Ten tomik narodził się w nocy. W chwilach, gdy milknie świat, a zostają tylko emocje, muzyka i oddech. To zapis różnych nocy - delikatnych, chaotycznych, szczerych i tych, które sklejają człowieka na nowo. Jeśli masz wrażenie, że noc widzi cię wyraźniej niż ludzie - znajdziesz tu swoje miejsce.

Królestwo Tylisan przez wieki było ostoją dla słonecznych i księżycowych elfów, które ramię w ramię żyły u swojego boku. Lecz pewnego dnia jedno ze słońc zgasło. Od tego momentu księżycowe elfy przejęły władzę i koronę. Alette to osiemnastoletnia córka szlachcica. Choć od jej narodzin wiadomym było, że w dziewczynie tli się talent magiczny, to elfka wśród ludu Tylisanu znana jest z czego innego: Alette to bękart, dodatkowo wiecznie skryty pod kapturem magicznego płaszcza, który ma ukryć okropną skazę, która podobno istnieje na twarzy młodej czarodziejki. Kiedy więc szlachcianka dowiaduje się o turnieju ogłoszonym przez koronę Tylisanu na nadwornego maga - dziewczyna wie, że to jej jedyna szansa, by być oceniona nie przez swoje pochodzenie czy wygląd, a przez umiejętności i talent. Tyle, że czarodziejka szybko przekona się, iż pałac króla Tylisanu skrywa coś znacznie niebezpieczniejszego niż sam turniej magiczny... Sugerowany wiek odbiorcy: 16+

Hejkaaaa Mam 15 lat i piszę wiersze. Nie są doskonałe ale od serca. Jeżeli Cię ciekawią zapraszam.

aka książka pełna troche slabej poezji, nierymujących się wierszy i dziwnie zestawionych słów [29.08.25]

Zbiór opowieści o Lillian, która pewnego dnia zagubiła się w lesie. Pozornie przerażające okoliczności, okazują się być niesamowitą przygodą, w której kobieta odkrywa sekrety pięknego życia. Towarzyszą jej w tym zwierzęta i śnieżny las. "Czego nauczył mnie las" to książka mająca skłaniać do refleksji nad swoim życiem. Można ją czytać po kolei, albo losowymi rozdziałami - jest spójna, ale każdy rozdział ma osobny sens i niesie ze sobą inną lekcję.

Spis wierszy o różnej tematyce. Zależy co co podyktują emocje. Czasem o mnie, czasem o innych. Zapraszam

"Świadomość ulotności rzeczy". W świecie, gdzie wszystko przemija, każdy człowiek zostawia po sobie echo. „Mono no aware" to zbiór krótkich historii o ludziach, których łączy jedno - świadomość, że życie nie trwa wiecznie, a to, co naprawdę ważne, często znika, zanim zdążymy to zauważyć. Wśród mgieł współczesnego miasta, w świetle neonów i ciszy pustych ulic, bohaterowie próbują zrozumieć siebie - w drobnych gestach, niespełnionych marzeniach i chwilach, które przemijają. Historie o ulotnym pięknie, ludzkich maskach i samotności, która łączy bardziej, niż dzieli.

Ewa wyrusza w podróż do umysłu niepełnosprawnego syna. W świecie zbudowanym ze wspomnień, leków, potworów i niedokończonych koni, mierzy się z winą, miłością i niemożnością naprawienia przeszłości. Gdy czas się kończy, pozostaje tylko jedno... Opowiadanie zostało opublikowane w Fantastycznych Piórach 2021. Zdobyło 1 miejsce w plebiscycie na najlepsze opowiadanie roku portalu Nowej Fantastyki.

Tworzy się coś z pragnienia , namiętności

Czasami przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć. Tajemniczy list. Stare zdjęcie. Jedno pytanie: „Pamiętasz, co się stało 20 lat temu?" Aleksander myślał, że pogrzebał tamto lato na zawsze. Ale z przeszłością się nie wygrywa - zwłaszcza gdy ktoś chce, by prawda w końcu wypłynęła na powierzchnię. „Cienie przeszłości" to pełen napięcia thriller psychologiczny o winie, która nie przemija, i sekretach, które mogą zniszczyć wszystko.