Eren ailesinin biricik oğlu konaklarındaki öksüz hizmetçiyle karşılaşırsa...

Yarı Texting * Arkadaşının kardeşine hisleri olmasını ihanet olarak algılayan ve kendini sevdiği kızdan uzak tutmaya çalışan Tuğrul, ne kadar çabalarsa çabalasın dönüp dolaşıp Lale'nin yörüngesinden uzaklaşamaz. *** 18.07.2025

(+18 İçerik,yaş farkı vb.unsurlar bulunmaktadır) Artık biliyordum bana yaklaştığını kokusu bile hissediyordum . İri çok iri elleri belimi sardı kafasını yine saçlarıma gömdü,yine yaptığım işi unuttum sahi ben ne yapıyorum şu an ...Elleri yavaş ve usta hareketlerle karnıma doğru gelirken benden çok ama çok uzun boyundan dolayı eğmek zorunda olduğu kafası da saçlarımı köşeye verdi ve bu sefer boynumu koklamaya başladı .Dur demem gerekirdi ama ben diyemiyordum yanlıştı çok yanlıştı... Uyuşmuş gibi hissediyordum sanki ayak parmağından saçlarımın her bir teline kadar vücudum karıncalanıyordu tam ağzımı açmışken sert sesiyle benden önce davrandı " Yalvarıyorum kaçma artık benden dokunmama izin ver" sesi acılı ve inler gibi çıkmıştı elleri yavaşça pantolonumun üstüne bıraktığım tişörtten kadınlığıma doğru çok yavaş bir şekilde ilerliyordu dur diyemiyordum yanlıştı ama lanet olsunki istiyordum kendimden iğreniyordum ama karşıda koyamıyordum gücüm çekilmişti eli hafifçe baskı yapınca nefesimi tuttum "Asaf abi" devamını getiremedim "şşştt küçüğüm abi yok abi yok" dedi "ama ..." demeden kadınlığıma iri eliyle öyle baskı yaptiki gözlerim yandı dilini hafifçe kulağıma değdirdi ve beni yakan o soruyu sordu "minik tüylerini alıyor musun Küçüğüm?" lal oldum buna nasıl cevap verilirdi ama eli rahat durmuyordu bilerek yapıyordu beni köşeye sıkıştırmak için başarıyorduda elleri çok ustaydı kaç saniye veya dakika geçti bilmiyorum tekrardan sert sesi kulağıma geldi "Hmm ?" dedi sadece birden ağzımdan "evet yani" diye bir cevap çıktı o an eli yine baskı yaptı tekrar nefesimi tuttum ve son darbesini vurdu "Alma Küçüğüm o tüyleri hissetmek istiyorum tatmak istiyorum ve sana Yemin olsun ki yapıcam o gün ikimizden geriye hiç bişey kalmayacak " birden sertliğini sert bir şekilde küçük kalçalarıma vurdu

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Sessiz bir initli döküldü dudaklarımdan. "Daha yüksek sesle inle,sesini duymama izin ver!" Sert bir sesle,bacak aramdan başını kaldırıp konuştuğunda arkama yaslandım. Göğsüm şiddetle inip kalkıyordu. Halam, bizim bu halde olduğumuzu görürse kesinlikle kalpten giderdi. "Korkuyorum." Diye fısıldadım, gizli bir heyecan barındıran sesimle.Onunla salonun ortasında işi pişirmek üzereydik, gecenin bir yarısı, halama yakalanma korkusuyla... "Bence de korkmalsın. Bu gece sana yapacaklarımdan... Korkmalısın." •√➦❝1990'lı yıllarda geçen bir hikâyedir! Yetişkin içerik ve yaş farkı barındırmaktadır! • • ➦köyaşkı#1 | 31.02.2023 zorakievlilik#1 | 03.02.2023 mutluluk#1 | 22.04.2023 eskidönem#1 | 18.09.2023 köy#2 sevda#4 tutku#6 genelkurgu#10 | 07.11.2023

