Bir oyun, bir oyuncu, bir oyuncak ve bir kurucu. Avlanması gereken bir adam ve avcı bir kadının oyunu. "Avımsın adam..." dedi kadın. "Avınım kadın..." dedi adam. İki insan, iki aşık, iki yabancı. İkimizde oyunun içinde tıkılıp kalmıştık. Çıkış yoktu. Kaçmak yoktu. Sadece kurallara göre oynamak vardı. O Av, ben Avcı. İki karanlık ve iki tehlikeli insandık. Ya bu oyunu bitirecektik ya da yeni bir oyun oynayacaktık. Sözlerim sözleriydi... Gözlerim gözleriydi... Hislerim hisleriydi... Ellerim elleriydi... İzlerim ise izleriydi... İkimizde birbirimize aittik. İkimizde birbirimiz için yaratılmış gibiydik. İkimizde derin yerlerden, derin yaralar almıştık. Ve onları birbirine dikmiştik. Biz birdik. Bütündük. Bir bedendik. KİTABIN TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR, (Ç)ALINTI DURUMU OLURSA HUKİKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR. 31/03/2024

"Tahsin amca kim bu herif?" diye sordum. Kara gözleri avına odaklanmış bir aslan gibi keskince benim ürkek yeşillerime odaklıydı. "Behzat Kıvançlı'nın büyük oğlu Halil İbrahim Kıvançlı." dedi sesinde bariz bir gerginlik vardı. Benim tanımadığım bu adam etrafımdaki herkesi fazlasıyla germiş durumdaydı. "Onlar Karadenizli değiller mi? Ne işi varmış bu topraklarda?" diye sordum. Gözlerimi zar zor kopardım kara gözlerinden. Göz göze geldik Tahsin amcayla, "Onun olanı almaya gelmiş babandan, öyle diyorlar..." Anlamaz bir şekilde kaşlarımı çattım, "Onun olan ne varmış burada acaba? Bizim topraklarımızda hükmü geçmez onun!" dedim çirkefçe. "Benim hükmümün geçmeyeceği bir toprak yoktur küçük hanım." Arkamdan duyduğum sesle irkildim, bu kalın ve sert ses Halil İbrahim denen adama ait olamazdı değil mi? Tahsin amcanın gözlerinden dehşet geçti, arkamdaki adamın önünde hemen ellerini birleştirip başını eğdi ne oldu bilmiyorum ama sessizce yanımızdan sadece birkaç adım ayrılıp bizi baş başa bıraktı ama hala köşede tetikteydi. Cesaretimi toplayarak döndüm ona. Yakın mesafeden gördüm kara gözlerini şimdi daha bir karanlık bakıyordu. "Topraklarınızda gözüm yok. Ben benim olanı almaya geldim." dedi karanlık çıkan ses tonuyla. Yutkundum, sesimin titrememesine özen göstererek, "Senin olan neymiş?" diye sordum. O an gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. "Aze, Aze diye bir kadın. Bey kızı Aze derlermiş buralarda ona." Gözlerim istemsiz irileşti, buzlu suyun içine düşmüş gibi titredim. Aze kızdım ben. Yüreği yiğit, gözleri güleç Aze kızdım... Bey kızı Aze derlerdi bana. *** BU KİTAPTA GEÇEN OLAYLAR VE KİŞİLER TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA ALAKASI YOKTUR.

levlev: Allah affetsin şef beyciğim siz nasıl bir deşşetül afetsiniz acaba???? levlev: Bu yakışıklılık fazla olmalı yani levlev: Evli misiniz bekar mı acaba levlev: Bekarsanız artık benimsiniz!! levlev: Çünkü sizin durağınıza doğru fena bir düşüş yapan bir uçak oldum da ben

