Adelya'nın sakin lise hayatı, bir bankta bulduğu siyah deri kaplı defterle değişir. O defterin sahibi okulun gizemli çocuğu Arven Sorel'e ait çıkarsa ne olur? Peki ya o deftere yazılmış olan satırlarca aşk cümleleriyle anlatılan kız kimdir? ~ "Onu gördüğüm an, dünya bir anlığına sessizleşti. Kalbim, bir melodiyi ilk kez duymuş gibi attı. İşte o an, neye âşık olduğumu değil, kime âşık olduğumu anladım." "Adını bilmeden, sesini duymadan, gözlerine bakmadan önce bile kalbim ona ait olduğunu fısıldıyordu."

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

" Seninle evlenmeyeceğim" "O zaman baban olacak o soysuzun ölümünü izle" dedi Ben daha cevap veremeden cebindeki telefonunu çıkarıp birini aradı. Telefon açılınca hopörlere verdi. Odayı tiz bir kadın sesi doldurmuştu. "Alo efendim" "Her sey hazır mı?" diye sordu kadına. Ne hazır mı? "Evet efendim. Birazdan Poyraz beyin kahvesini götüreceğim. Emrettiğiniz gibi zehiri kahvesine koydum. " dedi. Kadının söyledikleriyle vücudumdaki tüm kan çekildi. Ne diyordu bu kadın? Babamı mı zehirleyecekti? "Hayır yapma , lütfen " dedim. Ağlamaya başlamıştım. Bana bakıp telefona bekle dedi. "Evlenmemize karşılık baban Tutku . Açık ve net.." dedi gayet ciddi bir şekilde "Ben evlenemem" dedim "Tamam öyleyse " diyerek telefona yöneldi. "Aslı " dediğinde kadın "evet efendim" dedi. "Nerede kalmıştık. Hah götür kahveyi. Bakalım tüm organları yanınca nasıl hissedecek o soysuz" dedi Bana dönüp "Tüm organları yavaş yavaş yanacak ağzından burnundan gözlerinden kan gelecek yine de ölmeyecek. Ölmek için yalvaracak ama saatlerce bu acıyı çekip ölmeyecek " dedi. Şimdi hıçkırarak ağlıyordum. "Dur..dur onu lü..tfen " dedim "Evliliğimiz gerçek olacak. Karım olacaksın. Yada babanın acı içinde ölümünü İZLE " dedi. "A..anlaşma" dedim. "Anlaşma yok gerçek evlilik olacak " dedi. Bu sırada kadının sesi duyuldu. "Kapının önündeyim efendim. İşim bitince videoyu size mesaj atarım" dedi "Hayırrrrrr " diye bağırdım. "Durdur onu. Tamam kabul ediyorum" dedim. "Kabul ediyor musun? Gerçek bir evlilik diyorum?" dedi "Ta.. Tamam durdur onu lütfen. Kabul ediyorum"

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)