Ağzımı kapatmış güçlü eller baskısını biraz daha arttırırken Peyami bedenini benim ki ile bir bütün yapmak ister gibi sokuldu Göğüsüm hızla yükselip alçalırken o benim bu halime aldırmadan kesif bir arzuyla bana bakıyordu Saçlarım ile kapanmış gerdanımı burnuyla sürterek açtığında yoğun sesiyle fısıldadı " Bırak da tadına bakayım...yasak olduğunu bile bile bakayım Gül " Burnunun ucuyla boynumda sürtünürken kirli sakalları tenimi çiziyor, içimde bir yerler alev alev yanıyordu . Tenim büyük bir arzuyla yükselip alçalıyordu Ağzımı kapatmış eller yüzünden cevap veremedim lakin dudaklarım aralık olsaydı dahi mani olamayacağımı biliyordum . Kelimelerin kifayet etmeyeceğini bile bile söze girmek ne kadar da elem vericiydi. Ben konuşsam ne çare sussam ne çare ...Bir kere dadandı mı iki insanın ruhu ,bedeni birbirine sömürünceye dek durmuyordu İşte tam şu an karanlık bir odanın en kuytu köşesinde dışarıdan adımı sayıklayan seslere rağmen burada Peyaminin kollarındaydım Birbirimizin kalbinin ,dudaklarının, bedenlerinin tam eşiğinde öylece duruyorduk . İkimizin de dışı sukün ile zahir içlerimiz ise kor alevdendi ------------- TUTKU VE YASAKLARLA HARMANLANMIŞ BİR DÖNEM HİKAYESİ

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Ondan hoşlanıyor musun?" Kıskanç çıkan sesine ne tepki vereceğimi bilemiyordum. "Ona sarıldın." Kaşları çatıldı. "Hoşlanmasaydın sarılmazdın. Hoşlanıyorsun ki sarıldın." Burnundan nefesini sertçe verdi. "Bana bile sarılmadın." Ters ters baktı. "Bana niye sarılmıyorsun?" Kıskandığı kişi en yakın arkadaşıydı. Ve onun arkadaşı benim babamdı. Hiçbir şeyden haberi yoktu. Eflah kim olduğumu bilmeden beni seviyordu ama ben, onun kim olduğunu bile bile ona âşık olmuştum. Benim günahım daha büyüktü. Bir insanın başına en kötü ne gelebilirdi? Babam gözlerimin önünde öldürüldüğünde ve onu öldüren annem olduğunda en kötüsünü yaşadığıma çok emindim. Artık annem cezaevinde, babam ise mezardaydı. Bundan daha kötü ne olabilirdi ki? 25 yıl geçmişe gitmek? Bu kötünün de kötüsü olabilir miydi? Ölümcül bir kaza sonucu kendimi 1998 yılında bulduğumda o an için bunun bir felaket olduğunu düşündüm. Felaket bir durumdu çünkü bu zaman diliminde anne ve babamla aynı yaşlardaydım. Onların hayatına bir yabancı gibi girmek zorundaydım. Ama aslında felaket sandığım şey mucize de olabilirdi. Mucizevi bir durumdu çünkü bu zaman diliminde annem cezaevinde, babam da mezarda değildi. Onların evlenmesinin nedeni annemin bana hamile kalmasıydı. Ana rahmine düşmeme sadece üç ay kaldığını anladığımda ise kendi doğumumu engellemenin nasıl olacağını düşünmeye başladım. Annemi cezaevinden, babamı da ölümden kurtarmanın tek yolu bu olabilir miydi? Belki de olabilirdi. Planını uygulamak için babamın arkadaşı Eflah'ın evine bir dadı olarak işe girmekse hayatımda verdiğim en kötü karardı. Bunu ona anlatmanın bir yolu var mıydı? Buraya ait olmadığımı, öyle bir uğradığımı anlatmanın bir yolu olmalıydı. Doğru insanı yanlış zamanda bulmak birine verilen en büyük ceza olmalı.

Viranşehir köyünde zamanında halka zulmeden adamın katil oğlu ile ansızın onun kapısını çalan masum güzel lalin ~ Efkan ve lalin Kötü yorumlarınız ve hakaretleriniz sizde kalsın. İlk bölümler okur çekmek için öyle yazıldı xkdnkxdm Yetişkin İçerik