Nefretin iliklere kadar ulaştığı yere, itiraz etmeden yürüyordu. "Ölmemi neden bu kadar çok istiyorsun? Ben sana hiçbir şey yapmamışken?" dedi. Gözleri buğulanmış korkudan titriyordu. "Basit." diye yanıtladı. Acımasızca bakan gözleri ona takılı kalmıştı. Genç kızın üzerine yürümeye başladığında kapattığı sandığı kitabın aslında ilk sayfasını açtığından haberdar değildi. "Çünkü varlığını hissettiğim her an aldığım nefesi zor veriyorum." dedi nefretle. -Serinin ilk kitabı basılı eser halindedir, ikinci kitabı buradan yayınlamaktayım.-

Selin, yirmi beş yaşında bir genç kızdı. Hayatla ilgili sorunları vardı. Bir gece telefonu çaldı. Arayan altı yaşlarındaki bir erkek çocuğuydu. Ona "anne" diyordu. Oysa Selin hayatında hiç anne olmamıştı. Dahası Selin'in hiç kimseyle ilişkisi olmamıştı. Bu kötü bir şaka olmalıydı.

(Hikayeye yeni başlayacak olan arkadaşlarım 30.Bölümden sonrası Wattpad'den kaldırılmıştır.) Her şey genç avukatın bürosuna gelen o ölüm kokan gizemli bir mektupla başlamıştı. Sicili uyuşturucu ve şiddetle dolu başarılı bir cerrah. Dağ evinde işlenen onlarca acımasız cinayet. Ve kurtarılmayı bekleyen onlarca masum insan. Ortalıkta dolaşan acımasız bir seri katilin pençesine düşen herkes ölümü ve acıyı tadarken. Genç avukat ve polisler bir kurban daha vermeden katili yakalayabilecekler mi ? Ya da onlarda mı acıyı ve ölümü tatmak zorunda kalacaklardı?

Biraz farklı bir hikaye

🦋 O, kanatlarında ölümü taşıyan mavi bir kelebekti. Hüznün mavisi, ölümün uykusuyla birleşti. Kadın ve adamın dudakları son bir kez titredi. ◆◆◆ Masal geçmişindeki boşluğu, kötü anılarını etrafındaki insanlar ve geleceği ile doldurmak isteyen genç bir kızdır. Ve bir gün kader onun için yine en kötü sonu hazırlar. Babası aniden ortalıktan kaybolmuştur. Dahası peşine kim olduklarını, ne istediklerini bilmediği karanlık adamlar takılmış ve kaçmak zorunda kalmıştır. Yıllardır babasının birikim yaptığını düşündüğü banka kasasına gider ve orada büyük bir sürpriz ile karşılaşır. Kasada para değil, sadece bir isim ve adresin yazılı olduğu bir kağıt parçası bulur. Masal acımasızca öne sürülen bir piyon olduğunu bilmeden o adrese gider ve kaderin çarkları yine tersine dönmeye başlar. Orada onun pusuya yatmış olan hastalığı yeniden gün yüzüne çıkar. "Kelebekler sadece üç gün yaşar ama..." "O zaman bizde kelebeklerin ölümsüz olduğu bir yere gideriz" "Mesela nereye?" "Cennete..."

• Dünya, daha önce hiç görmediği ya da öyle sanılan yeni bir zeki yaşam formu ile tanışıyor. Devasa uzay gemisi fark edileli tam 50 yıl geçti. Bu uzun yolculuğun sonundaysa dünya tarihinde görülmemiş, vicdanların, umutların ve ırkların çarpıştığı sıra dışı bir savaş yaşanacaktı. Hayatlarını ülkelerine, savaşlara ve silahlara adamış ve bu uğurda her şeylerini kaybeden 5 mükemmel asker bu görev için seçildiler. Arayıcılar! Kaybedecek hiçbir şeyleri yoktu, birbirlerini tanıyana kadar... Sadakat, Vicdan, Sevgi, Aşk... İnsanlığa dair tüm duygular sınanacak, tüm dünya vazgeçtiğinde umut bir kez daha fısıldayacaktı. •

Ailesi iki aylığına evden giden bir genç kız. Sizce ne kadar çıldırabilir? Klasik gelebilir ama işin içinde küçük erkek kardeş ve bir cinayetide katarsak eminim klasil gelmez!

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."

Dunyanin EN GÜZEL 2.İNCİ güzel kiTABI ARKADAŞLAR OKUDUKTAN SONRA BEYENIR SENIZ SEVINIRIM