Bóg Ognia przysiada pośród miękkiej czerwieni i z zafascynowaniem przygląda się Stwórcy. Rumiane policzki i podekscytowanie czające się w oczach tworzą najprawdziwsze dzieło sztuki.

Po samobójstwie przyjaciółki Waleria nie może się pozbierać. Ciągle dręczą ją wyrzuty sumienia oraz ogromne poczucie winy przez to, że nie powstrzymała tego biegu zdarzeń. By przynajmniej przez chwilę czuć jej obecność, codziennie wieczorem udaje się w jedno, konkretne miejsce, z którego podziwia nocne niebo, w tęsknocie za kimś niegdyś nie tak dalekim. I zwykle siedzi tam sama. A przynajmniej do momentu, gdy pewnego dnia do stałego miejsca jej życiowych rozkmin przychodzi Tymon. Chłopak z ambicjami, lecz zniszczony przez ludzi. Pragnący już tylko końca. Jego ostatnimi powodami do życia są wierna przyjaciółka i kochany zwierzak, lecz one wcale nie pozbawiają go mrocznych myśli, a jedynie na krótki czas je zabierają. W szczególności, że tą przyjaciółką jest Żaneta, której nie tyle, że całkowicie świadomie złamał serce, to jeszcze nie potrafi dać oparcia, podobnie do mnóstwa innych osób. Ona sama, mimo uśmiechu, co pewien czas upada pod ciężarem problemów. Choć ciągle woła o pomoc, zdaje się być zbyt popsuta, by dało się ją naprawić. A im więcej świat się dowiaduje o sile cierpienia, jakiego doświadcza, tym bardziej przytłaczające staje się uczucie wstydu za samą siebie. Bo chciałaby, żeby nikt nie wiedział. _______________ Trylogia Nieba #1 © Sylvia Vandeleur, 2025