skzmm_minsung_8
- Reads 482
- Votes 61
- Parts 10
"Bazı insanlar yıldızlara benzer.
Parladıkları kadar erken sönerler.
Ama arkalarında bıraktıkları iz... karanlıkta bile yönünü buldurur."
Han Jisung, hayatının sahnede son bulacağını sanıyordu.
Oysa kader, sahneye çoktan son perdeyi çekmişti...
Aynı hastanede tanıştığı Minho ile birlikte, kalan aylarını sadece saymak yerine;
anlamlı bir dostlukla, yavaşça parlayan bir sevgiyle doldurmaya karar verdiler.
Bu, iki yorgun kalbin... birbirine yıldız olmaya çalıştığı bir hikâye.
Her gülüşte saklanan bir gözyaşı.
Her sarılışta gizlenen bir veda.
İlk karede başlayan, son bakışa kadar süren bir bağ.
"Son Parlak Yıldız Sendromu" - Her umut, biraz da acı taşır.
*Angst
Mini fic!