Siz:Aleyküm selam Rus salatası Siz:Canım Rus salatası çekti 782****:Кто ты? Если я тебя найду, я тебя трахну. 𝙍𝙪𝙨 𝙎𝙖𝙡𝙖𝙩𝙖𝙨ı/𝙔𝘼𝙍𝙄 𝙏𝙀𝙓𝙏𝙄𝙉𝙂 Yaren'in canı Rus salatası çekmiştir ve böylece bir numara sallar. Rus bir yüzbaşıya rastlar. Pekâlâ sizce bu Rus komutanı bizim Türk kızına tutulursa işler karışır. 𝙉𝙊𝙏:Argo kelimeler vardır. ★Başlangıç Tarihî[15.11.2024] Русский салат 1#Bela 1#Askeriye 1#Tutku 1#Rus 1#Text 1#Klasikler 1#Uzakmesafe 1#Sevgi 1#Kitap 1#Yaren "𝙆𝙄̇𝙏𝘼𝘽𝙄𝙈 𝘿𝘼 𝘽𝘼𝙎̧𝙆𝘼 𝘽𝙄̇𝙍 𝙆𝙄̇𝙏𝘼𝘽𝙄𝙉 𝙍𝙀𝙆𝙇𝘼𝙈𝙄𝙉𝙄 𝙔𝘼𝙋𝙈𝘼𝙆 𝙔𝘼𝙎𝘼𝙆𝙏𝙄𝙍!!" "RUS SALATASI" ADLI Wattpad'te ilk kitaptır.

Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Yüzyıllardır karanlık ve ızdırapla yoğrulmuş bu krallık artık feryat ediyordu. Halkı için ellerinden geleni yapan dört büyük aile, umutsuzluğun pençesinde yenilgiyi kabul etmişti. O anlarda, hiç beklemedikleri bir mucize ortaya çıktı ve onları on sekiz yıl boyunca feraha kavuşturdu. Fakat kim bilebilirdi ki, on sekiz yılın ardından gelen bu mucize, aslında üzerlerine çökecek büyük bir cezanın habercisi olacaktı.

"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsam da yapamıyordum. En azından o zalim halkın önüde idam edilmeyecek oluşuma sevindim ve ölümümden saniyeler önce gülümsedim. 3...2...1... Gözlerimi iki kişilik yatakta açtım. Nerdeydim ben? Daha önemlisi kimim ben? Sera Albayrak mı, yoksa Valeria Ernest mi?

TAMAMLANDI. İLTİCA: sığınma |1954| |+18| ||• Lalezar-Baray Barayın büyük kaza sonucu bacağının sakatlanması ile içine kapanması, annesinin zoru ile genç kızımızla evlenmesini konu alır. ||• *Kitabın tüm hakları bana aittir, çalıntı veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır."

Telefonumu çantama koyup kalkacağım sırada omuzuma bir el dokundu. Omuzuma dokunan kişinin kim olduğuna bakmak için temkinli bir şekilde arkamı döndüm. Hiç konuşmama fırsat vermeden büyük bir risk alıyor gibi gözlerini yumarak derin bir nefes aldı ve direkt söze girdi. "Evlen benimle." Aldığı nefesini verdi fakat farkında değildi bu aldığı son nefesiydi. Kim bu adam ya? Bana evlenme teklifi etme cesaretini nereden bulabilir? Tabiki de çok beklemeden sert bir tokadı yüzüne yapıştırdım. "Ne diyorsun sen be? Terbiyesiz. Gerçi siz bütün erkekler hepiniz aynısınız. Düşüncesiz, pislik, iğrenç varlıklarsınız." Tokat attığım yanağını bir süre tutup çenesini oynatarak bana döndü. Sanırım gerçekten sert bir tokat atmıştım ama haketmişti. "Öncelikle seni aldatan kişinin acısını benden çıkartmaya çalışma." Parmaklarını yukarı gelecek şekilde birleştirdi. "Beni bir dinle, kendimi ifade etmeme izin ver." Kucağımda duran çantamı omuzuma takıp ayağa kalktım ve ona doğru işaret parmağımı salladım. "Ben artık hiçbir erkeği dinlemek istemiyorum, bundan sonra erkek sinek bile benim düşmanımdır." Arkamı dönüp gideceğim sırada kolumdan tutarak beni durdurdu. Kolumu silkeleyip ondan kurtardım. "Ne istiyorsun sen ya? Psikopat mısın nesin?"