... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

🏵️ "Poyraz!" dedi heyecanı sesine yanısırken. "Gelinliğim çok güzel! Uğursuzluk falan umrumda değil! Bunu görmen lazım! Neredesin? Daha eve gelmedin mi yoksa?" Heyecan dolu konuşmasıyla adeta yerinde duramamış, oturduğu yerden kalkıp yeniden pencere kenarına adımlamıştı. Bakışları yalnızca saatler sonra kendisinin de sayılacak o lambası sönük odanın penceresine kaymıştı. İçtenlik dolu bir tebessüm yayılmıştı dudaklarına. Bu odanın penceresine bakarak ne günler, ne geceler geçirmişti oysaki. Ama bu sondu. O pencereye bakarak geçireceği son gecesiydi. Artık o pencereden yanında sevdiği adamla gökyüzüne bakacaktı. Telefon hala kulağında dururken aradaki sessizlik uzamaktaydı. Kalbinde, kalbinin içinde minik bir korku kendini belli ederken kendini hatırlatmak ister gibi Poyraz diye mırıldanmıştı. Ve henüz aşkının ismi dudaklarından silinmemişken duyduğu sözler kalbini o minicik korkunun hakimiyetine bırakmıştı. "Özür dilerim Mayıs! Ben... Ben yapamam. Seninle evlenemem!" 🏵️ Başlama Tarihi: 26.10.2023 Kapak Tasarımı: @Esra_nurer 🌸

Mahalle kitabıdır, eğlence dolu, aksiyon dolu, aşk dolu. . Aşk güzeldir... Karşılıklı olunca... ~ Dudaklarım, yine dişlerimin arasına gidince saçlarımı nazikçe bırakıp, elini yanağıma indirdi ve büyük eliyle tüm yanağımı kapladı. Baş parmağıyla yanağımı okşamaya başladı. Kısa bir an parmağı dudaklarıma değdi ve dudağımı dişlerimden kurtardı, bu hareket istemsizce gözlerimi kapatmama neden oldu. Öylece durduk. O yanağımı ve arada dudağımı okşadı ben ise onun kokusunu derinlerden içime çektim. "Çok güzelsin..." dedi, ses tonu daha bir değişmişti. Gözlerimi yavaşça açtım ve gözlerimi ona kaldırdım. O ise zaten gözlerime bakıyordu... Derinden... ~ Yeni mahalleye taşınan Zeynep ve o mahallede çok sevilen Tuğrul... Kitaba başlamadan ilk bölümdeki açıklama kısmını okuyunuz. KÜFÜR İÇERİR! Başlangıç tarihi: 21/12 /2021 Bitiş tarihi: 08/09/2022 Özel Bölüm yayınlama ve bitiş: 24/11/2022 04/01/2022 #drama katagorisinde dördüncü. 28/01/2022 #eskiler katagorisinde üçüncü. 18/04/2022 #mutluluk katagorisinde birinci. 04/09/2022 #aşk katagorisinde birinci. 04/09/2022 #macera katagorisinde birinci. 04/09/2022 #aksiyon katagorisinde ikinci. 08/12/2022 #romantik katagorisinde üçüncü. 01/01/2023 #gerilim katagorisinde beşinci. 19/01/2023 #eğlence katagorisinde birinci. 18/02/2023 #dostluk katagorisinde ikinci. 06/01/2024 #tutku katagorisinde birinci.

Pınar mahallesi, iki katlı rengârenk evlerin olduğu, komşuluğun ölmediği bir mahalleydi. Bakkal İsmail amca çocuklara bedavadan çikolata verirdi. Kadınlar altın günü yapar, dedikodu peşinde koşardı. Mahalle parkında ki büyük çınar ağacı birçok aşığa gölge olmuş, onları dinlemişti. Pınar mahallesi her türlü mükemmel ilişkilerin olduğu bir mahalleydi. Bu mahalle de kendinizden bir parça mutlaka bulabilirsiniz. (Bu kitap eski mahalle ilişkilerine, ve geçip giden çocukluğumuza ithaf edilmiştir.) #Mizah 1 numara!

