Έχω ένα και μοναδικό ποίημα, όχι για να κερδίσω στον διαγωνισμό, αλλά για να τιμήσω τον μπαμπά μου που εκοιμήθη πρόσφατα. Ήταν και είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που με δίδαξε πολλά και τον ευχαριστώ πολύ για όλα. Αν αναρωτιέστε, παρόλο που έχει σημεία στίξης το ποίημα κλίνει προς τη μοντέρνα ποίηση και όχι στα παραδοσιακά δεδομένα με ζευγαρωτή ή σταυρωτή ομοιοκαταληξία κλπ Σας ευχαριστώ όλους που αφιερώσατε τον χρόνο σας να το διαβάσετε 💗

Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ρον Στέισον, ένας στρατιώτης, μαζί με την ομάδα του αμύνονται τα εδάφη της Αμερικής. Σύντομα μαθαίνει πως οι ζωές της γυναίκας που αγαπά και του παιδιού του βρίσκονται σε κίνδυνο. Θα καταφέρει άραγε να τους διασώσει; #4 διήγημα #4 short story #7 δράση Cover made by Fadedmxxn.

Σε όλες σχεδόν τις θρησκείες του κόσμου, ο θάνατος αναπαριστάται ως τερατόμορφος, ως σκιά, ως ένας μαυροφορεμένος σκελετός με δρεπάνι, αποτυπώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματα φόβου που προκαλεί στους ανθρώπους, αποτελώντας το πιο μισητό πράγμα στον κόσμο. Τι κι αν η πραγματικότητα είναι άλλη; Πως θα αισθανόσασταν, αν γνωρίζατε ότι ο Θάνατος είναι το πιο ευγενικό άτομο στον κόσμο, το οποίο πιστεύει στην δύναμη της ανθρωπότητας περισσότερο και από τους ίδιους τους ανθρώπους; Τι θα γινόταν αν έχει τόσο ευγενική και γεμάτη έλεος καρδιά που μπορεί να προσελκύσει μια φωτεινή και αθώα ψυχή;

Μια μοιραία νύχτα, σε μια χαοτική εποχή, μία αμαρτωλή πράξη είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθεί ένας μύθος. Λένε πως, η θεά της θάλασσας απαρνήθηκε την αθανασία της με συνέπεια να ζήσει και να πεθάνει σαν θνητή. Κι όμως λέγεται, πως η θεά απέκτησε ένα γιο και όσο εκείνος βρίσκεται στη θάλασσα κακό δεν θα τον βρει. Σαν κοινός θνητός, με πυξίδα την καρδιά του, θα αντιμετωπίσει τα χτυπήματα της μοίρας και το σκοτάδι του κόσμου. Θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί. Θα μισήσει και θα τον μισήσουν. Θα γίνει δαίμονας, φάντασμα, ακόμη και θεός και θα επιβιώσει επειδή στο πλευρό του είναι η θεά της θάλασσας, επειδή η καρδιά του είναι ελεύθερη! Ας ταξιδέψουμε μαζί στον πρώιμο Μεσαίωνα και ας ακολουθήσουμε αυτόν τον μύθο! Προσοχή! Το παρόν έργο είναι αποκύημα της φαντασίας της συγγραφέας. Τυχόν ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα θα αναφέρονται για την ομαλή ροή του έργου και καμία διάθεση υπάρχει για διαστρέβλωση της ιστορικής ακολουθίας. Ευχαριστώ για την κατανόηση!

Πρώτο βραβείο στην κατηγορία Φαντασίας των διαγωνισμών Cozy Christmas Contest 2024 και Summer Cocktail Book Contest 2025! Ραβάννα κι Όμπερον. Ξαδέλφια; Εχθροί; Εραστές; Μία σχέση ανέκαθεν πολύπλοκη. Μια συνεχόμενη σύγκρουση ιδανικών από δύο πλάσματα τόσο διαφορετικά και τόσο ίδια. Εκείνος είναι ο σκοτεινός της καθρέφτης, εκείνη η δική του φωτεινή όψη. Ή μήπως είναι το αντίθετο; Μια πικρή ιστορία ξετυλίγεται μια νύχτα που η Ραβάννα επισκέπτεται τον Σάντριγκορ. Τι μυστικά έχει να αποκαλύψει η Αρχιέρεια της Σελήνης για εκείνο τον καιρό που δεν την έλεγαν ακόμη Ραβάννα, αλλά Ύβενλυθ; Κρυστέλ: Φως και Σκοτάδι teaser #3

Η ζωή είναι γεμάτη μυστήρια που μόνο οι τολμηροί μπορούν να εξερευνήσουν. Οι Grisáceos, Luminosos, Oscuros και Rubicundos ήταν αγαπημένοι μέχρι που... Κάτι συνέβη. Χάθηκε ο χειμώνας! Στον πλανήτη της Universo επικράτησε χάος. Οι λίθοι χάθηκαν, η αγάπη χάθηκε, ο εγωισμός επικράτησε. Η Έλλη, μια εικοσάχρονη βιβλιοφάγος, βρίσκεται μπλεγμένη στα δίχτυα ενός αέναου εφιαλτικού ονείρου. Μαζί με την βοήθεια των φίλων της θα προσπαθήσει να ξετυλίξει το κουβάρι των περίεργων γεγονότων και προσώπων. Θα οδηγηθεί σε μέρη που ούτε καν φανταζόταν και θα γνωρίσει αμέτρητα κρυμμένα μυστικά. Τι σχέση είχε η βασίλισσα Χελάδα με τα καταστροφικά φυσικά φαινόμενα στις πρωτεύουσες του πλανήτη; Ποιος είναι τελικά ο Miedo και ποιος ο ρόλος του στην εξαφάνιση του χειμώνα; Θα μπορέσει η ομάδα Glory να λύσει τον γρίφο και να επαναφέρει την ισορροπία στην φύση αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων; Ένα είναι μόνο σίγουρο, ο φόβος είναι παρών και παραμονεύει...

