«Τι χρώμα έχει για σένα αυτή η στιγμή;» Ήσουν το φως και μιλούσες στο σκοτάδι. Τι κοινά μπορεί να έχουν αυτά τα δυο με ρωτάς. Θα μπορούσα να αναλύω ώρες ολόκληρες αυτή την απάντηση, αλλά δεν θα με πιστέψεις ό,τι και να σου πω. Γι' αυτό προτιμώ να σου πω την ιστορία μας. Την μοναδική απόδειξη που έχω για τις φράσεις «Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι. Δεν υπάρχει σκοτάδι χωρίς φως». Δυο φράσεις που μ' αρέσει να αποκαλώ 'Το θεώρημα Όμπρε' και αν μείνεις μαζί μου στο ταξίδι μας, θα σου λυθούν όλες σου οι απορίες. Εκείνος χρειαζόταν κάποιον να τον βγάλει από τους δαίμονες του. Εκείνη χρειαζόταν κάποιον να την κάνει να νιώσει ζωντανή. Χτισμένοι και οι δύο πάνω στην τέχνη, ο Ανδρέας βλέπει στην Ίριδα όλα όσα του λείπουν και εκείνη σε αυτόν όσα θέλει να γίνει. Πόσο όμορφος να είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια της άραγε;

"Εε δεν θα κοιμόμαστε μαζι;" "Όχι προφανώς." Μα πως μπορεί και τα ρωτάει αυτά. "Υποτίθεται πως είμαστε ζευγάρι", μου είπε και είδα στο βλέμμα του πως είχε εκνευριστεί. "Καλά το είπες. Υποτίθεται. Μπορεί να μην το κατάλαβες έτσι όπως μας το εξήγησε ο κ. David αλλά είμαστε ζευγάρι για τον κόσμο. Εδώ μέσα είμαστε απλά δύο άγνωστοι που μένουν κάτω από την ίδια στέγη", του τόνισα και είδα το βλέμμα του να σκληραίνει. Στα μάτια του διέκρινα πόνο. Τον πόνεσα; Μα πως είναι δυνατόν; Αφού δεν... An interesting story between two totally different people ©PLEASE DO NOT COPY THIS STORY© Περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο |Highest Rating| #1 έρωτας ~ 12 Ιουνίου 2020 #1 φιλία ~ 23 Σεπτεμβρίου 2020 #1 γέλιο ~ 23 Σεπτεμβρίου 2020 #1 kidnap ~ 23 Σεπτεμβρίου 2020 #1 comedy ~ 23 Σεπτεμβρίου 2020 #4 badboy ~ 23 Σεπτεμβρίου 2020 #1 young ~ 26 Σεπτεμβρίου 2020 #1 friendship ~ 26 Σεπτεμβρίου 2020 #1 funny ~ 21 Δεκεμβρίου 2022 Ιντζοιι

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.