Abim kişisi sizi Halısaha grubuna ekledi. Abim: Evet ekip tamamlandı. Herkes uygunsa cuma günü saat 10 gibi oynarız. Siz: Sen oyna abdulhamit sen oyna Siz: ya beni bu gruba neden aldınız iyi misin abi sen? Abim: ya halısahada adam eksikti ne yapalım yani? Bi iki defa vurursun sende ne olucak Siz: aynen Kerimcan Durmaz gibi koşarım ben👏👏

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Görev için sahte bir evlilik, altı ay sonra biten bir bağ... Ve üç yıl sonra aynı üniformayla bir Karargâh'ta yeniden karşılaşan iki bordo bereli. Biri geçmişten kaçarken, diğeri asla unutamamışken... Görev mi ağır basacak, yoksa kalpler mi? "Bitti sandığım her şey, gözlerine baktığım an yeniden başladı."

Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...

Belgin Dide, hukuk fakültesi 1. Sınıf öğrencisiydi. Güzelliği, zekası ve enerjisiyle girdiği her ortamda dikkatleri üzerine çekebilecek bir yetkiye sahipti. Yeni yerleştiği şehirine, bölümüne ve hayatına alışmaya çalışırken yolları kendi hayatından çok ters bir adamla kesişmiş, ondan uzaklaşmak için çok geç kaldığını fark ettiğinde ise hayatı çoktan tepetaklak olmuştu. Kendisini takıntı haline getiren bu adamdan kaçması günden güne imkansız hâle gelirken, hayatını kontrol altında tutmakta zorlaşmaya başlamıştı. "07.10.25"