Ο χορός της δυνατής βροχής δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον αργό χορό των χειλιών τους. Αργό, γιατί ήθελαν να νιώσουν κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Αργό, γιατί δεν ήθελαν να τελειώσει η στιγμή. Ήθελαν να κρατήσει για πάντα. Ο Adam έσυρε τα χέρια του. Το ένα έγινε στήριγμα στο κεφάλι της Marina, ενώ το άλλο στην μέση της. Τότε, πίεσαν τα χείλη τους περισσότερο και το φιλί έγινε πιο γρήγορο. Η Marina κρατήθηκε σφιχτά από τα γυμνασμένα μπράτσα του ξανθού αγγέλου, όσο εκείνος σηκωνόταν στα πόδια του. Δεν θα την άφηνε από την αγκαλιά του, ούτε εκείνη από την δική της. Κανένας από τους δύο δεν θα έφευγε ξανά. Είχαν τρυπώσει μια για πάντα, ο ένας στην καρδιά του άλλου. Don't copy my story please!

Τον βρήκε να στέκεται όρθιος, στο υψόμετρο, ακουμπισμένος με τον ώμο στον κορμό της μεγάλης Ιτιάς. Το καταφύγιο της Marina. Αντιλήφθηκε πως κάποιος τον παρατηρούσε. Γυρνώντας το κεφάλι του προς το μέρος της Marina, το πρόσωπό του φωτίστηκε, η ψυχή του γαλήνεψε. Η καρδιά του χτύπησε έντονα. -''Marina!'' και άνοιξε τα χέρια του διάπλατα, για να την υποδεχτεί. Η κοπέλα δεν άργησε, με το χαμόγελο στα χείλη, να βρεθεί τυλιγμένη από τα ζεστά του χέρια. Σφίχτηκε δυνατά πάνω του, σαν να μην ήθελε να φύγει ποτέ από την αγκαλιά του. Don't copy my story please!

-''Bryan''! Σαν από όνειρο, το κορίτσι συλλάβισε το όνομα και άνοιξε τα μάτια του, αλλά τα επόμενα δευτερόλεπτα ξαφνιάστηκε! Το αγόρι που αντίκρισε μπροστά της ήταν ο Jonathan Walker. -''Βασικά, με λένε Johnny'' είπε, κοιτώντας την ειρωνικά. ''Μην με αποκαλείς λοιπόν μ'αυτό το ηλίθιο όνομα'' πρόσθεσε χωρίς ιδιαίτερο στοχασμό και ανέβηκε γρήγορα στη τεράστια, μαύρη μηχανή του. Η Marina αισθάνθηκε θυμό ακούγοντας αυτά τα λόγια. Σηκώθηκε όρθια και... -''Ηλίθιο όνομα; Αντιθέτως, είναι πανέμορφο! Το Jonathan δηλαδή, τι είδους όνομα είναι''; -'' Έτσι μιλάς στον σωτήρα σου''; ρώτησε ο Johnny μ'ένα κοροϊδευτικό γέλιο. -''Στον... σωτήρα μου''; -''Ακριβώς. Όταν ήσουν λιπόθυμη σε κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου, έφερα το πρόσωπό σου κοντά στο δικό μου...''. -''Τι είναι αυτά που λες''; τον διέκοψε η Marina με δυνατή φωνή, γουρλώνοντας τα μάτια της. Το αγόρι τότε άρχισε να γελάει και της απάντησε... -''Φυσικά... έκανα πλάκα. Κάτι τέτοιο θα γινόταν μόνο μ'ένα όμορφο κορίτσι''. Don't copy my story please!

-''Αυτό ακριβώς πίστευα κι' εγώ. Είσαι πιο όμορφη όταν γελάς παρά όταν κλαις''. Ακούγοντας αυτή την ευγενική φωνή, η Marina σκούπισε τα δάκρυά της και σήκωσε το κεφάλι της, βλέποντας αντίκρυ της την φιγούρα ενός αγοριού με μια περίεργη στολή. Την κοιτούσε και της χαμογελούσε γλυκά. Ποιο ήταν αυτό το αγόρι, το οποίο φαινόταν ότι είχε πέσει ξαφνικά από τον ουρανό; -''Είσαι... φάντασμα; Ή εξωγήινος''; ψιθύρισε. Εκείνη τη στιγμή το αγόρι άρχισε να γελάει, απαντώντας της... -''Λες πολύ αστεία πράγματα κοριτσάκι! Παρ'όλο που με βλέπεις ντυμένο έτσι, σε ενημερώνω ότι είμαι άνθρωπος σαν εσένα''. -''Ναι, αλλά... γιατί φοράς φούστα; Αφού είσαι αγόρι''! -''Αυτό δεν είναι φούστα. Λέγεται κιλτ και είναι η παραδοσιακή στολή της Σκωτίας''. -''Παραδοσιακή στολή''; ρώτησε το κορίτσι ενθουσιασμένο. -''Ναι. Και αυτό εδώ είναι ένα μουσικό όργανο που ονομάζεται γκάιντα. Κάτσε να σου παίξω λίγο'' και έβαλε την γκάιντα στο στόμα του, παράγοντας έναν μυστήριο ήχο. -''Αυτό ακούγεται σαν σαλιγκάρια που σέρνονται''! φώναξε η Marina και σηκώθηκε όρθια. Το αγόρι τότε γέλασε για άλλη μια φορά. Στ'αλήθεια, ήταν πολύ αστείο κορίτσι... Don't copy my story please!