Asla evlenmek gibi bir fikrim olmadı. Çoğu prenses yakışıklı bir prensle evlenip boy boy çocuklar yapmak isterken benim tek arzum özgür olmaktı. Atımın üzerinde oradan oraya gitmek, dövüşmek, ava çıkmak.... Bana zevk veren şeyler bunlardı. Nakış yapmak değil! Biliyorum. Ailem için krallığım için gerekeni yapmalıyım lakin bu kendimden vazgeçmek demek.

Ortada iki bebek vardı. Aynı annenin karnında iki bebek lakin biri başka babadandı, öteki başka...

Birbirine ait iki insan... Kader onları sonsuza kadar birbirlerine bağladı ve öyle ki bu bağı ölüm bile bozamaz.

Ben eşsiz bir güçle hem kutsandım hem de lanetlendim. Bu benim kaderim.

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."