Bazı hikâyeler sessiz başlar. ‎Bir yumruğun sesiyle, bir zincirin yankısıyla, bir kardeşin son nefesiyle... ‎Avzem, çocukluğundan kalan gölgelerle yaşamayı öğrenmiş bir kız. ‎Sezer, kendi karanlığında bile başkasını aydınlatabilecek bir adam. ‎İkisi, birbirine çarpan iki yaralı ruh - biri sessiz bir çığlık, diğeri bir çığ gibi yıkıcı. ‎Aşk, bazen iyileştirmez. ‎Bazen sadece kalbi yakar, küle çevirir, ama o küllerden yeni bir ben doğar. ‎Avzem ve Sezer'in hikayesi bir mutlu sonun değil, bir tamamlanışın hikayesidir. ‎Çünkü bazı kalpler iyileşmez, sadece birbirinde yaşamaya devam eder. ‎"Ben ışığı senden öğrendim ama karanlığımı da en çok seninle sevdim."✨💛 destek olursanız çokkkkk sevinirimmmmm