. '' konuşmadan sadece kafamı sallayarak geçiştirmeye çalıştım. Yanından geçerek yürümeye çalışmamla oda önüme geçip durdurmuştu beni. Tam dibimde durmasıyla bakışlarımı kaldırdım ve çok fazla yakın durduğumuzdan bir adım geri çekildim. Yaptığımla iç çekerek dudaklarını yaladı. ''Buralar Bursa ya da Konya gibi değildir. Evleri, yaşam tarzları, havası, suyu bile farklıdır buranın. Bunları bilerek geldin inşallah buraya. '' demesiyle hafif alaylı bir tebessüm oluştu dudaklarımda ve tek kaşımı kaldırdım. '' Oralarda ki yaşamın ya da insanların pek hayrını göremedim. Yenilik iyidir insanoğlu her şeye, her yere alışır. Belki buralar çok daha hayırlı gelir bana he, ne dersin? '' deyip tam gözlerinin içine gözümü kırpmadan baktım. Hafif bir tebessümle derin bir nefes çekti içine '' Hiç değişmemişsin. Hala hayran olunası bir inada, kararlılığa ve bakışlara sahipsin.'' dedi. "Emin misin ?" diye sorup kalbimi gösteresim vardı ona... Yanılıyordu hâlbuki ben çok değişmiştim. Kalbim çok değişmişti. Hele ona taşlaşmıştı tamamen. ...................................... Tıpkı yıllar önce onu son görüşüm gibi yine paramparça bir halde yerlerdeydim. Gözümden akan yaşa engel olamazken yine düştüğüm yerden nasıl kalkacağımın yollarını aramaya başlamış bir yandan da iki sene önceki o güne gitmiştim her şeyin yerle bir olmasına neden olacak o güne.

Ölüm ve yaşam arası bir savaşta güneşi arkasına alıp üzerimde oluşturduğu o devasa gölgede biz onunla göz göze geldik. Bu meydanda, bir savaşın orta yerinde mağlubiyetin getirdiği bir galibiyetti sanki yaşadığımız. Şerrin hayra dönüştüğü, kuşların yolunu bulduğu, kafesin yok oluşu ama bir insanın bir insana tutsaklığıydı. ''Ben Şifa Sürmeli.'' Dedim nefes nefese. Yer ayaklarımın altından kayıyorken dizlerimin üstüne çöktüm. ''1 yıldır bu topraklarda esir tutuluyorum. Şimdi burada benim ülkem için hak, hukuk, bayrak, vatan sensin! Ülkeme dönmek için adaletinle birlikte merhametine sığınıyorum.'' ... Çıkılan bazı yolların dönüşü olmaz. Bazen ise çıkılan yolda kendini bulmuş olarak dönersin. Sen benim dönmeyi düşünmediğim o yolda kendimi bulduğumsun.

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

Vatan uğruna baş koymuş, düşmanın yüreğindeki korkunun izahı, acının işaret parmağı olan Sezin Kaza, yıllardır Keleş timinin başında duran üsteğmen kimliğinde görevini icra ediyordu. Ne yaptığını bilen, kendinden emin, dik oluşuyla bilinir, sayılırdı. Keleş ismini en doğudan batıya kadar duyurmuş, düşmanın ölmeden önceki son nefesindeki nefret olmuştu. Fakat bir gün, yaptığı küçük hata ile tüm çabaları bir anda başına yıkıldı. Yaptığı küçük hatanın sebebi ile başlarına atanan Yüzbaşı Turan Akkurt, kendisinden önce lakabı geçtiği an yeri titreten bir komutandı. Soğuk kalbi, acımasız bakışı, yangın öfkesi ile tanınırdı. Girdiği ortama heybetiyle girer, doğrularını kalemsiz kazırdı akıllara. Ve Sezin'in bildiği tüm doğruları silip kendi doğrularını yazmaya kararlıydı. ★ "Bende iki sevdanın ucu, bucağı yok, Kaza. Gönlümü almışım elime, ikiye bölmüşüm; sonu, sınırı olmayan iki sevgi sığdırmışım o iki parçaya." "Neymiş onlar?" "Biri vatan, diğeri sen." ★ KURGU, VATAN İÇİN CAN VEREN, MİLLETİNİ KORUYAN ASKERLERİN HATIRASINA YAZILMIŞTIR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN VE BİLGİLERDEN BAĞIMSIZDIR. DURUMLAR, OLAYLAR VE YERLER DEĞİŞTİRİLEREK YAZILMIŞTIR. KURGU GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ.

