/Aile Kurgusu/ Yeni bir ev, yeni insanlar, aynı baba fakat farklı ruh. Gözlerinde yoktu artık küçük bir çocuk, çoktan terk etmişti yuvasını. Heyecan yoktu artık içinde, bedeni büyüyünce terk etmişti kalbini. Yeniden canlanacak, bazen solacak duygular vardı. Canlanmaya yüz tutmuş duygularının esiri olacak bir kız vardı karşılarında.

Arya: Neden? Arya: Neden yaptın bunu? Arya: Neden beni aldattın?!

Klasik bir abilerim ve gerçek ailem kitabı ama ana konu dışında bütün fikirler şahsıma aittir. ... Bende kilitli bir kalp onda ise her kilidi açan bir anahtar vardı. Ama ben, o kilit sadece benim kalbimi açsın istiyorum başka kalplere gitmesini istemiyorum. ... "Yeter artık! Ben size ne yaptım ya neden bana böyle davranıyorsunuz." Dedim babam ve abime bağırarak. "Sen ne cürretle bana bağırırsın!" Deyip her gün yaptığı gibi yüzüme sert bir tokat indirdi babam. Yüzüm sol yanıma düşünce sinirle histerik bir kahkaha attım."Görende bizi üvey sanacak, sürekli vurduğuna göre." Dedim sessiz bir şekilde ama babam duymuştu. "Öylesin zaten." Dedi o da sessiz bir şekilde. Aniden ona döndüm, gözlerim sonuna kadar açılmıştı. "Ne?" ... Duru daha bebekken fidye için kaçırılmıştır ve ailesi fidyeyi ödemesine rağmen onu kaçıran adamlar Duru'yu onlara vermeyip durumu kötü olan bir aileye verir.Her ay para karşılığında küçük kıza bakmaları söylenir ve verdikleri ailede paraları olmadığı için bunu kabul ederler. Duru'nun gerçek ailesi olan Mert Erdemoğlu ve Nazlı Erdemoğlu oğulları Batu, Çağan ve Deniz ile kızlarını arasalarda kızlarına dair hiçbir iz bulamamışlardır. Duru babasının zoru ile bir cafede çalışıyordur,ailesinin gerçek olmadığını öğrenen Duru gerçek ailesini cafede ki arkadaşı Tuna ile ararken ailesi de onu arıyordu bakalım önce kim kimi bulacak. Başlama tarihi:23/01/2023

Geçtiğim yolların izleri kayboluyor. Siyah bir yağmurda. -Tamamlandı-

Her şey Sare'nin gerçek ailesinin Adana'ya geldiğini öğrenmesi ile başlar. Gerçek ailesinden kaçarken çıkmaz sokağa giren Sare, abileri ile orada tanışır. Adana'dan Antalya'ya gitmek zorunda kalan Sare o hayata ayak uydurmak istemez. Tek istediği evine Adana'ya geri dönebilmektir. BAŞLANGIÇ: 01/06/2025 BİTİŞ: 06/09/2025

Hedefleri için gözünü karartmış olan Alin, bir yıl daha sınava çalışma kararı alır. Her şeyi bir kenara bırakmış, yalnızca derslerine odaklanmışken, kütüphanede tanıştığı bir adamla sınırlarını koruyacak mı yoksa yıkacak mıydı? • Arkamı döndüm ve apartmanın girişine doğru ilerledim. Kapıyı açmak için bir hamle yapacakken sesini duydum. "Alin!" Omzumun üzerinde ona baktım. Dudaklarındaki o güzel kıvrılma görülmeye değerdi. "Sevgilim veya bir flörtüm olursa, bu yalnızca sen olursun."

Gerçek aile kitabı. Ne ay var ne tek bir yıldız. Her yer karanlık ve ıssız. Göremiyorum. -Tamamlandı-

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Neden bana dokunmuyorsun?" "Sana dokunacağımı kim söyledi?" "Karı koca değil miyiz?" "Değiliz. Kim ne derse desin bacaksız. Sen benim karım değilsin. Olamazsın da." "Bu dediklerini unutma. Benim de adım Gonca'ysa laflarını sana tek tek yedirmesini bilirim." Toygar, alaycı bir ifade ile karşısındaki gelinlik içindeki kıza bakarken "Sana karım dediğim gün etek giyer mahallede topuklu ayakkabı ile dolanırım." dediğinde Gonca küçük burnunu havaya dikip "O zaman kendine göre ayakkabı ve etek seçmeye başlasan iyi olur asker. Çünkü ettiğin lafları yutarken seni izlemek çok zevkli olacak." dedi. Arkasını dönüp gelinliğin fermuarını açarken omuzunun üzerinden zoraki kocasına baktı. "Madem karın değilim. Öküzün trene baktığı gibi bakma da çık dışarı asker. Sana gösteri yapacak değilim." Toygar, kağıt üzerindeki karısının sözlerinden sonra sinirle iler bir adım atıp kolunu tuttuğu gibi sıkarken "Bana bak bacaksız. O dilini koparırım bir daha derdini anlatacak kadar bile konuşamazsın. Şimdi kırdırma bacaklarını da git banyoda değiş üzerini. Çırpı bacaklarını görmeye hevesli değilim." deyip dişleri arasından hırlar gibi konuştu.