×××××××××94 : Nasıl gülebiliyorsun ? Çevrendeki insanlar bu kadar yalan ve iki yüzlü iken nasıl gülüyorsun ? Lulu : Kimsin ? ×××××××××94 : Seni seven , arzulayan ve hayatını çalmak isteyen biri . ----------------- +"Ölmeme izin ver lütfen . Zirvedeyken ölmeme izin ver . "

Sonunda Sehun'a olan duygularımı itiraf edebilmiştim. Merakla gözlerine baktım. Vereceği cevabı bekliyordum. Umutla izlemeye devam ettim. Belki öperdi, belkide 'Bende seni seviyorum Luhan.' derdi. Ancak hiçbiri olmadı. Kısa bir beklemeden sonra ağzını açtı ve beni yaralayan lanet olasıca sözleri söyledi. "Üzgünüm Luhan. Ben eşcinsel değilim." HunHan boy×boy hikayesidir. Homofobikler okumasın. Bana verdiği fikirler için Melike'm e teşekkür ederim. Sen olmasan bu fic olmazdı dedem ❤

Ortaçağın mükemmel ama bir o kadar da ıstırap dolu toprak kokusunda, bir savaşın ortasında krallık için atılan okların arasında Eros'un da okunun olacağını kim bilebilirdi?

Yeni transferin nesi güzel olabilir ki?

"Bu beden herkesin izini taşırken, sadece sana ait olamam."

Japon animesi " Desu Notu ( Death Note ) " ' dan alıntıdır . İçeriği benzememekle birlikte aynı olan tek tarafı sadece defterdir. Karakterler , konu ve birçok şey daha değişiktir .

-Bakın bayım ben çok unutkanımdır ama hayatıma giricek birini unutucak kadar değil... Bazen yaptığım kahveyi unuturum ya da kulaklıklarımı bazen de cüzdanımı ama sizi unutmam sizce de biraz saçma değil mi? Beni biriyle karıştırıyor olmayasınız? Saçlarında hissettiği parmaklarla Luhanın canı daha çok acımaya başlamıştı. -Ben seni kalbimle gördüm ruhumla sevdim . Peri tozun kalbimi sarmaladı. Ruhum sana bağlandı. Beni kendine bağladın şimdi nasıl olur da seni bir başkasıyla karıştırdığımı söylersin?

TIMARHANE Yazar:Gizemrhcp(Just 6 Months yazarı) *TANITIM* "İlaçlarını almadığını duydum Luhan."Bay Lee dirseklerini masaya dayamış karşısındaki ufak bedene bakarken içindeki acıma dürtüsünü bastırdı ve bakışlarını daha da sertleştirdi.O uzun süredir buradaydı.O kadar uzun süredir buradaydı ki artık onun varlığını bile umursamıyorlardı. "Onlara ihtiyacım yok."dedi.Sesi kısıktı.Gözlerinin altında iki gündür uyumadığını gösteren koyu renk halkalar oluşmuştu.Bay Lee ona acıyordu.Bay Lee bu çocuğa gerçekten acıyordu. "Uyumuyor musun?"dedi.Ses tonu bir önceki sertliğinin aksine daha sevecen çıkmıştı.Fakat karşısındaki çocuk sanki onu duymuyor gibiydi.Gözlerini camdan dışarıya sabitlemişti. "Uyumuyorum."dedi."Ve bu gecede uyumayacağım."diye sözlerine devam etti.Bay Lee en masum haliyle ona uyku hapı vermeyi teklif etti.Fakat çocuk sert bakışlarını ona yönlendirmişti.Gözlerinde yorgunluk veya tükenmişlik yoktu.Gözlerinde hırs vardı.Gözlerinde nefret vardı. "Artık hap yok."dedi."Artık beni uyutmak yok.Bu gece buradan gideceğim."Çocuğun sesi kesindi.Sanki gerçekten gidebilecekmiş gibiydi.Bay Lee umursamadı. "Elbette."dedi."Elbette bir gün buradan gideceksin."Çocuk gülümsedi.O deli değildi.Deli olmadığını kanıtlayacaktı. "Bir gün değil.Bu gece."Bay Lee yine çocuğun sözlerini umursamadı ve çocuğun arkasındaki hemşireye çocuğu götürmesi için işaret verdi.Çocuk yeniden gülümsedi.Bu gülümsemenin ne demek olduğunu bir tek o biliyordu.Ve o gece Bay Lee aslında çocuğu umursaması gerektiğini çok net anladı. Çünkü Luhan o gece akıl hastanesinden kaçıp kayıplara karıştı.