Kiraz Mahallesinin yaralı abisi Halit ve masum kızımız Nazenin'in hikayesi... Başlama Tarihi : 2017

Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu kurgu iki kitap halinde yayınlanacak ve ikisi de burada toplanacaktır. 1.Kitap - Kızıl Çalıkuşu (Tamamlandı) 2.Kitap - Hüzün Kovan Kuşu (Tamamlandı) ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Yetişkin okurlar için uygundur. Hassas içerik ve +18 sahneler içerir. -- Hepimizin içini sıcacık yapacak olan gönülyazı mahallesi, yeni bir aşkı daha sokaklarına karıştıracak. Lara Kozacı üniversite için çıktığı mahallesine seneler sonra döndüğünde artık küçük bir genç kız değildir. Geçmişte fark etmediği şeyler şimdiler de düşüncelerinden, hayallerinden çıkmayacak hale geldiğinde ise görmezden gelmek için çok geçtir. Alparslan Turan Yıldırım, Gönülyazı mahallesinin gözde delikanlılarındandır. Mahalledeki kızların parmakla gösterip kulaktan kulağa fısıldadığı isimlerin başında gelir ancak o gözlerinin aradığı kişi gelene kadar aşkı hayatına almaz. O geldiğinde ise her şey çorap söküğü gibi birbirini izler. Kitap kapağı: matmazel_m 🌹

Gözlerimi kapatıp başımı duvara yasladım. Ne zamandır tuttuyor olduğum nefesimi verirken gözlerimi açtım. Artık sadece bana bakmamalı beni görmeliydi. Görmeli ve duygularımı hissetmeliydi. Çünkü benim ona söylemeye cesaretim yoktu. Tam ağzımı açıp bir şeyler zırvalayacakken yukarıdan kapı açılma bir kaç saniye sonra da kapanma sesi geldi. Reis'i kendimden uzaklaştırıp kapıdan çıktım peşimden onun da çıktığını duyduğumda adımlarını hızlandırdım. Yanımda yürümeye başladığında sertçe konuştu; "Seni benden uzaklaştıran her neyse kökünü kazıyacağım Çiçek'im." * Utançtan dudaklarımı ısırıyor, onun yüzüne bakamıyordum. Resmen mahallelinin bizi yakıştırdığını öğrenmişti. "Çiçek'im bak bana" Sol elimi sımsıkı yumruk yapmıştım. Tırnaklarımı avcuma sertçe bastırıyor olduğumdan dolayı acımaya başlamıştı. Biz kardeş gibiyiz demesinden ölesiye korkuyordum. "Çiçek" dedi sertçe. Yumruk yaptığım elimi havaya kaldırdı ve parmaklarını parmaklarımın arasından geçerdi. Bunu aniden yapınca parmaklarımı gevşetmesi kolay olmuştu. "Sıkma şöyle elini, kanıyor sonra" gözlerini kısa bir an yoldan çekip birbirine kenetlenen ellerimize baktı. Gülümsediğini görüyordum. "Ne olursa olsun, kim ne derse desin beni kendinden mahrum etme, benden asla ama asla uzaklaşma! Tamam mı?" not; ilk bölümler daha sonra düzeltilecektir. *BM*

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

Aynı mahallede beraber büyüdüğüm, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen, yıllarca beni kendi kardeşi gibi gören ve koruyan, yıllardır ve hâlâ abim gibi görüp sevdiğim birisi şimdi karşıma geçmiş bana aşık olduğunu söylüyordu. Ben şimdi ne yapacaktım? Bir daha onun yüzüne, ailesinin yüzüne nasıl bakacaktım? O benim abim gibiydi, abimin arkadaşıydı, ailelerimiz çok yakındı, aynı mahalledeydik yıllardır. Gerçekten, ben şimdi ne yapacaktım? Kitap Kapağı için @irrelevantbird'e çok teşekkür ederim, emeğine sağlık <3