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Sat komandosu bir kız ve bordo bereli bir oğlan? Kitaptan alıntıları buraya yazdım okumanızı şiddetle tavsiye ederim! *** "Acı kahve gözlerin zehir gibi keskin; bakanı yakar, dokunanı esir edersin." *** O benim canımdı bense onun hayatı... insan canı olmadan yaşayamazdı ama hayatı olan herkesin canı olurdu... *** "'Seviyorum' demiştin..." "Her söylenene inanır mısın?" Her söylenene değil, senin söylediklerine inanırdım. *** "Ölmek için yaşıyorsun!" "Yaşamak için sebebim mi var?!" *** "Sen kimsin?" "Bilmem, kimim ben?" *** "Arin konuş! Sesini duymam lazım!" aklımda bir anı canlandı "Kes sesini! Sesine tahamülüm olmadığını biliyorsun Rüzgar!" *** "Kaan deme bana!" "Ne diyeyim? 'Dede' uygun mudur?" *** "Yalvarırım azıcık uyuyayım." ___ Üç aydır uyuyordu... *** "Su altında kalmaktan balığa dönmüş lan bu!" *** "Çirkinsin kızım sen! Ne bu 'uyuyan güzel' olma hevesi?" Aklıma eski bir an geldi. "Çirkin miyim ben ya?" "Estağfurullah." "O ne be öyle asker arkadaşı gibi?!" "Asker aşkı gibi cevap verme şekli varda ben mi bilmiyorum?" *** "Komutanım," "Söyle," "Hamza komutanım gelmiş." "Vaz geçtim söyleme!" *** "Pardon bakar mısınız?" "Buyrun," "Mazoşist misiniz acaba?" *** "Çizgi filmlere seslendirme yapıyorum." "Saçmalık," ____ Saçmalık dediği çizgi filmleri onun sesini duymak için izliyordu. *** "Ayağında gümüş halhal..." "Cidden operasyonda bunu mu söyleyeceksin?" "A-ah sanane be?!" *** "Artvinli inatçı bir velete fena tutuldum." "Hâlâ 'velet' diyorsun abi! Romantizm sıfır!" *** "Renan," "Buyrun komutanım." "Arin ne sever?" "Beni." *** "Ablam," "Kardeşim," (Bu alıntının devamını yazarsam büyük spoiler olur o yüzden yazmayacağım.) *** "Yoruldum." dedi şebek bir sesle. "Gel buraya." *** "Silahının adı mı var?" "Evet, Bihter." "O ne be öyle? Bemimki de Behlül o zaman!" "Tanıştığımıza memnun oldum Behlül!" Manyaktı bu kadın!

"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan anlarım geçtiğin yolları..." diye devam ettim sözlerime. İkimizde kilitlenmiş gibi birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Sesim o kadar netti ki, kısık sesle konuşuyor olmam bile anlaşılmaz gelmiyordu. "Varsın olmasın gölgen benim gölgem ikimize de yeter!" dedim kararlılıkla. BU HİKAYE TAMAMEN KURGU OLUP KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. Kitap tasarım: birkadehsevgi- Tanıtım tarihi: 21.02.2021 Yayınlanma tarihi: 21.09.2022

O gece yağan yağmur, yer ve göğün yerini değiştirmişti. O geceden sonra bir daha şafak sökmemeli, güneş doğmamalı, sabah olmamalıydı. O gece şafak söktü, güneş doğdu, sabah oldu. Olmamalıydı.