Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'

\\+18 Lütfen hikayeyi uyarıyı dikkate alarak okuyun// Tanıtım: Kaybolmak istedim, yok olmak. O adamın tenime elleri her dokunduğunda hissettiğim şey tam da buydu. Bedenimden iğreniyordum. Kendimden ve bu karnımda her geçen gün büyümeye başlayan şeyden nefret ediyordum. Ağlamak bir çözüm değildi; artık kaybetmiştim bu savaşı, tek sağ kalan ailem ve teselliğim olan o adam tarafından ihanete uğradığım zaman. Müebbet mahkûmları gibi ölümümü bekliyordum: yavaş yavaş; acı çeke çeke... İnfaz reddedilmişti. O kadar kolay paçayı yırtmamı istemiyordu, ne tanrı ne de beni sevenler. Gökyüzünü özlemiştim. Yağmuru tenimde hissetmeyi, toprağın kokusunu, kalabalık insan guruplarının kaldırımlarda bir nehir gibi akmasını; gecenin rengini, yıldızların parlaklığını ve benim hayatıma hiç doğmayacak olan güneşi... Kısacası özgürlüğün ruhuma yarattığı afrodizyak etkisine hasrettim. Her şeyi geriye bırakınca tek bir sonuç çıkıyordu ortaya öyle ya da böyle ben asla serbest bırakılmayacak bir TUTSAK'tım

"Sadece bir kere. Bir kere göreyim. Yaşadığını göreyim yemin ederim bir daha hiç görmeyeceğim. Yalvarırım. N'olursun. N'olursun bir kere göreyim. Ne istersen yaparım. Konuşma dersen, konuşmam. Nefes alma dersen, almam. Yemek yeme dersen, yemem. Öl dersen, ölürüm. Yeter ki sadece bir kere göreyim. Bir kerecik." tüm çaresizliğimle karşımdaki adama açık açık yalvarırken Miran gözlerindeki acımasızlığa beklemediğim bir ifade yerleştirip acımasızlığın arasından bana el sallayan alaylı ifadeyle gözlerimin en içine bakarken dudaklarımı sıkıca birbirine bastırıp yanaklarımı ıslatmakta olan göz yaşlarımı silmek için boştaki elimi havaya kaldırdım. Ancak tam o esnada Miran havaya kaldırdığım elimi de tutunca elimi istediği gibi yere indirdim ve Miran'ın benim yerime kendi eliyle yanağımdan akmakta olan göz yaşımı sildiğini fark ederek şaşkınlıkla yutkundum. "Ağabeyini görmek için ne istersem yaparsın yani öyle mi?" göz yaşımı siler silmez elini yanağımdan çeken Miran yine tüm acımasızlığıyla bana bu sefer cevap vermemi istediği bir soru yöneltirken korkudan titreyen bedenime rağmen başımı aşağı yukarı sallamayı başararak gözlerimi onun kapkara gözlerinde merakla karışık bir korkuyla gezdirmeye devam ettim. "Öyle. Ne istersen yapacağım." benden isteyeceği şeyin ya da şeylerin ne kadar acımasız olabileceğini bilmeme rağmen çaresizliğim yüzünden kaderimi tamamen karşımdaki adama teslim ederken Miran dudaklarına son derece alaylı bir gülümseme yerleştirerek yüzünü yüzüme doğru eğdi ve yüzündeki alaya rağmen gözlerinin hala öfke ve nefretle dolu olduğunu görmemi sağlayarak dişlerini birbirine geçirerek çenesini kastı. "Yatağıma girmeni istesem bile mi?"

"Şimdiden pes ediyorsun. Yalvarmanı sağlayabilirim." "Lütfen git." dedim cılız sesimle. Cevabı kendisini bana bastırmak olmuştu. "Bedenin böyle söylemiyor." "Hazer yalvarırım." dedim. "Sarhoşsun. Yalvarırım bırak beni." Hazer başını iki yana salladı. "Seni bırakmayacağım." Dizimi kaldırıp ona bütün gücümle bir tekme attım. Hızlıca yanından koşarak giderken kalbimin atışını ağzımda hissedebiliyordum. Salonun ortasına kadar geldiğimde belime çelik bir kolun sarıldığını hissetim ve dudaklarımdan çaresiz bir çığlık kaçtı. Sırtım göğsüne çarptığında nefesim kesildi. "Benden kaçabileceğini düşündüren nedir?" Aniden döndüm ve bu sefer göğüslerimiz karşı karşıya geldi. Beni sertçe itti ve sırtım duvara çarptı. Acıyla inledim. Eli acımasızca boynuma sarılırken hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Suratını suratıma yaklaştırdı. "İşte şimdi Eflal." dedi sesi duyduğum en karanlık tonlardan birisinde çıkarken. "Şimdi seni kimse elimden alamaz." Kolumu dirseğimden sıkıca kavrayarak beni tekrar odasına götürmek üzere merdivenlere yöneldiğinde çığlıklarla ve debelenerek ona engel olmaya çalıştım. "Hazer, çok özür dilerim. Yalvarırım bırak beni. Çok özür dilerim lütfen!" Yalvarışlarım beni tekrardan karanlık odasına itene kadar sürmüştü. Kapının önünde dikilip karanlık simasıyla beni izlerken kurtulamayacağımı anladım. Onun elinden kurtulamayacaktım. Beni kurtaracak kimse yoktu. ◇ Hatırı sayılır düzeyde şiddet ögeleri ve cinsellik içermektedir. Sorumluluk okuyucuya aittir. Bu güzel kitap kapağı tasarımı için @Malpomene 'ye çok teşekkür ederim. ♡

Kadın; Adamın şah damarının son atışıydı... Adam; Kadının cehennem sandığı cennetiydi... Tutku, şiddet, korku; her duygu da yaşanan bir aşkın koynuna serpilen ilk tohum gibiydi... 08.05.2020 01:50 © Tüm hakları şahsıma aittir.

