තුන්කොන් ආදර කතාවක එක් අයෙක්ට අවසානයේ කෙසේ හෝ වේදනාව හිමිවේ..🥀

ලදු කැලෑව මැදින් වැටුනු අඩි පාර කෙළවර වුනේ මදක් ඉඩ කඩ සහිත භූමි භාගයකින්. තවමත් වල් පැලෑටි නොවැවුනු පොළවයි කෙලවරකට වෙන්න එක මත එක ගොඩ ගසා තිබූ මානා පදුරු වලිනුයි පෙනුනේ කවුරු හරි ළගදි එතන සුද්ධ පවිත්‍ර කර ඇති බවයි. පුදුමයෙන් අවට බැලූ මුතූගේ ඇස් දෙක කුඩා පස් කණ්ඩියක් උඩ මලානිකව දැල්වෙන පහන ලග නතර වුනා. බැලූ බැල්මට ඇදිනීමට අපහසු වුනත් විමසිල්ලෙන් බැලු විට එය සොහොන් කොතක් බව අදුන ගන්න එක අපහසු දෙයක් වුනේ නැහැ. පහන් ආලෝකය වැටී ආලෝකමත් වූ පරණ අබලන් කොන්ක්‍රීට් පුවරුව වෙත මුතූ ලංවුනේ කුතුහලයෙන්. කඩතොලු වුනු අකුරු වලින් පුවරුව මත ලියවී ඇති නම හරියට කියවගන්න බැරුව එයා දෙතුන් පාරක්ම ඇසිපිය සැලුවා. ටික ටික මද ආලෝකයට ඇස් හුරු වෙද්දී පලකය මත ලියලා තිබුනු නම දැක්ක මුතූ පොළව උඩට ඇදගෙන වැටුනේ ඇග අඩපන වුනු හැගීමකින් වෙව්ලුම් කද්දී...

(උබ කියන්නෙම drug එකක් මේ අභීට ඕනවටත් වඩා ඕන වෙන )

ප්‍රේමය යනු හිමි වීමම පමණක් ද..... ඒ කෙසේ වූවත් හිමි වූ සෑම තැනකම ප්‍රේමය තිබුනා ද යන්න පැනයකි....... #238 - one side love #7 - camellia

අහංකාර සිතුවිල්ලක් සුලගේ ගසා ආහ...... Start : 2025.10.06 End :

කස්තුරි සුවඳ ඇතුලේ හමාපු සංසාරගත අරලිය මල් සුවඳක ඉතුරුව... "@Liversack ගේ කස්තුරු සුවඳ නව කතාවේ එන නිර්මල, පබසර සහ පුංචි විසුද් ගේ ආදර කතාව වෙනුවෙන් පාඨකයෙක් විදියට ලියපු අකුරු ටිකක් විතරයි..."

ඔහු අඳුරු ලෝකයේ නායකයෙක්.... මොහු ආදරය නම් වූ ආලෝකයෙන් අඳුර මැඩලූ මනුශ්‍ය පුත්‍රයෙක්...

නොබිඳී සසරේ බැඳුණේ.... ඇසුරේ ඔබමයි පැතුවේ... 🤍

අයාලේ ගිය මොනර පිහාටුවකට, සුවද ගහන අරලිය මලක ආදරේ කොහොම දැනේවිද? 🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