...

"Ne ölmek nefessiz kalmaktır ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak, sevilmeyi hakeden birine yaşamını harcamaktır." - Oğuz Atay Hayatı herkes sever, peki yaşamayı herkes ister mi? Ölüm den herkes korkar, peki ölmek istediğin o andan?.. Bu iki kavram, birbirini için yaratılmış gibi. Hayat ve ölüm. Belki bazı insanlar da birbiri için yaratılmıştır; mesela, hayata benzer bi adam ve ölüm gibi bir kadın. Peki ya ben adamı mı temsil ediyordum yoksa kadını mı?

Savasın ortasında duygulara yer varmıydı? Başrol karakterin referansı Shinobu Kocho'dur

Gece sokakta tek başımaydım. Ay ışığı titrek gölgeler düşürüyordu yola. Birden silah sesi yankılandı. Kalbim duracak gibi oldu. Karanlıkta bir adamın kafasına kurşun sıkıldığını gördüm. Kaçmak istedim, ama tam o anda bir ses çıkardım. O an göz göze geldik. Soğuk, keskin bakışları... Bütün vücudumu sardı. Korku, panik, tuhaf bir çekim... "Burada ne yapıyorsun?" dedi derin bir ses. Cevap veremedim. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. ©Tüm hakları saklıdır.

"Dağınıklığa tahammülün yok resmen Ahsa. Benimde takıntılarım var biliyor musun?" Başparmağı gözümün kenarını okşamıştı. "Şurada bir benin var, gözümü alıp alıp duruyor. Diğer tarafta da olsaydı keşke hiç simetrik değil." Sonra dudağımın kenarına indirdi parmağını. "Bak üst dudağın da alt dudağına göre çok dolgun! Tüh!" Gözlerim kendiliğinden büyürken elimle göğsüne vurdum. Yetmedi bir kez de omzuna vurdum. "Sen sapıksın! Valla sapıksın!" "Ben olanı söylüyorum? Sen benim dağınık olduğumu vurgularken sorun yok ama ben söyleyince sapık oluyorum. Sanki seni tutup öptük, hemen sapık ilan ettin bizi." "Hele bir yap gözlerini oyarım senin." diyince gülüşü büyüdü. Ben odaya girdiğimde ne kadar da solgundu oysa yüzü. Ahsa'nın zamana yolculuğunda geçmişle yüzleştiği kitabıma hoş geldinizzz.