"Aslı ! " adımı hiç bu kadar sinirli söylememişti. Bu öfkesinin gördüklerimden daha karanlık ve derin bir türüydü. Bu kez de yakalanamazdım. Yakalanırsam olacaklardan korkuyordum. Arkama bakmaya cesaretim yoktu. Sadece önüme bakıyordum ve ağlıyordum. Korku beni ele geçirmeye başlamıştı. Tekrar! Nereye gittiğimi bilmeden sadece koşuyordum, kaçıyordum. O kadar hızlı koşuyordum ki ciğerlerim yanmaya başlamıştı. Ağaçların arasında korkularımla savaşarak ilerliyordum, adımlarımın her biri umutsuzluğumu geride bırakıyordu. Ancak hızım, korkularımı paramparça etmek için yeterli değildi.

"Kaçtım..." Ama buldu. Saklandım... Ama hissetti. Unutmaya çalıştım... Ama o, adımı ezberledi. --- O, beni seçmedi. Beni aldı. İstediği tek bir şey vardı: ben. Nefesimi, gülüşümü, özgürlüğümü, kalbimi... HER ŞEYİMİ. --- "Gözlerime bak... Bir daha kaçmayı düşünürsen, sadece kalbini değil, aklını da kaybedersin." - A.D. --- 🩸 Bu hikaye sevgi değil. Bu, kontrol. Bu, sahiplenme. Bu, kaçamayacağın bir karanlık. --- ⚠️ Bu hikaye 18+ sahneler, psikolojik şiddet, karanlık aşk ve tetikleyici içerikler içerir. Okuyucu sorumluluğundadır.

Kanımla karışmış şekle baktım.Dairenin yarısı siyaha boyanmıştı.Fazla anlamsız gelen şey sadistin kulağıma fısıldadığı şeylerle anlamlı gelmeye başlamıştı. ''Sen parlayan bir ışıksın Meyra...Bende bu ışığı söndürmeye gelen sadist.'' Parlayan güneşi söndürmek için gönderilmiş Azrail'i tanımaya hazır mısınız ? 16.06.2016 Gizem Gerilim birinci 28.06.2016 Gizem Gerilim birinci 05.08.2016 Gizem Gerilim birinci 06.08.2016 Gizem Gerilim birinci 07.08.2016 Gizem Gerilim birinci 16.08.2016 Gizem Gerilim birinci 17.08.2016 Gizem Gerilim birinci 31.08.2016 Gizem Gerilim birinci 01.09.2016 Gizem Gerilim birinci 02.09.2016 Gizem Gerilim birinci 03.09.2016 Gizem Gerilim birinci 04.09.2016 Gizem Gerilim birinci 05.09.2016 Gizem Gerilim birinci

《Sevda kuşun kanadında, ürkütürsen tutamazsın.》 "Ve sen Berceste'm, ya bu fırtınada batıp kaybolacaksın ya da limanına sığınacaksın." "Sen benim limanım değilsin! Yeter artık kes zırvalamayı! Lütfen gitmeme izin ver, izin ver ki kendi fırtınamda kaybolayım!" "Senin limanın benim ve inan bana küçüğüm, sana benden başka fırtınada kaybolmak yasak!" ------------------------------------------------------------------------------- #1 Wattpad uygulamasında ilk kez kullanılan kitap adıdır.! Kapak tasarımı bana aittir. Kitap içeriği 17/01/2019 tarihinde oluşturulmaya başlanmıştır. Olası bir hikaye çalma, taklit etme vb. durumlarda gerekli yasal işlemler uygulanacaktır. #1 #deli 20/08/2020 #1 #sevdaluk 25/09/2020 #1 #duygu 25/09/2020 #1 #sinir 25/10/2020 #1 #psikopat 04/01/2021 #1 #esir 08/01/2021 #1 #Toprak 17/03/2021 #1 #saplantı 15 /10/2021 #1 #acımasız 25/10/2021

"Canını yakmak istemiyorum ama beni zorluyorsun." Yanaklarımdan bir yaş süzüldü. "Senden nefret ediyorum." Kolumdan tutmayı bırakıp bedenimi hızla bedenine hapsetti. Kollarının arasında küçücük kalmıştım. "Biliyorum ve senin de bilmen gerek." Gözleri yüzümü yavaşça inceledi, irislerinde duygudan eser yoktu. Hep böyleydi. "Seni asla bırakmayacağım." • TAMAMLANDI✔