Massachusetts'in orman yolunda gece vakti benzinliğe giren Alâ hayatı boyunca unutamayacağı bir cinayete tanık olur. Bir genç kızın çığlıklarına yetişen Alâ Serelina, Harvard Üniversitesinin profesörü ile katil avlamak zorunda kalırlar. Yaktıkları cesedin kalıntıları ise onları hiçbir zaman rahat bırakmayacak bir gelecek vadeder.

Barlas Kül Barsel 32 yaşında başarılı bir cerrahtı ve bunun yanı sıra da iyi bir akademisyendi. Melina Kızılkaya ise onun henüz 22 yaşındaki dördüncü sınıf öğrencisiydi. Sözel derslere kıyasla teknik derslerindeki isteksizliğine rağmen akademik başarısı göz önündeydi sanki birisi veya birileri ona zorla doktor olacaksın demişti. Ancak bu isteksizliğine rağmen Barlas, Kızılkaya'nın başarısının ve gösterdiği azmin farkındaydı. /// UYARI //// Yorumlarda hakaret, şiddet meyilli yorumlar görmek istemiyorum eğer öğretmen - öğrenci kurgusunu iğrenç buluyorsanız, okumak istemiyorsanız kimsenin sizi zorladığı yok. Kaleme aldığım her iki karakterde yetişkin ve kendi kararlarını alabilen bireyler olmakla birlikte gündelik hayatta öğretmen - öğrenci ilişkisi durumunu romantize ediyormuşum gibi bir algı yaratmakta istemiyorum. İyi okumalar 💞

Bir gün çarpıştığı adam ve ansızın kapısına dayanan geçmiş, Ahunaz'ın hayatını nasıl değiştirecek? Prensesler gibi büyütülen Ahunaz'ı, o geçmişin karanlık kuyusunda neler bekliyor? Bana uzun uzun baktı. Gözlerinin içi hâlâ o bildik, tehlikeli gölgelerle doluydu. Sonra sesi alçaldı, ama vurgusu daha ağırdı: "Ahunaz... O masumiyetini, güzelliğini, kalbini... güzel olan neyin varsa, hepsini koparacaklar senden."

Savaşmaktan korkmayan bir adam, peki neden aşktan bu kadar kokar? Aşk, en sert savaşlardan bile daha korkutucu olabilir mi? İnsan, sevdikçe kaybetmekten korkmaz mı?

İlk hamleydi... Oyunlar oynandı ve ölümler yaşandı. Şah'ın günahına bulanarak Kasım'ın o fırtınalı yedisinde bir Vezir seçildi ve ilk kayıp o gün verildi. Gökyüzü annesi ölen küçük bir kız çocuğuna ağlarken, bir kadın öldürüldü ve bir kadın delirdi... İkinci hamleydi... Yeminler edildi taraflarca, ölüm antlaşmaları imzalandı kanlı mürekkebin ıslattığı nüshalarda. Oyunlar ve ölümler iki elden dağıtıldı, sınanacakları yer yeniden yaratıldı. Bir kadın, meczup rolü oynayan... Merhametini öldürerek ilk kurbanını seçti. Son hamleydi... Oyunlar ve ölümler mutlak bir sadakatle bağlandılar bu kanlı savaşın galibine. Yaşananlar yaşandı ve bitti. Tüm bunlar olurken ihanetler edildi, ölündü ve öldürüldü. Aşk... Aşktan da geçildi... Kasım'ın 7'sinde annesi ölen ruhu kana doymuş kız çocuğu, delirmiş bir katile tahavvül etti. Azla yetinmedi ama çoğa da yetemedi, kazandı ve de kaybetti... "Şah ve Mat." Öyle ki bazıları, sonda ne olduğunu asla öğrenemedi... Kurgunun bütün hakları tamamen şahsıma aittir ve saklıdır. Kopyalanması ve çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır. NOT:Wattpad'de KIZIL SERPENÇE adıyla yazılmış ilk kitaptır. Kitaptaki karakterlerin ve bahsi geçen oluşumun gerçek hayatla hiçbir alakası olmayıp yalnızca kurgudan ibarettir. Serpençe;Farsça'da güçlü kimse.

Kitap olmuş hali yani bölümlerin bir çoğu değişti ve yeni bölümlerde ekledi❣️ Sen yıkık şehrimin ortasına lunapark inşa ettirecek kadınsın." Tanrının bile cennetten kovduğu kıza, bir şehir kucak açıyordu ama bu şehir benim kurtuluşum değil, tam tersi masumluğumu ateşle harmanlayıp şeytana sunmak için hazırlamıştı. Burası KİMLİKSİZLER ŞEHRİ ; Burada masumluk, merhamet yok. Burası : Zebani 'nin hükmettiği cehennem, ben de tanrı tarafında cennetinden kovulmuş melek, cehennemde Zebani tarafında kutsanmayı bekleyen kurban... "Bu şehir mi bu kadar kasvetli yoksa içine düştüğüm kuyu mu beni içine çekiyor?"

