Ποτέ στην ζωή μου δεν πίστευα ότι εγώ θα γνώριζα κάποιον . Και πόσο μάλλον όταν αυτός ο κάποιος είναι ο κολλητός του μπαμπά μου . Ποτέ δεν πίστευα ότι θα τον ερωτευόμουν τόσο έντονα , τόσο γρήγορα και τόσο σφοδρά. Από μικρή με θυμάμαι να του έχω τρελή αδυναμία . Μπορεί ο μπαμπάς μου να έχει τρεις κολλητούς αλλά εκείνος πάντα διέφερε. Ποτέ δεν το κατάλαβα . Θεωρούσα ότι απλά τον αγαπούσα λιγάκι παραπάνω . Αλλά γαμώτο πόσο αθώα ήμουν; Πόσο χαζή ήμουν που δεν ήξερα . Το αθώο συναίσθημα γρήγορα έγινε ενοχικό . Δεν μπορούσα να θέλω αυτόν . Δεν γινόταν . Αλλά πάλι κατάλαβα ότι έλεγα ψέματα στον εαυτό μου . Μέχρι που όλα μαθεύτηκαν . Μέχρι που εκείνος κατάλαβε .... Και τότε το Χάος . Ήταν το χάος της ... Ήταν η αναγέννηση του ... Η ιστορία τους ξεκινάει από εκεί που ο πρίγκιπας υποσχέθηκε στην μικρή του πριγκίπισσα ότι τα παραμύθια έχουν πάντα ένα καλύτερο τέλος