İskeletim iskeletinde; Yaşam bizi ayırana dek. ⚰️ Ressamın kalbi cayır cayırsa dumanla kaplanırdı tablolar, yazarın zihnindeki çerçeveler paramparçaysa solukları sökerdi satırlar. Kelimelerin canı olurdu, belki ruhu veya var oluşu. İnsanın göğsü sıkışırdı da parmak uçlarım kaşınıyor derdi. Çocuklar karanlıktan korkardı da ışığı seviyorum derdi. Ve ölüler yeniden doğmaktan korkardı da yaşama küserdi. Bir haftanın yedi canı olurdu, kadınlar kalplerinde yedi çerçeveyle doğardı. Kız çocuğu anılarını biriktirmeyi severdi ama boyu çivilere yetmezdi, küçücük boyuyla bir tabureyi çekiştirip astı bir bir çerçeveleri ve içine fotoğraflarını eklerken gülümsedi. Onları sevdi, parmak uçlarıyla okşadı, yeterince inanırsa sonsuzluğa karışacakmış ve sonsuzluğa onunla karışacakmış gibi bir güvenle fotoğraftaki mavi gözlere baktı. Yıllar geçti, boyu uzamıştı. Öyleyse bu sefer neden o tabureye çıkmıştı?

KARANLIK VE AYDINLIK SERİSİ / KISIM I Feray Eldem, psikoloji okurken aynı zamanda Karaköy'de bir sanat galerisinde çalışmaktadır. Gece yarısı telefonuna gelen mesaj ile galeriye gittiğinde patronunu ölü bulur ve işlenen cinayet ile Feray şüpheliler listesinde bir numaraya yerleşir. Cinayetin hemen ardından evine kırmızı zarflar gelmeye başlar. Her zarf bir bilmeceden ibarettir ve cevap doğruca diğer zarfa gitmektedir. Çocukluğundan beri babasıyla define avı oynayan Feray bu gizemi çözmeden edemez ve varını yoğunu şüphelisi olduğu cinayeti aydınlatmaya koyar. Bu süreçte ise ona karşı dairesine yeni taşınan, imalı sözleri ve tavırlarıyla Feray'a hatırlayamadığı geçmişinden geldiğini düşündürten, son derece gizemli bir karaktere sahip olan Hektor yardım eder. Bilmeceler çözüldükçe geçmişin kapıları aralanır ve yaralı zihinler bir araya gelir. ✨ "Yaralı zihinler bir araya geldiğinde Dite Şehri'nin kapıları aralanır. Kırmızı daireler sarar etraflarını. Sınırdan geçen ruhlarını ölçer, kader tartısı."

"Sessizlik, bazen en gürültülü çığlıktır." Talya Ahenk Kutseli, kelimelerin ardında yaşayan bir kadındı. Sürgün edilmiş bir geçmişin, diplomatik bir sessizliğin ve adı konmamış bir boşluğun çocuğu... Boris Artem Krylov ise buzdan örülmüş bir hayaletti- kayıplarını toprağa gömmemiş, intikamını zamana yatırmış bir adam. Talya bir çeviri için Rusya'ya gittiğinde, aslında kendi hikâyesinin en karanlık cümlesine adım attığını bilmiyordu. Her kelime bir ipucu, her satır bir tehditti. Ve her bakışta, Boris'in soğuk duvarlarına bir çatlak daha düşüyordu. İkisinden biri geçmişiyle yüzleşecek, diğeri kendi karanlığında ya tamamen dağılacak ya da ilk kez insanlaşacaktı. Çünkü bazı sırlar sessizliğe gömülmez, bazı aşklar ise ölümle yazılır.

Bu ateş ikimizi de yakacak. Yüküm zarif bedenine kat ve kat ağır gelirken hafifleyeceksin. Altımda ezilen güzelliğinle birlikte kirleneceksin, tene dokunmayı büyük başarı sayanlara inat benim olacaksın. Oysa ki benim olman için bütün bu afili cümlelere ve seni bana ait kılacak bacak arana ihtiyacım yok. Çünkü asıl gözlerin, gözlerime sevgiyle değdiğinde benim olmuş olacaksın. Benden korkuyorsun Eva. Bana boyun eğmekten ölesiye korkuyorsun. Sana bir şekilde dokunacak olmam korkutuyor seni. Gözlerinden bir damla yaş süzülecek gibi. Korkuna saygısızca sana sahip olamam. Önce saygı duymayı öğreneceksin bana, önce saygı duymayı öğreneceğim sana. Göz göze geldiğimizde çakan şimşeklerden korkup bana sığınacaksın Eva. Karanlıktan sana sığındığım, karanlıktan daha karanlık olan gözlerinde ışık aradığım gibi sen de beni arayacaksın ruhunda. Kayıp bir zaman diliminde ellerim ellerindeyken bakışlarını kaçıracaksın benden. Ve İkinci bakışta nihayet soyunmaya başlarken yol yordam bilmez ellerimle kıvırcık saçlarını okşayacağım. Elbiselerinle birlikte kibrini de arındıracaksın bedeninden, hayata dair katı kurallarınla birlikte benim olacak, asla dediklerini yaşarken inleyecek, imkansız dediklerini yaparken gülümseyeceksin güzel kadın. Ama şimdi değil. Şimdi hayallerimden bile uzaksın bana. Bu görev denilen yükün altında kendimi özgür hissettiğim gün 'Eva.' diye fısıldayacağım kulağına. Bana hükmetmeyi öğreneceksin. Tenine olan kabalığım sana olan açlığımdandır, sen ki adrenalinin vücut bulduğu kadın. Dudaklarında gezecek kabalığımı bağışla, bu gece yaşanacak her şeyin sebebi olan sen, bütün eylemlerimi yeni başlangıçlarının ilk adımı olarak hatırla. Bu daha başlangıç. Ki henüz keşfedilmemiş bir dünyanın ayak basılmamış topraklarıdır dudakların.